به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، روزهای اخیر کارشناسان و بومیان فعال در حوزه حفاظت از مرال ها در فصل گاوبانگی در یک گردهمایی دور هم جمع شدند و از وضعیت وخیم زیستگاه های مرال در مازندران و گلستان و فرصت ها و تهدید ها در فصل گاوبانگی گفتند.
در گردهمایی که به همت موسسه حافظان حیات وحش شیردال برگزار شد فعالان و انجمن های مردم نهاد فعال در حوزه حفاظت از مرال ها از استان های مازندران و گلستان حضور داشتند و نمایندگان آنها از تجربیات و نقاط ضعف و قوت خود در سالهای اخیر گفتند و باهم به بحث و تبادل نظر پرداختند.
نکته حائز اهمیت در این گردهمایی این بود که اغلب فعالان محیط زیست حاضر در جلسه از عدم همراهی موثر و مفید سازمان محیط زیست گلایه داشتند و ادامه دار بودن روند فعلی حفاظت از این گونه و زیستگاه های آن در جنگل های هیرکانی را به نفع گونه مرال نمی دانستند.
پیرطاهر غفاری چلاوی، از بومیان شناخته شده و فعال محیط زیست در استان مازندران با گلایه از بی توجهی سازمان محیط زیست به حفاظت از گونه مرال در فصل گاوبانکی سخن گفت و افزود: مرال در فصل گاوبانکی بیشتر از فصول دیگر در معرض آسیب است و ما از مردم بومی در این مناطق می خواهیم که هر گونه تخلفی را به ماموران سازمان محیط زیست یا منابع طبیعی گزارش دهند.
او با تاکید بر اینکه حدود 30 سال پیش صدای مرال و شوکا نزدیک زیستگاه های انسانی و روستایی هم شنیده می شد، بیان کرد: اکنون در بکرترین نقاط زیستگاه مرال نیز صدای گاوبانکی را به سختی می شود شنید.
پیرطاهر غفاری تاکید کرد: در گذشته ما مرال ها را در دسته های 100 تایی در قلب زیستگاه های مازندران می دیدیم اما اکنون تعداد این گونه در همان زیستگاه ها به تعداد انگشتان یک دست می رسد و این یعنی اگر حفاظت مشارکتی مطلوبی نداشته باشیم، این گونه ارزشمند را از دست می دهیم.
داریوش احمدی پور، فعال محیط زیست مازندران نیز در این برنامه از تجربیات خود در طول سالهای اخیر در گاوبانگی گفت: او با اشاره به اینکه بسیاری از بومیان در دهه های اخیر در منطقه سوادکوه شکارچی بودند، افزود: اغلب این بومیان اکنون به حافظان اصلی طبیعت تبدیل شدند و این محصول تلاش همه کارشناسان و فعالان محیط زیست و اطلاع رسانی های گسترده در این زمینه به ویژه در 10 سال اخیر بوده است.
وی اضافه کرد: چندین بار برای من پیش آمده بود که برخی افراد در منطقه مرا تهدید کردند یا وسایلم را از داخل چادر دزدیدند و یا اسب من را از کوه به پایین پرت کردند اما من دلسرد نشدم و اکنون اغلب این افراد یا دوستانشان به من در حفاظت از تنوع زیستی این منطقه کمک می کنند.
در این برنامه هوشنگ ضیائی، استاد برجسته تنوع زیستی و مولف اولین کتاب راهنمای صحرایی پستانداران ایران با انتقاد از عملکرد سازمان محیط زیست در مواجهه با دوستداران و دلسوزان محیط زیست به ویژه فعالان بومی در استان ها، بیان داشت: اگر در زمان آقای فیروز بود تک تک شما فعالان محیط زیست را برای ادامه تحصیل به خارج می فرستاد اما اکنون در جامعه ما دانستن یک ضد ارزش شده است. اگر ندانید و بلد نباشید رشد می کنید اما اگر کمی دانش و آگاهی در مورد محیط زیست داشته باشید ترد می شوید.
او در ادامه افزود: امید ما به حفاظت جامعه محور و حفاظت مشارکتی است و واقعیت این است که دیگر هیچ امیدی به حفاظت از تنوع زیستی از سوی سازمان محیط زیست نداریم.
خبرنگار: مسعود لاهوت
