به گزارش مبلغ به قدری پیغمبر اکرم(ص) از این جلال و حشمت‌ها تنفر داشت که سراسر زندگی او پر از این قضیه است. اگر یک جا می‌خواست راه بیفتد، چنانچه عده‌ای می‌خواستند پشت سرش حرکت کنند اجازه نمی‌داد.
اگر سواره بود و یک پیاده می‌خواست با او بیاید می‌فرمود برادر! یکی از این کارها را باید انتخاب کنی: یا تو جلو برو و من از پشت سرت می‌آیم، یا من می‌روم تو بعد بیا. یا احیاناً اگر ممکن بود که دو نفری سوار بشوند می‌فرمود: بیا دو نفری با هم سوار می‌شویم؛ من سواره باشم تو پیاده؟! این‌جور در نمی‌آید. محال بود اجازه بدهد او سواره حرکت کند و یک نفر پیاده.
در مجلس که می‌نشست می‌گفت به شکل حلقه بنشینیم که مجلس ما بالا و پایین نداشته باشد. اگر من در صدر مجلس بنشینم و شما در اطراف، شما می‌شوید جزء جلال و دبدبه من، و من چنین چیزی را نمی‌خواهم. پیغمبر(ص) تا زنده بود از این اصل تجاوز نکرد.
منبع: مصلح شهید استاد مطهری، سیری در سیره نبوی، ص۹۸
