روستاهای هدف گردشگری خراسان جنوبی با نمایش قدمت و معماری زیبا جلوه‌ای از اعجاز طبیعت و تاریخ را در معرض دید گردشگران قرار می‌دهند.
به گزارش ایسنا، روستاهای هدف گردشگری استان با وجود جاذبه‌های بکر و طبیعی شاهد حضور گردشگران داخلی و خارجی بسیاری است. از محیط طبیعی منحصر به فرد برخی روستاها گرفته تا نحوه پوشش و آداب و رسوم و آب و هوای مطبوع و بهاری موجب شده گردشگران زیادی جذب این مناطق شوند. همچنین همراهی مردم ساکن در روستاها برای تسهیل حضور گردشگران از عوامل موثر در جذب و ماندگاری و سفر دوباره آنان است.
افین و بزرگترین مجموعه زرشکی جهان
روستای افین یکی از زیباترین روستاهای استان خراسان جنوبی است. همه ساله گردشگران بسیاری با تهیه بلیط اتوبوس قاین به این شهر سفر می‌کنند. در واقع امری که باعث شهرت و محبوبیت روستای افین در میان مردم شده است، طبیعت زیبا و خانه‌های قدیمی که هنوز هم بافت تاریخی شان حفظ شده است. روستای افین یک ترکیب بسیار زیبا از همزیستی طبیعت و انسان را پدید آورده و جالب است بدانید که در سال ۱۳۸۴ توانست رتبه پنجمین روستای گردشگری استان خراسان را به خود اختصاص داده است.
تمامی روستاهایی که در استان خراسان جنوبی قرار دارند ظرفیتی بالا داشته و از لحاظ گردشگری بسیار پیشرفت کرده‌اند، این روزها مهاجرت اهالی روستا به حداقل رسیده و مردمی که در آن زندگی می‌کنند با هدف اینکه روستای شان به جایی آباد و زیبا تبدیل شود تلاش‌های بسیاری می‌کنند. تقریباً زمانی که نام روستای افین به زبان می‌آید اکثر مردم که از آن دیدن کردند و یا حداقل اسمش را شنیدند، به یاد زرشک سرخ و خوش عطر و طعمش می‌افتند.
در واقع این روستا یکی از بزرگترین محل‌های تولید زرشک ایران است. ظاهر و خانه‌های روستای افین به دو بخش قدیمی و جدید تقسیم‌بندی شده که در بافت قدیمی آن اماکن و جاذبه‌های تاریخی بسیاری وجود دارند که در حالت فشرده و متمرکز جای گرفته‌اند. بر اساس تحقیقات باستان‌شناسی و تاریخ به جای مانده باستان شناسان روستای افین را این گونه توصیف می‌کنند، که افین در گذشته یک شهر بسیار بزرگ با مردمانی با فرهنگ بوده که همگی از لحاظ مالی بسیار مرفه بودند.
آلفونس گابریل یکی از نویسندگان معروف اتریشی در سفر خود به ایران و بازدید از این روستا می‌گوید که افین در گذشته یک شهر بزرگ بوده است؛ بر اساس نقل قول‌های موجود در گذشته با نام قرماسین مشهور بوده است. او می‌گوید که در منطقه افین یک مسجد بسیار قدیمی با خشت‌هایی که هنوز هم در آن جا پا بر جا هستند وجود داشته است. همچنین از وجود یک نهر با سه آسیاب می‌گوید که اطراف آن را آبشارهای متعدد احاطه کرده‌اند. این آبشارها از روی صخره‌هایی به رنگ سفید و صورتی سرازیر می‌شده‌اند. اسکندر کبیر در هنگامی که قوای خود را از هرات می‌گذراند است از شهر افین هم گذر می‌کند. قلعه تاریخی، مسجد جامع، آسیاب آبی افین، مزار چهار گنبد افین و باغات زرشک این روستا را از دست ندهید.
