به گزارش ایسنا به نقل از آیای، گیلرمو سونلین(Guillermo Söhnlein) که یکی از بنیانگذاران شرکت اوشنگیت است که ماه گذشته زیردریایی آن موسوم به تایتان(Titan) منفجر شد و هر پنج سرنشین آن کشته شدند، میگوید میخواهد تا سال ۲۰۵۰ هزار انسان را به سیاره زهره ببرد.
بنابراین به نظر میرسد آن فاجعهی ماه گذشته در اعماق دریا، مانعی در برنامههای یکی از بنیانگذاران آن نبوده است.
گیلرمو سونلین در یک مصاحبه فاش کرد که برنامههای بسیار بزرگتری برای این شرکت دارد. وی گفت که میخواهد تا سال ۲۰۵۰ هزار انسان را برای زندگی به جو سیاره زهره بفرستد.
وی افزود: من فکر میکنم این [ایده] واقعبینانهتر از سکونت دادن یک میلیون نفر در سطح مریخ تا سال ۲۰۵۰ است.
سیاره زهره که گرمترین سیاره منظومه شمسی است، مساعدترین محیط برای زندگی انسان نیست. با این حال، سونلین میگوید که تحقیقاتی وجود دارد که به منطقهای در ارتفاع ۳۰ مایلی سطح زهره اشاره میکند که انسانها از لحاظ نظری میتوانند در آن زنده بمانند.
وی معتقد است اگر یک ایستگاه فضایی برای مقاومت در برابر اسید سولفوریک موجود در ابرها و جو زهره طراحی شود، انسانها میتوانند در آن منطقه زندگی کنند.
البته این ادعای سونلین نمیتوانست در زمان بدتری نسبت به الان بیان شود، چرا که شرکت اوشنگیت در حال حاضر با تحقیق در مورد زیردریایی تایتان خود مواجه است که قرار بود گردشگران را چهار بار در سال به محل وقوع حادثه برای کشتی تایتانیک ببرد.
گفتنی است که یکی از بنیانگذاران این شرکت به نام استاکتون راش(Stockton Rush) نیز به همراه چهار مسافر دیگر این زیردریایی قربانی شد.
این زیردریایی در ساعات پایانی روز ۱۸ ژوئن ناپدید شد و پس از چهار روز عملیات جستجو و نجات، گارد ساحلی ایالات متحده اعلام کرد که در ۲۲ ژوئن بقایای آن را پیدا کرده است و احتمالاً همه سرنشینان آن در یک انفجار کشته شدهاند.
اکنون طبق اعلام این شرکت، تمام عملیاتهای اکتشافی و تجاری آن به حالت تعلیق درآمده است.
قبلا گزارشهایی از برخی نگرانیهای جدی در مورد ایمنی این شناور مطرح شده بود. یکی از کارمندان سابق این شرکت نیز هشدارهایی را در مورد نقص در بدنه کربنی آن به زبان آورده بود، اما اخطار شفاهی وی مورد توجه قرار نگرفت و مدت کوتاهی پس از آن اخراج شد.
این در حالی بود که این شرکت پیش از این حادثه گفته بود که دریافت گواهی و مجوز برای تایتان روندی طولانی خواهد داشت و میتواند تکنیکهای نوآورانه آن را لو دهد.
سونلین در مصاحبهاش گفت که استاکتون راش فرآیند صدور مجوز برای تایتان را یک حواسپرتی میدید. همچنین گفت که کاوشگران باید در تلاشهایی که مرزها را جابجا میکنند، خطرهای حساب شدهای را به جان بخرند.
وی معتقد است که این حادثه اخیر برای تایتان نباید انسانها را از ادامه تحقیق در مورد شناورهای فیبر کربنی به عنوان راهی برای رسیدن به اعماق اقیانوس منصرف کند.