به گزارش خبرگزاری فارس، حامد حدادی نامی است که در گوشه و کنار جهان و در میان طرفداران بسکتبال طنین انداز شده است. این نماد ایرانی دوران حرفه‌ای پرافتخاری داشته و در یکی دیگر از جام های جهانی بسکتبال ادامه می‌دهد.
این بازیکن 38 ساله مدت‌ها است که جایگاه خود را در تاریخ بسکتبال ایران تثبیت کرده و اولین بازیکن ایرانی بود که به NBA راه پیدا کرد و افتخارات متعددی را با تیم ملی ایران به دست آورده است.
حدادی چهار بار MVP آسیا شده و سه بار هم عنوان قهرمانی قاره کهن را به دست آورد. او همچنین در دو المپیک و اکنون چهارمین جام جهانی را بازی می‌کند، اگرچه این بار دور از یک چیز مشخص بود.
با این حال، چیزی که حدادی را واقعاً قابل توجه می‌کند، تعهد بی دریغ او به این ورزش است، حتی در مواجهه با مشکلات.
حدادی در ابتدای سال دچار مصدومیت شدید آشیل شد و آرزوهای او در جام جهانی را به تردید انداخت، اما به هیچ وجه نمی توانست همه چیز را برای حضور در تیمش به کار نگیرد.
حدادی در این خصوص اذعان داشت: «بهبودی بسیار سخت بود. من هشت ماه پیش یک مصدومیت بزرگ از ناحیه آشیل داشتم و این آسیب دیدگی به این سرعت بهبود نمی یابد، اما پزشکم، خانواده ام، همسرم، هر روز مرا تحت فشار قرار دادند و من واقعا سخت کار کردم تا به زمین بازگردم. من بسیار مفتخرم که در چهارمین جام جهانی اینجا هستم تا به هم تیمی هایم و تیمم کمک کنم.»
حضور حدادی در زمین گواه استقامت و اراده او بوده است. او ممکن است 100 درصد نباشد، اما همچنان همه چیز را به هدف می زند - میانگین 9.5 امتیاز و 6.0 ریباند در هر بازی، در حالی که در جام جهانی به جمع پنج نفر برتر در بخش بلاک شات پیوسته است.
ایران پیش از این در دو بازی برگزار شده به برزیل و ساحل عاج باخته را است. حدادی در این باره می گوید: «ما به دنبال آینده هستیم. برای بازیکنان جوان خوب است که مقابل تیم های بزرگ بازی کنند و بازیکنان بزرگ برای کسب تجربه برای بازی در سطح بالایی از بسکتبال. من سعی کردم اینجا باشم تا تمام تلاشم را به آنها فشار دهم تا بهتر بازی کنند. همه آنها بازیکنان خوبی هستند، اما تجربه ای ندارند.»
البته حدادی چیزی فراتر از یک بسکتبالیست است. او با رهبری و فداکاری خود که الهام بخش بازیکنان جوان بی‌شماری در کشورش است، نماد و الگوی تیم ملی ایران است. بنابراین، چه بازیکنی بهتر از او که به این دوره انتقالی به یک تیم جوان کمک کند. جای تعجب نیست که هم تیمی هایش از هر ثانیه حضور او لذت می‌برند.
ارسلان کاظمی گفت: «او اسطوره ماست، او بهترین بسکتبالیستی است که ایران تا به حال داشته است. فکر می‌کنم اگر یائو [مینگ] را کنار بگذاریم، او بهترین بسکتبالیست برای من در آسیاست. بدیهی است که او از مصدومیت خارج می‌شود. واقعا تمام تلاشش را کرد که فقط در کنار تیم باشد و از هر طریق ممکن به ما کمک کند. مطمئنم که وقتی زمان بازنشستگی او از تیم ملی فرا می رسد، همه دلشان برای او تنگ خواهد شد. آنها می دانند که او چه حضور بزرگی در زمین و خارج از زمین برای ما داشته است. این به نوعی غم انگیز است. کاش وقت بیشتری با او داشتم.»
سایت فدراسیون جهانی در ادامه نوشته است: تعهد حدادی به توسعه نسل بعدی بسکتبالیست های ایرانی، گواهی بر شخصیت و عشق او به این ورزش است. دستاوردهای او گویای همه چیز است ، اما این فداکاری و انعطاف پذیری اوست که او را واقعا متمایز می‌کند. حدادی علیرغم بهبودی بعد از یک مصدومیت بزرگ، اینجاست و همچنان همه چیز را در زمین کنار گذاشته است. او می داند که این آخرین جام جهانی اوست و از هر لحظه لذت می‌برد. «این آخرین جام جهانی من است، بنابراین می خواستم برای بازی اینجا باشم. هم تیمی‌هایم می‌گویند این آخرین رقص است.»
پایان پیام/
