به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، دانه های داینا (Dynabead) ذرات پلیمری کروی فوق پارامغناطیسی با اندازه یکنواخت و سطح مشخص و ثابت هستند که با مولکول ها یا سلول های زیست واکنش پذیر مختلف جفت یا جذب آنها می شوند. محققان به طور معمول دانه های داینا را برای ایزوله سازی انواع سلول ها و پروتئین ها استفاده می کنند.
در همین راستا محققان دانشگاه ام آی تی روشی نوین ابداع کرده اند تا با استفاده از این دانه ها به سرعت پاتوژن ها در آب آشامیدنی یا نمونه خون را ردیابی کنند.
در کشت های باکتریایی یا ویروسی با کمک فناوری های فعلی ممکن است چند روز طول بکشد تا یک نمونه از مایعات بدن انسان، آب یا مایعات دیگر فراوری شود. در این میان اگر پاتوژن هایی در هر یک از این نمونه ها وجود داشته باشند، اطلاع هرچه سریع تر از آن بهتر است.
در این زمان می توان از دانه های داینا کمک گرفت. دانه های مذکور در سال ۱۹۷۶ میلادی ابداع شده اند و شامل هسته آهنی مغناطیسی هستند که پوسته ای از جنس پلیمر دارند. این پوسته را می توان با انواع آنتی بادی ها پوشاند که با مولکول های مختلف در نمونه مایعات پیوند برقرار می کنند و دانه ها به آنها اضافه می شوند. بنابراین محققان با قرار دادن آهنربا در خاج از ویال حاوی چنین نمونه ای می توانند مولکول های هدف را جمع آوری و تحلیل کنند که به دانه های داینا می چسبند.
البته ردیابی پاتوژن ها با این روش هنوز بسیار وقت گیر است. در تحقیق پیش رو پروفسور لوزا تادس و روهیت کارنیک همراه گروهی از محققان ام آی تی روی این روش تحقیق کردند.
محققان متوجه شدند با استفاده از یک تکنیک به نام طیف نمایی رامان (مشاهده یک طیف و تمام فرآیندهای ثبت و اندازه گیری همراه آن) می توان دانه های داینا در نمونه مایع را به شیوه ای متمایز ردیابی کرد زیرا این دانه ها نور منتشر می کنند. این نشانه رامان را می توان در کمتر ا ز یک ثانیه رصد کرد.
به گفته کارنیک محققان اکنون مشغول توسعه فناوری جدیدی برای دانه های آزاد و جدا از دانه های متصل به سلول های پاتوژن هستند. در مرحله بعد یک دستگاه قابل حمل به سرعت و به راحتی میان نشانه رامان هر دو دانه تمایز ایجاد می کند. اگر نشانگر دانه حاوی پاتوژن ردیابی شود، محققان می توانند از وجود آن در نمونه مطلع شوند.
در تست های آزمایشگاهی که تاکنون انجام شده از همین روش برای ردیابی باکتری سالمونلا در نمونه آب در نیم ثانیه استفاده شد.