این قلعه زیبا را در "فورگ" ببینید
فورگ یکی از قدیمی‌ترین روستاهای شهرستان درمیان است و بافت آن قدیمی است. این روستا روی کوه و دور تا دور قلعه‌ای بزرگ شکل گرفته که به قلعه فورگ مشهور است. کوچه‌های تنگ، ساباط‌های بیشمار، معماری کوهستانی، معماری پلکانی با مصالح سنگ وخشت و آجر، ایوان، ورودی‌های تعریف شده از ویژگیهای خاص این روستای زیبا است.
سنگ‌نوشته کهنی در فورگ یافته‌اند که در آن نامی از (مظفر کیقباد) برده شده است. شاید اشاره‌ای به کیقباد، شهریار کیانی است. گفته‌اند این روستا را در گذشته‌های دور (پور کیقباد) می‌نامیدند و سپس فور کیقباد گفتند و برای آن که آسان‌تر به زبان بیابد، فورگ نامیدند. شاید درست‌تر آن است که فورگ نام نیای خاندانی ایرانی بوده که در زمانی بسیار دور، بر آن گستره فرمان می‌راندند.
فورگ را بیشتر به خاطر قلعه‌ی فورگ که یکی از زیباترین قلعه‌های ایرانی است می‌شناسند. قلعه فورگ بعد از قلعه الموت مهمترین مقر حضور فدائیان اسماعیلیه بوده است. ساخت این قلعه در زمان میرزا بقاخان حاکم منطقه‌ای که از سوی نادر شاه به این سمت گمارده شده بود آغاز شد. بعد از وی پسرش میرزا رفیع خان ساختن قله را تمام کرد. سنگ، آجر، خشت ،گچ، آهک و ساروج از مصالح به کار رفته در ساخت این بنا است.
دژ فورگ یکی از دست‌نخورده‌ترین دژهای ایران است. آن را در نیمه دوم سده دوازدهم قمری ساخته‌اند. در سالیانی که نادرشاه افشار بر ایران فرمان می‌راند. این دژ روی صخره‌ای طبیعی برپا شده است و هیچ "پی" یا بنیادی ندارد. ویژگی جغرافیایی آنجا، ساختن دژی بلند و گسترده را بدون پی ریختن شدنی می‌ساخته است. اندکی بیش از ۹ هزار مترمربع نیز گستردگی آن است و از ۳ بخش مرکزی که به آن کهن‌دژ می‌گفتند، شارسان که جای زندگی دژنشینان بود و رَبض یا باروی دژ، شکل گرفته است. این دژ راهروهایی باریک و برج و باروهایی بلند دارد. هرچند در سال‌های گذشته چند برج از برج‌های هجده‌گانه دژ فروریخت. به آن برج و باروها دو حصار درهم‌تنیده را هم باید افزود. زمانی که نادرشاه کشته شد و آشوب سراسر ایران را درنوردید، دژ فورگ جایی برای کشمکش‌ها و زدوخوردهای بسیار بود. در فورگ نشانه‌های تاریخی و گردشگری دیگری نیز یافت می‌شود مانند؛ گرمابه و حوض میرزا و چند خانه دیرینه.
خانه‌های قدیمی را در "خور" نظاره گر باشید
خور نیز روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان خوسف که دو روستای نوغاب و سروباد جزو آن هستند. بافت تاریخی روستای خور متأثر از شرایط اقلیمی و جغرافیایی محیط خود است. خانه‌های گلی، پوشش گنبدی، حیاط مرکزی، بادگیرها، اتاق‌های دور تا دور حیاط، هشتی‌ها و دهلیزها، دیوارهای قطور، حوض و باغچه وسط حیاط به صورت هماهنگ و یکنواخت از ویژگیهای معماری خانه‌های روستای خور بوده که مطابق با اقلیم منطقه به وجود آمده است.
تراکم خانه‌ها و کوچه‌های پرپیچ و خم و همچنین بادگیرها از شاخص‌های عمده روستایی خور بوده که جهت مقابله با اوضاع اقلیمی منطقه به وجود آمده‌است، در بافت خور بناهایی همچون قلعه، آب انبار، مسجد، حسینیه، حمام و خانه‌های قدیمی وجود دارد که اکثراً متعلق به دوره صفویه است. قلعه خور از قلعه‌های بسیار قدیمی استان خراسان جنوبی است ، و نبردهای زیادی را به چشم خود دیده است.
کریمو را باید از نزدیک دید
روستای کریمو از توابع بخش مرکزی شهرستان سرایان در ۳۰ کیلومتری شمال شهر سرایان واقع شده است. این روستا از شمال به کوه سفید و از شمال شرقی به کوه بیم محدود می‌شود و اقلیم معتدل و نیمه خشک دارد. آب و هوای این روستا در بهار و تابستان و اوایل پاییز، مطبوع و دلپذیر و در زمستان‌ها سرد است. رودخانه کال سبز کاخک از کنار روستا می‌گذرد. نام روستای کریمو نیز که در ابتدا کریمان بوده و بعدها به لهجه محلی کریمو نامیده شده از نام امامزاده‌ی روستا گرفته شده است.
روستای کریمو از روستاهای قدیمی و تاریخی خراسان جنوبی است. بافت قدیمی و بنای امامزاده سلطان کریم شاه از قدمت و پیشینه کهن روستا حکایت دارند. مردم روستای کریمو به زبان فارسی با گویش خراسانی سخن می‌گویند. روستای کریمو در کوهپایه استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکز و متراکمی دارد. خانه‌های روستا اغلب در یک طبقه با سقف‌های مسطح و با در و پنجره‌های کوچک ساخته شده‌اند. کوچه‌های روستا اغلب پیچ‌درپیچ است. مسیر رودخانه کال، بافت مسکونی روستا را به دو بخش تقسیم کرده است. مصالح به کار رفته در خانه‌های قدیمی روستا مشتمل بر مصالح خشت، گل، سنگ و چوب است. در بافت جدید، خانه‌های مستحکم و مقاومی با استفاده از مصالح آهن، آجر، سیمان و مانند آن احداث شده است.
روستایی با آب و هوای ۴ فصل
در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی شهرستان فردوس روستایی ییلاقی و خوش آب و هوا به نام روستای باغستان علیا قرار دارد. این روستا به دلیل داشتن باغات زیاد از ایام قدیم، جاده سر سبز منتهی به روستا، خوش منظره و خوش آب و هوا بودن از روستاهای مشهور استان خراسان جنوبی است. این همچنین دارای آب و هوای ۴ فصل است.
اصفهک؛ روستایی با استقرار رصدخانه کویری
روستای اصفهک در طبس یکی از مناطق تاریخی در استان خراسان جنوبی است که دارای بافتی از خشت و گل بوده و به عنوان یک مقصد گردشگری جذاب و تاریخی میزبان مسافران زیادی است. این روستا چشم اندازهای زیبایی را داراست و این تنها بخشی از جاذبه‌های به جا مانده از زلزله طبس در سال ۱۳۵۷ است. آب و هوای روستای اصفهک در طبس به دلیل همجواری آن با کوهستان‌ها نسبتا معتدل‌تر و خنک‌تر است و از لحاظ پوشش گیاهی باید گفت که انواع خاصی از گیاهان در این منطقه رشد می‌کنند، وجود درختان نارنج و زمین‌های کشت زعفران در اطفهک تجربه ای جدید برای شما خلق می‌کند. جالب است بدانید که یکی از رصدخانه‌های کویری ایران در این روستا قرار دارد.
این روستا در ۳۸ کیلومتری شرق شهر طبس در خراسان جنوبی قرار دارد و به خاطر بافت تاریخی و زیبایی که دارد بسیار مشهور شده است. زمین‌های کرت‌بندی شده‌ای در روستای اصفهک در طبس وجود دارد که به دلیل آب و هوای معتدل و خنک آن در آن ها زعفران و پونه‌های بومی کشت می‌شود. علاوه بر این درختان نخل و نارنج به صورت نامنظم دور تا دور روستا را احاطه کرده است. دلیل رشد این درختان خودرو وجود چند قنات پر آب نظیر عباس آباد، توکل آباد، ده نو و اسکندر آباد در اطراف آن است.
آشتی تضادهای طبیعت در روستای ازمیغان
روستای ازمیغان در شرق بخش مرکزی شهرستان طبس قرار گرفته است و با طبس ۴۰ کیلومتر فاصله دارد. این روستای زیبا از ییلاقات طبس است که به‌دلیل آب‌وهوای بسیار خوب، از بهترین مقاصد برای تفریح و گشت‌وگذار محسوب می‌شود. در جاده طبس به مشهد، تابلوی ازمیغان بعد از طی ۵۰ کیلومتر قابل مشاهده است. روستای ازمیغان در ارتفاع هزار متری از سطح دریا قرار دارد و آب‌وهوای فوق‌العاده آن به‌دلیل وجود همین ویژگی است. روستای کوهپایه‌ای و کم‌عمق ازمیغان، رودخانه‌های خروشان و پرآبی در دل طبیعت کویری خود دارد. این روستا با وجود رودخانه‌هایی پرآب، از دو نوع آب‌وهوای گرم و مرطوب و گرم و خشک برخوردار است. وجود شالیزارهای برنج در دل نخلستان‌های زیبای ازمیغان، آشتی تضادهای طبیعت را نمایش می‌دهد.
خاک روستای ازمیغان حاصل‌خیز است. وجود رودخانه‌ها و حاصل‌خیزی خاک سبب کشت شالیزارهای برنج و پرورش باغ‌های میوه در آب و هوای کویری و گرم روستا می‌شود. شاهکار طبیعت در روستای زیبا و خوش آب و هوای ازمیغان کنار شالیزارهای برنج نمایان است.
با سفر به روستای ازمیغان گویی از دو منطقه با ویژگی‌هایی متضاد بازدید می‌کنید که در دل هم قرار دارند. این برای گردشگران بسیار هیجان‌انگیز است که از یک سو استشمام بوی شالیزارهای برنج، حس‌وحال طبیعت شمال ایران را برای آن‌ها تداعی کند و از سوی دیگر، درختان سر به فلک کشیده نخل را ببینند و حال‌وهوای جنوب کشور بر آن‌ها غلبه کند.
کشتزارهای گندم و جو؛ درست در وسط کویر
روستای نایبند در طبس قرار دارد که در دامنه کوهستان و مشرف بر کویر لوت در جنوب شهرستان طبس و با نزدیک‌ترین فاصله از شهر دیهوک نیز قرار گرفته است. روستایی در دل کویر که وقتی به آن وارد می‌شوید باورتان نمی‌شود اینجا کویر باشد، کشتزارهای گندم و جو، نخلستان‌های زیبا و باغ‌های مرکبات جلوه‌گری زیبایی دارد و مناظری بکر آفریده است. روستای نایبند در طبس جز روستاهای پلکانی کشورمان قرار گرفته و عنوان ماسوله کویری را به خود اختصاص داده است. این روستا همچون جزیره‌ای سبز در میان کویر به نظر می‌رسد و جلوه‌ای شگفت انگیز دارد. قدمت روستای نایبند در طبس به قرون اولیه تاریخ اسلام بر می‌گردد البته این منطق را بر اساس وجود حفره‌ها و غارهایی که در دل کوه‌های وجود دارد می‌گوییم.
به منظور سفر به روستای نایبند در طبس بهترین زمان می‌تواند پاییز و زمستان باشد و همینطور در اوایل بهار هم می‌توانید به سمت آن سفر کنید چرا که این منطقه دارای شرایط بیابانی است و گرمای شدیدی در آن برقرار است. از همین رو توجه داشته باشید که همراه خودتان حتما وسایلی نظیر ضد آفتاب، عینک آفتابی و کلاه آفتابگیر را ببرید.
