به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، M66 بخشی از سه گانه لئو است: سه کهکشان مارپیچی، در فاصله حدود 35 میلیون سال نوری، که حول یک مرکز گرانش مشترک می رقصند و هر بار که از نزدیک به هم عبور می کنند، یکدیگر را هل می دهند و می کشند. طناب کشی گرانشی هر سه کهکشان را به شیوه های خیره کننده ای شکل داده است. هر کدام یک نوار مرکزی از ستارگان دارند که در سراسر مرکز خود کشیده شده اند، ساختاری که معمولاً به لطف نیروهای جزر و مدی در طول عبور نزدیک با کهکشان های دیگر شکل می گیرد.
بیشتر بخوانید:
ناسا ۵۰سال پیش حیات را در مریخ پیدا کرد!
ببینید | گاوی که شیر کم چرب تولید میکند!
کشش جزر و مدی جریانی از ستارگان و غبار را از NGC 3628 بیرون کشید، مانند کشیدن یه آبنبات در مقیاس کیهانی، و دم ستاره‌ها اکنون در پشت کهکشان قرار دارد. دیسک مارپیچی M65 کمی از کشش های دوره ای دو کهکشان دیگر منحرف شده است. و اگرچه بیشتر ستاره‌های M65 قدیمی‌تر هستند و سال‌های ستاره‌زایی کهکشان باید بسیار عقب‌تر از آن بوده است، به نظر می‌رسد که جزر و مد کهکشانی که توسط همسایگانش ایجاد شده است، امواج جدیدی از ستاره‌زایی را به راه انداخته است.
M66 خود کمی کج است، با یک بازوی مارپیچی بزرگ و غیرمعمول که با زاویه کمی خارج از چرخش خمیده است. تماس های نزدیک با دو عضو دیگر سه گانه لئو حتی ساختار شیمیایی کهکشان را تغییر داده است: بیشتر گازهای شناور در اطراف M66 باید از اتم های منفرد تشکیل شده باشد که به قدری پراکنده نیستند که به مولکول ها تبدیل شوند، اما داده های چندین تلسکوپ ها نشان می دهند که در واقع، بیشتر جرم M66 گاز مولکولی است. این احتمالاً به این دلیل است که فشار و کشش جزر و مدی M65 و NGC 3628 گاز را چنان فشرده کرده است که می تواند به هم بچسبد.
منبع: inverse
227323
