اما فراتر از مشخصات طعم، پیاز دارای حقایق تغذیه ای چشمگیر است. آنها سرشار از ویتامین C، منبع خوبی از فیبر غذایی و اسید فولیک هستند و حاوی کلسیم، آهن و مقداری پروتئین هستند. پیاز همچنین سرشار از کوئرستین است، یک ترکیب آنتی اکسیدانی که ممکن است خطر بیماری قلبی ، سرطان و سایر بیماری های مرتبط با افزایش سن را کاهش دهد.
چه پیاز قرمز، سفید یا زرد را دوست داشته باشید، ارزش افزودن به لیست مواد غذایی هفتگی خود را دارند.
تغذیه پیاز بر اساس اندازه و تنوع کمی متفاوت است. اما طبق گفته انجمن ملی پیاز، یک پیاز متوسط دارای:● ۴۵ کالری● ۱ گرم پروتئین● 0 گرم چربی● ۱۱گرم کربوهیدرات● ۳گرم فیبر (۱۱٪ ارزش روزانه (DV))● ۱۲ میلی گرم ویتامین C (۲۰٪ DV)● ۰.۲ میکروگرم منگنز (۱۰٪ DV)
قابل توجه ترین ترکیب موجود در پیاز، کوئرستین است، نوعی آنتی اکسیدان که به مبارزه با آسیب های التهابی در بدن کمک می کند. از آنجایی که پیاز یکی از فراوان ترین منابع کورستین است، به دلیل نقش بالقوه آن در مبارزه با بیماری قلبی، سرطان و زوال شناختی مورد مطالعه قرار گرفته است .
کوئرستین برای مبارزه با التهاب شناخته شده است، و بنابراین برای نقش بالقوه آن در درمان بیماری قلبی مورد مطالعه قرار گرفته است. نشان داده شده است که مکمل کوئرستین نشانگرهای فشار خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲کاهش می دهد و مطالعه ای در مجله تغذیه بریتانیا به این نتیجه رسید که مکمل کورستین از عصاره پوست پیاز باعث کاهش فشار خون در بیماران مبتلا به فشار خون بالا می شود.
علاوه بر این، خوردن پیاز بیشتر با کاهش انواع خاصی از سرطان مرتبط است. یک مطالعه نشان داد که مصرف منظم سبزیجات آلیوم، از جمله سیر، پیاز، تره فرنگی، پیازچه و پیازچه، با بروز کمتر سرطان روده بزرگ همزمان است. مطالعه مورد شاهدی دوم ارتباط بین مصرف سیر و کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه را نشان داد.
علاوه بر این، پیاز حاوی فلاونوئیدهایی است که به عنوان ترکیبات گیاهی شناخته می شوند و برای سلامتی مفید هستند. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ در مجله آمریکایی تغذیه بالینی نشان داد که رژیم غذایی غنی از فلاونوئیدها ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و سایر انواع زوال عقل را کاهش دهد .
پیاز همچنین منبع عالی ویتامین C است که بیشتر به دلیل نقشش در سلامت سیستم ایمنی شناخته شده است . اما در بهبود زخم و تولید کلاژن نیز نقش دارد که پوست و مفاصل را سالم نگه می دارد. به علاوه، پیاز حاوی فیبر پری بیوتیک است که میکروب های سالم روده را تغذیه می کند و به سلامت کلی گوارش کمک می کند.
پیازهای سفید و زرد از نظر مواد مغذی عملاً یکسان هستند، اما پیاز قرمز حاوی آنتوسیانین است که به آنها رنگ غنی می دهد. آنتوسیانین ها نوعی آنتی اکسیدان هستند که با کاهش خطر بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و سرطان مرتبط هستند.
از نظر کاربرد، پیاز سفید خنثی ترین با طعم تند است که در غذاهای خام، کبابی یا سرخ شده به خوبی کار می کند. پیاز زرد مشابه است، اگرچه کمی شیرین تر از پیاز سفید است، و برای کاراملی کردن عالی است. پیاز قرمز کمی تندتر و تا حدودی تند است و زمانی که پخته شود بهتر است.
خوردن پیاز هیچ گونه جنبه منفی تغذیه ای ندارد، اما ممکن است باعث مشکلات گوارشی برای افرادی شود که از سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یا رفلاکس معده به مری (GERD) رنج می برند. به گفته دانشگاه موناش ، پیاز حاوی مقادیر زیادی FODMAP است، گروهی از کربوهیدرات‌ها که علائم IBS را تحریک می‌کنند.
مقدار کمی پیاز خام به هر غذایی طعم بهتری می دهد، اما بطور کلی پیاز را به صورت خام بخورید یا پخته؟ پاسخ این است: هر راهی را که ترجیح می دهید، زیرا بیشتر پیازها یک افزودنی سالم به یک وعده غذایی هستند.
پیاز خام در واقع حاوی سطوح بالاتری از ترکیبات ارگانوسولفور یا مواد شیمیایی است که هنگام بریدن آن چشمان شما را آب می‌کند. این مولکول‌های گوگرد اثرات ضد سرطانی دارند و در پیاز پخته کمی کمتر هستند. گفته می شود، پیاز پخته و سرخ شده حاوی سطوح کمی بالاتر از کورستین ، آنتی اکسیدانی که با بسیاری از فواید سلامتی مرتبط است.
در پایان هم پیاز خام و هم پیاز پخته یک مکمل مغذی برای غذای شما هستند. بنابراین یک نوع پیاز را بر اساس ترجیح انتخاب کنید.
