به گزارش همشهری آنلاین، در اواخر تابستان سال ۱۳۹۹ و بعد از گل تماشایی علی علیپور در جام حذفی مقابل استقلال بود که این ستاره کمتر دیده شده تصمیم به جدایی از پرسپولیس گرفته و راهی اروپا شد تا یکی از بهترین گلزنان تاریخ این باشگاه دیگر برای پرسپولیس بازی نکند.
از آن مقطع حدود سه سال سپری شده، پرسپولیس دو بار عنوان قهرمانی لیگ برتر را جشن گرفته و یک بار نیز نایب قهرمان شده، در جام حذفی نیز به همین عنوان دست یافته و هنوز در دربی مغلوب رقیب مستقیم و دیرینه خود نشده است. یحیی گل محمدی در این مدت در شرایطی به این حجم از افتخارات بزرگ و قابل ستایش دست یافته که اغلب مهاجم نوک تخصصی بزرگی در اختیار نداشته و با ترکیبی ناقص تیمش را روانه مسابقات بزرگ کرده است.
مدتی بعد عیسی آل کثیر راهی پرسپولیس شد و بعد از شروعی درخشان، دچار محرومیتی عجیب شد تا تقریبا فصل را از دست بدهد. شهریار مغانلو در فصل زمستان با قرمزپوشان به توافق رسیده و شش ماه موفقیت آمیزی را در این باشگاه سپری کرد، اما زور پرسپولیس به سپاهان نرسید و این ستاره ارزشمند در ادامه راهی اصفهان شد.
شرزود تمیروف و حامد پاکدل در تنها فصل نایب قهرمانی تیم تحت هدایت یحیی گل محمدی حتی در حد یک مهاجم متوسط نیز ظاهر نشدند و در سال های اخیر عیسی آل کثیر مجموعا حتی در حد یک نیم فصل مفید برای تیمش بازی نکرده است. لئاندرو پریرا و شیخ دیاباته نیز گره گشای مشکل بزرگ پرسپولیس در سال های اخیر نبوده اند و روزهای درخشان مهدی عبدی نیز آنقدر مقطعی بوده که هرگز نمی توان روی او به عنوان یک مهاجم کامل حتی برای یک فصل حساب کرد.
در این مدت تنها در فصل پاییز سال گذشته بود که یورگن لوکادیا نمایش درخشانی در لباس پرسپولیس داشته و حتی تا مدت ها بعد از جدایی نیز آقای گل لیگ برتر بود. اما جدایی شوکه کننده او در اواخر آذر و پیش از دربی باعث شد دوران درخشش لوکادیا در پرسپولیس بسیار کوتاه باشد و تنها بعد از مدتی دست یحیی گل محمدی از استفاده کامل از این ستاره بین المللی کوتاه ماند. در حقیقت پرسپولیس در سه فصل اخیر در شرایطی دو بار به مقام قهرمانی دست یافته که تقریبا مهاجم نوک گلزن در اختیار نداشته و دیگر ستاره های این تیم جور جای خالی یک شماره ۹ تخصصی را بکشند.
کار بزرگ یحیی گل محمدی زمانی مشخص می شود که بدانیم او این همه افتخارات را با تغییر در سیستم خود و تقسیم وظایف گلزنی بین بازیکنان دیگر کسب کرده است. در فصل ۱۴۰۰-۹۹ که منجر به قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر شد، احمد نوراللهی با زدن ۱۰ گل بهترین گلزن تیمش لقب گرفت. فصل گذشته نیز که قرمزپوشان دست به کاری تاریخی و بزرگ زده و سه گانه را فتح کردند، باز هم خبری از یک مهاجم به عنوان بهترین گلزن فصل نبود و در کمال تعجب این گئورگی گولسیانی بود که این عنوان را به خود اختصاص داد.
مدافعان مرکزی در سال های اخیر نقش مهمی در امر گلزنی در ترکیب پرسپولیس ایفا کرده اند و در همین فصل جاری دو گل از سه گل توسط مدافعان و یکی نیز توسط یک وینگر به ثمر رسیده است. تاکید بیش از حد یحیی گل محمدی به استفاده از وینگرهای تخصصی و البته صدور فرمان اضافه شدن آنها به محوطه و فاصله گرفتن از خط، یکی از تاکتیک های مفید این سرمربی برای حل بحران سال های اخیر بوده است.
البته در این مدت انتخاب های ضعیف این سرمربی نیز در رقم خوردن این شرایط نقش داشته، اما همین حالا کافی است خط حمله پرسپولیس را با دیگر مدعی اصلی قهرمانی یعنی سپاهان مقایسه کرده و به تفاوت فاحش بین این دو پست پی ببرید. قطعا یحیی گل محمدی در هر سه سال اخیر خواهان همکاری با شهریار مغانلو بوده، اما امکان ندارد سپاهان چنین ستاره ای را از دست بدهد و پرسپولیس به نظر یک فصل دیگر نیز مجبور به مدارا با این شرایط خواهد بود.
یکی دیگر از راه حل های یحیی برای فرار این موقعیت بغرنج، استفاده از سیستم ۲-۴-۴ بر خلاف روزهای ابتدایی حضور در پرسپولیس است. سرمربی این تیم استفاده از یک مهاجم سایه را در دستور کار قرار داده و در یک سال اخیر بازیکنانی چون مهدی ترابی، وحید امیری، امید عالیشاه، محمد عمری و ... کنار مهاجم اصلی پرسپولیس بازی کرده اند. البته در اختیار داشتن بازیکنانی چند پسته و با قابلیت تغییر پست، یکی از محسنات اسکواد فعلی یحیی برای برطرف کردن این مشکل محرز است. مردی که حالا به رکورد ۱۰۰ پیروزی در لیگ رسیده و بعد از علی پروین، لقب بهترین سرمربی تاریخ باشگاه را به خود اختصاص داده است.
به هر حال و بعد از جدایی علی علیپور، پرسپولیس حتی برای یک فصل متوالی یک مهاجم کامل و تخصصی در اختیار نداشته و ارزش افتخارات یحیی گل محمدی زمانی بارزتر می شود که بدانیم با این موقعیت دشوار تیمش را به فینال آسیا رسانده و این همه جام داخلی کسب کرده است. هواداران پرسپولیس معتقدند کار این تیم در فصل جدید برای موفقیت در لیگ قهرمانان بسیار دشوار است، اما یحیی در شرایطی مشابه نیز موفق به کسب پیروزی شده و شاید توصیف برانکو اغراق آمیز، ولی دلگرم کننده و درست باشد: اگر النصر کریستیانو رونالدو را دارد، پرسپولیس نیز از یحیی گل محمدی روی نیمکت بهره می برد.