قنات معروف روستای سرند
روستای سرند از توابع بخش مرکزی شهرستان فردوس است که در۲۰ کیلومتر شمال شرق شهر فردوس واقع شده و دارای جمعیتی حدود ۶۰۰ نفر است. ساکنین این روستا مردمی زحمتکش هستند که اکثریت آنان به شغل کشاورزی و تعداد معدودی نیز به شغل دامپروری اشتغال دارند. اهالی روستای سرند تا سال ۱۳۴۷با یک رشته قنات موجود به شغل کشاورزی اشتغال داشته‌اند، آب این رشته قنات از حوالی روستای مصعبی که در بالادست روستای سرند قراردارد سرچشمه گرفته و پس از طی مسیری حدود ۱۵ کیلومتر به روستای سرند رسیده و جهت کشاورزی مورد استفاده قرار می گرفته است.
آب قنات روستای سرند در طول مسیر، باغات و اشجار زیادی را نیز سیراب کرده و موجبات آبادانی مسیر را فراهم نموده است. مسیر آب قنات روستا در بالادست روستا به آغالون بالا معروف است. چند سال پیش آب زلال قنات در مسیر فوق و در جوی خاکی و شنی طی طریق می‌کرد و درختان بسیار زیادی را سیراب می‌کرد و اکنون روستای سرند تقریبا از تمامی امکانات رفاهی برخوردار است.
روستای ملوند در عهد حکومت سلجوقیان پایه گذاری شد
روستای ملوند دارای سابقه تاریخی بسیار طولانی است و قدمت آن به عهد حکومت سلجوقیان برمی‌گردد و در بخش دستگردان شهرستان طبس قرار دارد. روستای ملوند با وسعتی بالغ بر۹۰۰کیلومتر مربع دارای چشم اندازها و مناظر بسیار زیبای طبیعی همچون نگینی سر سبز در میان کوه‌های سر به فلک کشیده می‌درخشد.
وجود مستحکم‌ترین دژ فرقه اسماعیلیه در ارتفاعات جنوبی این روستا و نامگذاری مناطق مختلف این روستا با نام‌هایی همچون مغول دختر، عرب گریز و نقوا نشانه قدمت بسیار بالای حیات اجتماعی و سیاسی روستاست. در مورد وجه تسمیه نظرات متنوع وگوناگونی وجود دارد. بعضی معتقدند که کلمه ملوند از ملون به معنای رنگارنگ گرفته شده است و به دلیل اینکه در این روستا گل وگیاه فراوان می‌روید ملوند نام گرفته است.
روستای پیرحاجات و بافت تاریخی باارزش
در روستای پیرحاجات که یکی از روستاهای گردشگرپذیر شهرستان طبس است، جاذبه‌های بی شماری داریم و کمتر پیش می‌آید گردشگران و بازدیدکنندگان ناراضی از این روستا برگردند. قلعه قدیمی پیرحاجات معروف به قلعه «رُوت»؛ قبرستان قدیمی با ظروف سفالین، سرسبزی روستا، بافت جالب روستایی، کوچه باغ‌ها، گل‌های زیبای نرگس در فصل پاییز، کنار هم قرار گرفتن آب، کویر و کوهستان، محیط آرام روستا و منطقه شکار ممنوع پیرحاجات از جمله جاذبه‌های پیرحاجات هستند.
قلعه پیرحاجات متعلق به قبل از اسلام است. این قلعه محل سکونت مردمان قدیمی روستا بوده و هیچ گاه استفاده نظامی نداشته است. قلعه روی تپه‌ای در مرکز روستا قرار گرفته و عملا معماری چند طبقه دارد که بسیار جذاب و حیرت‌آور است. موقعیت این بنا به گونه‌ای است که از فاصله دور دیده و شناسایی می‌شود. اگر با صبر و حوصله و با دیدی باز در اطراف قلعه جستجو کنید به خوبی مراحل توسعه این بافت با ارزش را مشاهده خواهید کرد. سرتاسر بخش مرکزی قلعه روی دیوارهای سنگی گلی ساخته شده که در بافت جدیدتر اثری از این دیواره دیده نمی‌شود. همچنین گچ بری‌هایی که در بخش‌هایی از این قلعه دیده می‌شود بر زیبایی آن افزوده است. در اطراف این قلعه و در چند نقطه دیگر در اطراف روستا به نشانه‌هایی برمی‌خوریم که حکایت از تاریخ کهن پیرحاجات دارد. از مردم ساکن روستا نقل قول شده که در کنار اجساد مدفون در قبرستان اطراف روستا کوزه‌های پر از عسل و حتی ابزار فلزی از زیر خاک درآورده‌اند. در روی تپه‌ای مسطح با فاصله ۵۵۰ متری در شمال قلعه معروف به «دوبِ بِکَندا»، تعداد زیادی از قبرهای قدیمی دیده می‌شود که گفته شده متعلق به گبرهاست که قبل از اسلام در پیرحاجات می‌زیسته‌اند. این تپه با قسمتی از منطقه اطراف آن که شامل زمین‌های کشاورزی روستا نیز می‌شود در سال ۱۳۹۷ توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور علامت‌گذاری شده و هر گونه عملیات عمرانی و حفاری غیرمجاز است.
ماخونیک؛ یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان
هرچند ممکن است که با شنیدن نام ماخونیک اولین چیزی که ذهنتان می‌رسد، روستایی باشد که مردمان آن قدی کوتاه دارند و به روستای آدم کوتوله‌ها معروف شده است؛ اما قطعا بیشتر تعجب خواهید اگر با فرهنگ و باورهای خاص و عجیب و غریب اهالی ماخونیک آشنا شوید.
ماخونیک روستای شگفت‌انگیز و دورافتاده و پنهان در میان کوه‌هاست و از جاهای دیدنی بیرجند به شمار می‌آید. روستایی که به خاطر آداب و رسوم و فرهنگی که مردمان زحمت کش و مهربانش دارند، نه‌تنها در ایران بلکه در جهان نیز معروف شده است. روستای ماخونیک در منطقه ماخونیک و در نزدیکی مرز افغانستان قرار دارد.
همین دور بودن ماخونیک عاملی برای انزوا و تاثیرپذیری کمتر آن از محیط بیرونی شده است؛ به‌گونه‌ای که مسافران و سیاحانی که در قرن ۱۹ میلادی از این روستا دیدن کردند، از انزوای مردمان آن حیرت زده شدند. ماخونیک حتی تا ۴۰ سال پیش ارتباط بسیار محدودی با جامعه بیرون داشت و از دهه‌های اخیر است که این روستا به برخی از امکانات رفاهی دست پیدا کرده است.
از دیدنی‌های این روستا می‌توان به سنگ سیاه یا سنگ‌نگاره، بنای برج و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی و نادر مرده اشاره کرد. یک برج سنگی در طبقات بالای روستا ساخته شده است؛ به طوری که به اطراف روستا اشراف داشته باشد. از این برج جهت دیده‌بانی استفاده می‌کردند تا در صورت حمله احتمالی دشمن، به همه اهالی روستا اطلاع دهند.
رنگ‌هایی که فقط اینجا می‌بینید
روستای چنشت در فاصله ۶۰ کیلومتری جنوب شرق بیرجند قرار دارد و با جاذبه‌های طبیعی و تاریخی متعدد گردشگران زیادی را به‌سمت خود جذب می‌کند. از جمله این جاذبه‌ها می‌توان به غار چهل چاه و غار چنشت اشاره کرد که عبور از آن‌ها کار ساده‌ای نیست. امامزاده سید حامد علوی نیز از مکان‌های مذهبی روستا به شمار می‌رود که ظاهرا از فرزندان امام جعفر صادق (ع) بوده و جالب اینکه چنشت به‌لحاظ پوشش محلی مردمانش به سرزمین رنگ‌های ایران معروف شده است. همه این عوامل دست‌به‌دست هم داده‌اند تا این روستا به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری استان خراسان جنوبی شناخته شود. این روستا از آب و هوای معتدل کوهستانی برخوردار است و تابستان‌های خنک و زمستان‌های سردی دارد.
مردم روستا، به‌ویژه زنان و دختران، اغلب از پوشاک محلی و سنتی استفاده می‌کنند. لباس زنان یکی از جاذبه‌های خاص روستا به شمار می‌رود و چنان تنوع رنگی دارد که باعث شده است به این روستا لقب سرزمین رنگ‌ها داده شود. این لباس‌ها از سه قسمت چارقد قرمز یا آبی گلدار، کلاه نقره‌ای و نقره‌دوزی شده و پیراهن زنانه به رنگ‌های سبز و قرمز یا آبی تشکیل شده‌اند. دختران چنشتی از لباس‌های بلندی مانند دامن پرچین، قبای بلند، روسری و سربند و شلیته‌های خراسانی استفاده می‌کنند که بیشتر خاص مراسم است. علاوه بر این، تزیینات منازل مانند در، پنجره و پرده بیشتر با رنگ‌های شاد انجام می‌شود.
تنوع رنگ در لباس‌های محلی مردم روستا چنان خیره‌کننده و زیباست که به روستا لقب سرزمین رنگ‌ها داده‌اند. البته لباس مردان در چند سال اخیر به لباس سایر مردم منطقه شبیه شده، اما بزرگان و پیران از لباس دیگری استفاده می‌کنند که شامل یک پالتوی بلند که تمام بدن را می‌پوشاند و شال سر و در برخی مواقع کلاه معمولی است. جالب اینحاست که تمام اهالی ساکن روستا از کودکی این لباس‌ها را که نشانگر طبیعت روستاست را برتن می‌کنند.
سرفصل‌های جدید گردشگری تعریف کردیم
مرتضی عربی، معاون گردشگری، سرمایه‌گذاری و تأمین منابع اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان جنوبی در مورد ظرفیت این روستاهای گردشگری، به رسانه‌های گروهی گفت: در استان ۱۴ روستای هدف گردشگری از جمله روستاهای افین، فورگ، خور، کریمو، باغستان، اصفهک، ازمیغان، نایبند، سرند، ملوند، پیرحاجات، ماخونیک و چنشت هدف گردشگری هستند.
وی با بیان اینکه از ابتدای امسال حداقل ۵۰۰ هزار نفر از روستاهای هدف گردشگری استان بازدید کرده‌اند، افزود: معاون گردشگری، سرمایه‌گذاری و تأمین منابع اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان جنوبی افزود: این روستاها دارای بافت‌های تاریخی ارزشمند، آثار تاریخی و فرهنگی شاخص، آداب و رسوم منحصر به فرد، چشم‌اندازهای طبیعی، تفرجگاه‌ها، مزارع و آبشارها هستند.
عربی با اشاره به آموزش گردشگری، ادامه داد: همچنین سرفصل‌های جدیدی مانند بلدهای محلی و راهنمایان فرهنگی و تاریخی برنامه‌ریزی شده و در آینده نزدیک اجرا خواهد شد که علاقه‌مندان در سراسر استان می‌توانند در این دوره‌های آموزشی ثبت‌نام کنند.
وی یادآور شد: دوره‌های آموزشی توانمندسازی جوامع محلی با عناوین توسعه پایدار، آشنایی با صنعت گردشگری، مبانی مدیریت کیفیت در صنعت گردشگری، نوآوری و فن‌آوری‌های جدید در گردشگری طی سال‌های اخیر برای بیش از ۱۵۰ نفر از دست‌اندرکاران صنعت گردشگری روستاهای هدف برگزار شده است.
انتهای پیام
