به گزارش مشرق، بیست‌ودومین دوره مسابقات والیبال قهرمانی مردان آسیا که از روز شنبه ۲۸ مرداد به میزبانی ارومیه آغاز شده بود، عصر روز گذشته شنبه، چهارم شهریور با قهرمانی ژاپن به پایان رسید. در دیدار نهایی این رقابت‌ها تیم‌های ملی والیبال ایران و ژاپن از ساعت ۱۸ به مصاف هم رفتند که تیم ایران در ۳ ست متوالی و با امتیازهای ۲۵ بر ۲۰، ۲۵ بر ۱۸ و ۲۵ بر ۱۸ مغلوب حریف شد.
این شکست تاوان سنگینی برای بازیکنان، کادر فنی و مدیریت فدراسیون به همراه داشت. بازیکنان و اعضای کادر فنی که بلافاصله در پایان بازی توسط تماشاگران «هو» شدند. برخی از تماشاگران هم شعار «عطایی حیا کن، تیم را رها کن» سردادند؛ برخی‌ها پا را فراتر گذاشتند و شعارهایی را علیه مدیریت فدراسیون فریاد زدند. موضوع مهم این است که تیم ملی ایران در بازی پایانی که در واقع جدی‌ترین مسابقه‌اش در جریان رقابت‌های قهرمانی آسیا بود نمایشی ضعیف و غیرقابل دفاع داشت. شاید اگر روند بازی ملی‌پوشان به گونه دیگری بود و حداقل یک ست از حریف می‌گرفتند مدل واکنش هواداران هم متفاوت می‌شد.
با وجود اینکه فدراسیون والیبال به سختی توانست میزبانی رقابت‌های قهرمانی آسیا را بگیرد و بازی‌ها را به ارومیه ببرد، اما عطایی و شاگردانش به راحتی این فرصت را حداقل برای اثبات خود از دست دادند و شوکی بزرگ به والیبال ایران وارد شد. شاید خیلی‌ها این نتیجه را پیش‌بینی می‌کردند، اما به هرحال بیش از ۶ هزار تماشاگری که در سالن حضور داشتند تنها برای دیدن بالا بردن کاپ قهرمانی توسط کاپیتان تیم ملی ایران خود را به محل برگزاری مسابقه رسانده بودند؛ همان‌هایی که صبرشان زود تمام شد و قبل از آخرین امتیاز، شعارهایی را علیه بازیکنان، کادر فنی و مدیران فدراسیون سر دادند.
بیشتر بخوانید:
داورزنی: کادر فنی تیم ملی والیبال تغییر نمی‌کند
اغلب مواقع مسؤولان در رشته‌های مختلف بعد از هر تورنمنت اعتقاد دارند که الان زمان مناسبی برای مطرح کردن نقد نیست و باید به فکر تورنمنت بعدی بود؛ اما یک لحظه صبر کنید! الان دقیقاً زمانی است که باید نقد کرد، چون همه به یاد دارند که پس از رقابت‌های لیگ ملت‌های والیبال که با عنوان نازل چهاردهمی برای شاگردان بهروز عطایی همراه بود حرف و حدیث‌های فراوانی مطرح شد و برخی‌ها از کادر فنی و بازیکنان حمایت کرده و برخی دیگر به شدت نسبت به این عملکرد انتقاد داشتند. انتقادها به حدی بالا گرفت که کمپینی برای برکنار عطایی هم به راه افتاد، اما در نهایت پس از برگزاری جلسه کمیته فنی مقرر شد سرمربی تیم ملی به کار خود ادامه دهد.
با این حال همه می‌دانیم که والیبال ایران روزهای مهم و حساسی را در پیش دارد و محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون هم به خوبی به این موضوع واقف بود و به همین دلیل در جلسه کمیته فنی اولتیماتومی جدی به بهروز عطایی داد و خطاب به وی اعلام کرد: «عنوان دومی در دو تورنمنت پیش‌رو (قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی) به معنی شکست است.» پس با استناد به صحبت‌های آقای رئیس باید بگوییم که والیبال ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا باخت. حالا سوال اینجاست که تاوان این شکست‌ها چیست؟ شاید بهتر باشد که محمدرضا داورزنی تعارف‌ها را کنار بگذارد و به فکر آینده والیبال باشد، چون دیگر هیچ عذر و بهانه‌ای قابل پذیرش نیست.
والیبال ایران در شرایطی در خانه و مقابل بیش از ۶ هزار تماشاگر نتیجه را به ژاپن واگذار کرد که این بار دیگر خبری از ناآمادگی بازیکنان، لیگ کوتاه، غایبان پرتعداد و ... نبود؛ بعد از گذشت حدود سه ماه تیم ملی والیبال ایران با حضور تمام بازیکنان مورد نیاز، حمایت شدید و پرشور هواداران در خانه بدون هیچ پیشرفتی شکست خورد و عملکرد فنی‌اش قابل قبول نبود. شاگردان بهروز عطایی در فینال حتی موفق به گرفتن یک ست هم از ژاپن نشدند تا والیبال ایران برگشت به عقب داشته باشد و بازهم در حسرت گرفتن یک ست از رقیب سنتی خود باشد.
شعار «حیا کن، رها کن» و حمایت از تیم رقیب در فینال تنها یک تاوان کوچک است، اما از سوی دیگر به نظر می‌رسد داورزنی با مصاحبه‌ای که روز گذشته انجام داد تصمیم دارد پای اشتباه خود بایستد. این در حالی است که شاید تا زمان اتخاذ تصمیم جدید زمان از دست برود و دوران ریاست داورزنی هم تمام شود. روالی که بین فدراسیون و کادر فنی تیم ملی جریان دارد و اصرار داورزنی بر اشتباهی که مرتکب شده، اهالی والیبال را به یاد مصرع «اگر من اشتباهتم، همیشه اشتباه کن» می‌اندازد! به گفته برخی کارشناسان شاید الان بتوان با یک چسب یا بخیه، زخم روی تن والیبال را درمان کرد، اما اگر زمان از دست برود شاید نیاز به عمل جراحی سنگین حتی در اتاق‌های مدیران فدراسیون والیبال باشد.
