به گزارش "ورزش سه" و به نقل از همشهری ورزشی، خداحافظی ناگهانی حامد حدادی کمیته ملی المپیک را شاکی کرده است؛ این خبری است که روزهای گذشته شایعه شد. حدادی بعد از آخرین بازی تیم ملی در جام‌جهانی۲۰۲۳ تصمیم گرفت برای همیشه از تیم ملی کنار برود و این در حالی است که تیم بازی‌های آسیایی هانگژو را در پیش دارد. بسکتبال در ۴دوره گذشته بازی‌ها روی سکو بوده است؛ ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ مدال برنز گرفته و ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ مدال نقره. تیم فعلی شرایط خوبی ندارد و نمی‌شود به مدال این تیم اطمینان زیادی داشت. حالا با کنار رفتن خودخواسته حدادی هم شانس سکو کمتر از قبل شده است. کمیته ملی المپیک در پیش‌بینی‌های خودش، یک مدال برای بسکتبال کنار گذاشته بود و حالا گفته می‌شود هم از حدادی عصبانی است که به یکباره تصمیم به خداحافظی گرفت و هم از فدراسیون که نتوانست تیم ملی را مدیریت کند. گفته می‌شود محمود خسروی‌وفا، رئیس کمیته ملی المپیک بلافاصله بعد از خداحافظی حدادی به این اتفاق واکنش نشان داده و در تماس با جواد داوری رئیس فدراسیون، عصبانیت خودش را اعلام کرده است.
حدادی در شروع پنجره‌های جام‌جهانی گفت چون پا به سن گذاشته شرایط حضور در همه بازی‌ها را ندارد و فقط در بازی‌های مهم به میدان می‌رود. با اینکه سرمربیان تیم ملی در ۲سال گذشته کمتر از او بازی گرفتند اما در پنجره‌های آخر مصدوم شد و چند بازی را هم از دست داد. حدادی در جام‌جهانی هم بازیکن فیکس نبود با این حال در هر بازی که به زمین رفت، تأثیرگذارترین بازیکن تیم ایران شد. در این شرایط طبیعی است که جای خالی او در تیم احساس شود و مسئولان را نگران کند اما بازی‌های تیم در جام‌جهانی نشان داد که شرایط چندان خوب نیست. تیم ملی پتانسیل شکست خوردن از هر رقیبی را دارد؛ چه با حامد چه بدون حامد. مهران حاتمی از مربیان بسکتبال می‌گوید: «در اینکه حامد بازیکن بزرگی است و اگر او سرحال باشد از همه بازیکنان فعلی بهتر است، شکی نیست اما به هر حال هر بازیکنی یک روز باید کنار برود و باید به بقیه میدان بدهیم و صبور باشیم. درست است نه بازیکنی در حد حدادی داشته‌ایم و نه داریم و کسی هم نمی‌تواند جایگزین او شود ولی در کل باید قبول کرد که رقابت با تیم‌های آسیایی در هر شرایطی سخت است.»
شانس سکو؟
بازی‌های آسیایی چند دوره‌ای است که جذابیت گذشته‌اش را در بعضی از رشته‌ها از دست داده است. در بسکتبال بیشتر تیم‌ها درگیر پنجره‌های فیبا هستند و ترجیح می‌دهند روی آن مسابقات تمرکز کنند. به‌خاطر همین است که بیشتر تیم‌ها با ترکیب اصلی در این بازی‌ها حاضر نمی‌شوند. مثلا ژاپن در دوره قبل با تیم دوم به جاکارتا رفت و بعضی از تیم‌ها هم در این رقابت‌ها حاضر نشدند. اینکه ایران چقدر در این بازی‌ها شانس سکو دارد، به این بستگی دارد که چه تیم‌هایی به هانگژو بروند و با چه کیفیتی. شاید تنها تیمی که غیراز ایران بازی‌ها را جدی بگیرد، خود چین باشد که به‌خاطر میزبانی تلاش می‌کند در هر رشته‌ای تیم اول باشد.
احتمال غیبت لژیونرها
حتی اگر همه کشورهای مدعی در این بازی‌ها شرکت کنند، به‌احتمال زیاد بازیکنان چهره‌شان را به همراه نخواهند داشت. ژاپن ۲بازیکن شاغل در NBA دارد که یکی از آنها در جام‌جهانی هم غایب بود. یک بازیکن فیلیپین هم در همین لیگ بازی می‌کند. تیم‌های لبنان و اردن هم بازیکن آمریکایی‌الاصل دارند که احتمال غیبت آنها هم وجود دارد.
ایران بدون امینی و یخچالی؟
بازی‌های آسیایی در تقویم فدراسیون جهانی نیست و باشگاه‌ها می‌توانند به بازیکنان اجازه حضور در تیم‌های ملی را ندهند. محمد امینی ستاره جدید تیم ملی در لیگ فرانسه بازی می‌کند و بهنام یخچالی یکی از بهترین‌های تیم ایران در بوندس‌لیگا. اگر فدراسیون نتواند رضایت باشگاه‌های این دو بازیکن را بگیرد، تیم ملی با چالش جدیدی روبه‌رو و کار سخت‌تر می‌شود.
جوان، نه بی‌تجربه
یکی از جمله‌هایی که در این چندماه در بسکتبال ملی خیلی تکرار شده، جوان بودن تیم ملی است. تیم بازیکنان جدیدی دارد اما جوان نیست. میانگین سنی تیم نزدیک به ۲۷سال است و این سنی نیست که بشود به یک تیم لقب جوان داد. از نظر حاتمی تیم بیشتر کم‌تجربه است تا جوان: «بیشتر نفراتی که در تیم ملی حاضر هستند سابقه بازی‌شان در سطح ملی خیلی کم است اما میانگین سنی تیم پایین نیست. این نشان می‌دهد که ما چقدر از تیم‌های دیگر آسیا عقب هستیم و کمتر از بقیه سرمایه‌گذاری کرده‌ایم.» سؤال این است که آیا بسکتبال بازیکن جوان دارد و هاکان دمیر، سرمربی ترکیه‌ای آنها را به تیم دعوت نکرده یا بسکتبال با بحران بازیکن روبه‌روست؟ حاتمی می‌گوید: «وقتی مجموعه انتخاب کوچک باشد، نمی‌شود انتخاب خوبی هم انجام داد. بسکتبال ما استعدادهای خوبی دارد اما به‌خاطر نبود امکاناتی مثل زمین، مربی و توپ مکانیزم تبدیل این استعدادهای بالقوه به فعل وجود ندارد و همین مسئله باعث عقب‌ماندگی ما شده است.» در این شرایط به‌نظر می‌رسد فدراسیون و مسئولان رده بالاتر بیشتر از اینکه به فکر مدال بازی‌های آسیایی و نتیجه گرفتن مقطعی باشند، باید به فکر سرمایه‌گذاری برای سال‌های آینده باشند، سال‌هایی که شاید بسکتبال بازیکنانی در سطح تیم ملی فعلی هم نداشته باشد.
