باخت تیم عنایتی به ازبکستان، تنها یک باخت ساده از حیث فنی و نتیجه نبود؛ بلکه چنین باختی، نشان می دهد تیم ملی امید ایران، با گذشت بیش از چهار دهه، هیچ برنامهای برای صعود به این رقابتها ندارد! در واقع تیم ملی ، به ضعف خود در برنامهریزی و پی ریزی زیر ساختهای مناسب برای فوتبال پایه، عدم آگاهی مدیران تیم از دقیق ترین وضعیت تیم و حتی برخی بازیکنان، باخت.
شاید تیمی به اندازه تیم ایران، تا به حال در حسرت المپیک نبوده؛ به عبارتی، این حسرت ۴۸ ساله شد و دوره بعدی هم اگر نتوانیم راه صعود را در پیش بگیریم، این آرزوی دیرینه به نیم قرن می رسد. طی این سال ها، توفیقی با مربی داخلی و خارجی کسب نکردیم. عنایتی هم نشان داد که هنوز، راه زیادی تا حرفه ای شدن و پیشرفت در انتظار اوست و انگار نیمکت تیم ملی امید، برای او در این مقطع بسیار بزرگ بود.
عجیب است که تیم ملی امید به خاطر تعداد کارت زرد بیشتر، حذف شده لقب بگیرد! در سه بازی، ۹ کارت زرد به اعضای تیم داده شد. حتی کارت زرد، از زمین به نیمکت رسید و مهران فرقانی سرپرست تیم هم کارت زرد دریافت کرد! بازیکنان و حتی نیمکت نشینان در جریان سه دیدار، بر روی بازی و احساسات خود کنترل کامل نداشتند و این قضیه، سبب شد تا مالزی با پنج کارت زرد کمتر به همراه کویت، چین و تاجیکستان، به عنوان بهترین تیم های دوم، به یازده تیم صدرنشین اضافه شوند و در کنار قطر میزبان، شانزده تیم اصلی برای صعود به رقابت های المپیک ۲۰۲۴ پاریس را تشکیل دهند.
دو بازی اول که با برد برابر هنگ کنگ و افغانستان همراه بود، جنبه تدارکاتی و تمرینی داشت و در دیدار با ازبکستان، عیار تیم عنایتی مشخص شد. تیم کاپادزه، از همان اوایل شروع بازی، یک و سر گردن بالاتر از ایران بود. بسیار خوب، پرس می کردند و بازیکنان ایران را تحت فشار قرار می دادند. ازبک ها به درست ترین شکل ممکن، از موقعیت هایشان استفاده کردند و در ازای از دست دادن چندین فرصت مسلم گلزنی، از فضای باز و از هم شکافته خط دفاعی ایران سود بردند و دروازه خالدآبادی را گشودند.
حیف و صد حیف از این تیم که با در اختیار داشتن بهترین ها و چند لژیونر مانند الهیار صیادمنش و محمد امین حزباوی، نتوانست از مرحله اول به دوم صعود کند! شاگردان رضا عنایتی در دیدار با ازبکستان کاملا گم بودند و اصلا خوب بازی نکردند که بخشی از این ماجرا، به ناتوانی و ایراد کادرفنی برمیگردد. هیچ وقت با «انشالله» و «ماشاالله»، مشکلات و چالش ها، رفع و رجوع نمی شود و باید با یک طراحی و ترسیمی درست از آینده، در مسیر خوشبختی قدم برداشت.
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد