به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس، زهرا موحدینیا، پزشک و دستیار تخصصی پزشکی اجتماعی دانشگاه تهران، در برنامه صبح بخیر ایران از بستر تربیتی غنی در خانوادههای چند فرزندی و چگونگی گذران زندگی به عنوان یک مادر شاغل سخن گفت.
موحدینیا گفت: من متولد سال ۶۹ هستم و اکنون به عنوان یک مادر و پزشک، در رشته پزشکی اجتماعی در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل هستم. این رشته با تخصصهای بالینی تفاوت داشته و آن قدر شناخته شده نیست و عموما بر مباحث مدیریتی و نظام و اقتصاد سلامت متمرکز است.
وی در مورد مدیریت شرایط زندگی خود برای دستیابی به موقعیت کنونی، افزود: این موضوع قابل انکار نیست که من همواره به واسطه کار خانه و شغل خود بیخوابیها و فشارهایی را متحمل میشوم. با این حال خوشبختانه همواره توانستهام با ایجاد تعادل، به خوبی این شرایط را مدیریت کنم.
موحدینیا اظهار داشت: صبحها از ساعت ۷ به دانشگاه میروم و حدودا ساعت ۴ به خانه بازمیگردم. شرایط را به نوعی تنظیم کردهایم که چهار فرزندم به کارهای خود مشغول شوند تا من بعد از کمی استراحت در کنارشان حضور داشته باشم. خوشبختانه بچهها تا حد زیادی مستقل هستند و از پس کارهای خود برمیآیند. البته وجود نظارت از سمت من نیز امری ضروری است، اما خوشبختانه وابستگی نامتعارفی وجود ندارد.
وی در ادامه گفت: یکی از مهمترین موهبتی که من از آن برخوردار هستم، همراهی و همدلی همسرم در در مدیریت زندگی است. این همدلی در کنار همدم بودن دختر بزرگم بسیار دلگرمکننده است. به طور کلی با حرکت بچهها به سمت نوجوانی، در یک بستر تربیتی درست، مسئولیتپذیری را میآموزد. این شرایط در خانوادههای چند فرزندی بیشتر مهیاست. به طوری که کودک بنا به شرایط مجبور است که یک سری از موارد را بیاموزد.
موحدینیا همچنین گفت: کودک در خانواده چندفرزندی مطمئن است که حد زیادی از محبت نسبت به وی وجود دارد، اما نمود ظاهری آن باید میان چند نفر تقسیم شود. در واقع یک امنیت عاطفی وجود دارد. همین امنیت و حمایت عاطفی است که به عنوان مولفههای مهم سلامتی تا آخر عمر با آنها میماند و موجب دلگرمیشان میشود.
وی در ادامه اظهار داشت: چند سال پیش، ما یک گروه مادرانه مجازی را با هدف حمایت از مادران علاقهمند به چند فرزندی تشکیل دادیم. در آن زمان چندفرزندی باب نبود. تا این که در ایام محرم هیأت امتداد، اجتماع مادران تمدنساز را با حضور مادران و بچهها تشکیل دادیم.
موحدینیا گفت: در باشگاه مادرانهای که تشکیل دادیم، بستری را برای به اشتراک گذاشتن تجربیات زیسته و دریافت حمایت از یکدیگر ایجاد کردهایم. در این گروه اگر کسی سوال یا ابهامی در روند تربیتی فرزند خود داشته باشد میتواند آن را مطرح کند و یا بحثهای کارشناسی صورت میگیرد.
پایان پیام/