به گزارش خبرنگار مهر، ویراست جدید کتاب «سیری اجمالی در تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی» نوشته سیدعلی‌اکبر حسینی به‌تازگی توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر و راهی بازار نشر شده است.
سید علی‌اکبر حسینی نویسنده این‌کتاب از پیشگامان مطالعات تعلیم و تربیت اسلامی است که فعالیت‌های دانشگاهی خود را بر این‌موضوع متمرکز کرد. نتیجه این‌فعالیت‌ها نیز دو کتاب «مباحثی چند پیرامون تعلیم و تربیت اسلامی» در سال ۱۳۶۲ و «کتاب تعلیم و تربیت اسلامی» در سال ۱۳۷۲ بودند. هر دو کتاب نیز توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر شدند. حسینی در دهه ۱۳۷۰ «مباحثی چند پیرامون تعلیم و تربیت اسلامی» را بازنگری کرد و اضافاتی به آن افزود که در نتیجه سال ۱۳۷۹ با عنوان «تعلیم و تربیت اسلامی؛ مبانی و اصول» توسط پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر شد.
کتاب «سیری اجمالی در تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی» ویراست جدید کتابی است که سال ۷۹ از حسینی به چاپ رسید و سید حسین حسینی فرزند نگارنده اثر، بر آن مقدمه‌ای نوشته و تاریخچه تولد کتاب را برای مخاطبان تشریح کرده است. مولف اثر در مقدمه‌ای که سال ۷۹ برای آن نوشته می‌گوید قصه نگارش کتاب از جایی شروع می‌شود که پس از بازگشایی دانشگاه‌ها در سال ۱۳۶۲ از او خواسته شد تدریس «تاریخ آموزش و پرورش اسلام و ایران» را به عهده بگیرد. همان‌زمان دست‌نویس ترجمه «تاریخ تعلیم و تربیت مسلمانان» همراه متن انگلیسی‌اش توسط مرکز نشر دانشگاهی وزارت فرهنگ و آموزش عالی به دست حسینی رسید تا درباره چاپ و نشر آن نظر بدهد. این‌کتاب در اصل رساله دکترای دکتر احمد شلبی مصری بود که سال ۱۹۵۱ میلادی نوشته شده بود.
سید علی‌اکبر حسینی می‌گوید روح متعصب حاکم بر کتاب شلبی مصری در نادیده‌انگاشتن و بی‌اعتنایی به کوشش‌ها و آثار تربیتی امامان شیعه و پیروانشان، یکی از موارد اصلاحی موردنظرش بر ترجمه کتاب بود. اما بعدها متوجه شد اصلاحاتی که تذکر داده، هرگز به دست مترجم کتاب یعنی فریدون بازرگان نرسیده است. در نتیجه او می‌گوید به این‌جمع‌بندی رسیده که خود باید وارد عمل شود و انگیزه نوشتن کتاب پیش‌رو در او به وجود آمده است.
ویراست جدید «سیری اجمالی در تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی» ۸ فصل دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «تعلیم و تربیت در عصر جاهلیت»، «تعلیم و تربیت از بعثت تا وفات»، «تعلیم و تربیت از وفات پیامبر (ص) تا حادثه عاشورا»، «تعلیم و تربیت از حادثه عاشورا تا عصر امام صادق (ع)»، «تعلیم و تربیت از عصر امام صادق (ع) تا عصر غیبت»، «تعلیم و تربیت از عصر غیبت تا تدوین کتب اربعه»، «تعلیم و تربیت از وفات شیخ طوسی تا حوزه حله» و «تعلیم و تربیت از حوزه حله تا هجوم فرهنگ و تمدن غرب».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
محمد بن ابی‌عمیر چهره محبوب دیگری است که علمای رجال او را چنین توصیف کرده‌اند: «او در میان شیعیان و در جامعه تسنن، از محبوب‌ترین و مقبول‌ترین چهره‌ها و از پاک‌ترین، عابدترین، و پارساترین شخصیت‌ها بود، و از هر نظر یگانه روزگار بود.» ابن ابی‌عمیر به‌دلیل ارتباط نزدیکی که با موسی‌بن‌جعفر و سپس با امام پس از او، یعنی امام رضا (ع) داشت، مورد خشم هیئت حاکمه وقت بود و در زمان دو خلیفه ستمگر عباسی، هارون و مامون، بارها به زندان افکنده شد و یک‌بار نیز تمام اموال او مصادره گردید. یکی از بدهکاران او با اطلاع از تنگدستی شدید، او، خانه مسکونی خود را فروخت و پول آن را، که مبلغ ده‌هزار درهم بود، به وی داد. محمد پس از اطلاع از این‌قضیه، طلب خود را نگرفت و اظهار کرد که امام صادق (ع) فرموده است: «هیچ‌کس نباید به‌خاطر پرداخت بدهی خود، متوسل به فروش خانه مسکونی‌اش شود» و اضافه کرد علی‌رغم آنکه سخت نیازمند است اما درهمی از این‌پول‌ها را نمی‌پذیرد! او ازجمله شش‌نفر راویانی است که مورد تایید عموم دانشمندان و فقهای شیعه است؛ بدان‌سان که اقوال و روایات وی بدون هیچ‌شبهه‌ای پذیرفته می‌شود. از ابن‌ابی‌عمیر بیش از نودوچهار اثر در مباحث مختلف اسلامی بر جای مانده است که نام پاره‌ای از آن‌ها به این‌شرح است: الاحتجاج فی‌الامامه؛ المغازی، فضائل الحج، استطاعه، البداء و ...
این‌کتاب با ۲۶۸ صفحه، شمارگان ۳۰۰ نسخه و قیمت ۲۴۵ هزار تومان منتشر شده است.
