در روز گذشته، نماگر اصلی بازار سهام با رشد اندک ۰۵/ ۰درصدی در ارتفاع ۲ میلیون و ۱۰۵هزار واحدی، کار خود را به اتمام رساند، نماگر هم‌‌‌‌‌‌وزن نیز که نشانی از اثرگذاری یکسان کلیه نمادهای معاملاتی است، با ۱۶/ ۰درصد رشد همراه شد، به‌علاوه شاخص‌کل فرابورس نیز به‌عنوان دماسنج اصلی سنجش وضعیت سهام فرابورسی، وضعیت متفاوت‌‌‌‌‌‌تری نسبت به دو نماگر اصلی بازار سهام داشت و با افت ۱۶/ ۰درصدی مواجه شد. افزون بر این در روز گذشته، ارزش معاملات خرد بازار سهام که شامل سهام و حق‌تقدم می‌شود، رقم ۵۰۱۴میلیارد تومان را ثبت کرد. در جریان معاملات روز گذشته بورس تهران، ۵۱۰میلیارد تومان نقدینگی حقیقی نیز از بازار سهام خارج شد.
به‌نظر می‌رسد که اخبار مثبت منتشره در زمینه نرخ خوراک اثر روانی مثبت خود بر بازار سهام را گذاشته و به نوعی اثرات کامل این خبر بر جریان معاملات به‌طور کامل تخلیه شده‌است. بازار برای شکل‌‌‌‌‌‌دهی به روند صعودی بلندمدت نیاز به محرک‌‌‌‌‌‌های جدیدی دارد که تماشاگران پشت‌صحنه تالار بورس را به میانه میدان آورده تا جریان تقاضا را در این بازار تحریک کند؛ محرکی که این روزها در بورس تهران غایب است و فعلا هیچ آیتمی در بازار سهام وجود ندارد که وزن قابل‌‌‌‌‌‌توجهی در تغییر محاسبات و معادلات اهالی بورس تهران داشته باشد تا آنها را به سمت‌‌‌‌‌‌و‌‌‌‌‌‌سوی خرید سهام سوق دهد. بازار سرمایه در سنوات اخیر همبستگی مستقیمی با نرخ ارز داشته و اهالی بورس تهران، همواره نبض معاملات بازار ارز را با عینک خاصی رصد و پیگیری کرده‌‌‌‌‌‌اند تا روند تغییرات آتی این پارامتر را پیش‌‌‌‌‌‌بینی و سپس از نتایج آن برای اتخاذ تصمیمات مختلف در زمینه چینش سبد سرمایه‌‌‌‌‌‌گذاری خود استفاده کنند.
شاخص‌کل بورس تهران پس از ریزش قیمت‌ها که از میانه‌‌‌‌‌‌های اردیبهشت سال‌جاری آغاز شد، تا سطح یک‌میلیون و ۹۳۸هزار واحدی نیز عقب‌‌‌‌‌‌نشینی داشت. چنین کاهشی، به منزله افت ۵/ ۲۳درصدی نماگر اصلی بازار سهام از سقف تاریخی ثبت‌‌‌‌‌‌شده در ۱۶ اردیبهشت بود، اما بورس تهران در هفته‌‌‌‌‌‌ای که گذشت، عملکرد فوق‌‌‌‌‌‌العاده‌‌‌‌‌‌ای را از خود به نمایش گذاشت و شاخص‌کل با رشد ۱۳/ ۸درصدی همراه شد، این بهترین عملکرد هفتگی شاخص‌کل از هفته منتهی به ۱۰ اسفند سال گذشته بود که سبب شد مجددا کانال ۲میلیون واحدی فتح شود. نکته شایان‌توجه در این اثنا این است که محدوده ۲میلیون واحدی از اهمیت ویژه‌‌‌‌‌‌ای برای اهالی بورس تهران برخوردار است و به نوعی در نقش یک مرز حمایتی و روانی مهم در بازار سهام نقش‌‌‌‌‌‌آفرینی می‌‌‌‌‌‌کند. به‌نظر می‌رسد در ادامه مسیر معاملاتی، اگر اخبار غیرمنتظره‌‌‌‌‌‌ای به بازار سهام مخابره نشود، شاخص خواهد توانست خود را در بالای این سطح روانی حفظ کند و می‌توان به روزهای آتی بازار سهام، نگرش امیدوارانه‌‌‌‌‌‌تری داشت، اما همان‌‌‌‌‌‌طور که بارها در گزارش‌های قبلی «دنیای‌اقتصاد» اشاره شده، بورس تهران در کلیت خود از داشتن محرکی که توانایی هدایت و پرتاب قیمت‌ها به ارتفاعات بالاتر را داشته باشد، محروم است و فعلا چنین عامل پیشرانی در بازار سهام وجود ندارد.
دلار مهم‌ترین محرک بازار سهام است که از جنبه‌‌‌‌‌‌های مختلف جریان تقاضا در بورس تهران را تحریک می‌‌‌‌‌‌کند، اول از این جهت که همزمان با اوج‌‌‌‌‌‌گیری انتظارات تورمی در بطن اقتصاد، مردم در تکاپوی حفظ قدرت خرید، راهی بازارهای دارایی می‌شوند و در این اثنا بورس تهران نیز به‌عنوان یکی از بازارهایی که از توان و پتانسیل کافی برای حفظ قدرت خرید سرمایه خانوار برخوردار است، مورد استقبال قرار می‌‌‌‌‌‌گیرد. به‌علاوه جهش ارزی سبب می‌شود که قیمت‌های اسمی محصولات شرکت‌هایی که فروش‌های صادراتی دارند با افزایش قابل‌‌‌‌‌‌توجهی همراه شده و طبیعتا چون شتاب افزایش هزینه‌‌‌‌‌‌ها با شتاب افزایش درآمدها یکسان نیست، این موضوع موجب جهش اسمی سود شرکت‌ها در برخی صنایع می‌شود که از این ناحیه نیز رشد قیمت دلار یک درایور و کاتالیزور مثبت برای بازار سهام تلقی می‌شود. به‌علاوه اوج‌‌‌‌‌‌گیری و شعله‌‌‌‌‌‌ورشدن انتظارات تورمی نیز یک عامل تاثیرگذار برای تحریک جریان تقاضا در بورس تهران محسوب می‌شود که فعلا نه از این ناحیه و نه از جانب نرخ ارز سیگنال مثبتی برای بورس تهران وجود ندارد.
بعد از عملکرد درخشان شاخص‌‌‌‌‌‌های سهامی در هفته‌‌‌‌‌‌ای که گذشت، به‌نظر می‌رسد برخی از سرمایه‌‌‌‌‌‌گذاران در جریان معاملات روز گذشته اقدام به شناسایی سود کردند. در هفته گذشته شاخص‌کل بورس تهران با افزایش ۱۳/ ۸درصدی همراه شد. شاخص هم‌‌‌‌‌‌وزن افزایش ارتفاع ۴/ ۶درصدی را تجربه کرد و شاخص‌کل فرابورس نیز صعود ۴/ ۵درصدی داشت. طبیعتا با توجه به چنین رشدهایی، تعدادی از سهامداران که بعد از ریزش قیمت‌ها اقدام به خرید سهم کرده‌بودند از ناحیه زیان خارج شدند و برخی از آنها نیز اقدام به فروش سهام خود کردند تا در ماه‌‌‌‌‌‌های آتی و در صورت صلاحدید و مناسب بودن اوضاع مجددا اقدام به خرید سهم کنند، بنابراین می‌توان بخشی از عرضه‌‌‌‌‌‌های روز گذشته بازار سهام را به فرآیند شناسایی سود از سوی حقیقی‌‌‌‌‌‌ها نسبت داد. به‌علاوه برخی از بندهای مصوبه نرخ خوراک همچنان دارای ابهاماتی است که از این ناحیه نیز می‌توان برای بازار سهام چشم‌‌‌‌‌‌انداز منفی قائل شد. ابهام، مهم‌ترین دشمن بازاری مثل بورس است و معمولا سرمایه‌‌‌‌‌‌گذاران بورسی، ترجیح می‌دهند با افق روشن و چشم‌‌‌‌‌‌اندازی مشخص درباره روند آتی یک بازار تصمیم‌گیری کنند. به هر روی باید منتظر ماند و دید تکلیف ابهامات این‌چنینی در بستر بازار سهام به کجا خواهد رسید.
