تابناک باتو ـــ براساس یک پژوهش جدید، زنانی که در سن کمتر از ۵۰ سال دچار حمله قلبی می‌شوند در مقایسه با مردان بیشتر احتمال دارد که یک دهه پس از حمله قلبی فوت کنند.
دانشمندان دریافتند در دوره ۱۱ساله پس از وقوع حمله قلبی، نرخ مرگ زنان و مردان در بیمارستان یا به واسطه عوارض قلبی تقریباً یکسان است.
اما خطر مرگ ناشی از عوارض دیگر در همان دوره برای زنان ۶۰ درصد بیشتر می‌شود.
محققان معتقدند این به این دلیل است که سیگار کشیدن، دیابت، افسردگی و فشارهای اجتماعی بر روان بیماران در مجموع ممکن است در مقایسه با مردان اثرات منفی بیشتری بر زنان داشته باشد، چنان که آن اثر منفی از مزایای محافظت هورمون استروژن در زنان هم بیشتر باشد.
نویسنده ارشد این پژوهش، پروفسور رون بلانکشتاین از دانشکده پزشکی هاروارد در ایالات متحده می‌گوید: «لازم به ذکر است که به طور کلی بیشتر حملات قلبی در افراد زیر ۵۰ سال در مردان رخ می‌دهد و فقط ۱۹ درصد افراد در این تحقیق زن بودند.
گرچه زنانی که در سنین جوانی دچار حمله قلبی می‌شوندف اغلب علائمی مشابه مردان را از خود بروز می‌دهند، اما به احتمال زیاد بیشتر به دیابت مبتلا هستند، از نظر اقتصادی-اجتماعی جایگاه ضعیف‌تری دارند و در درازمدت بیشتر احتمال دارد که دچار مرگ زودهنگام شوند.»
این مطالعه که چهارشنبه گذشته در نشریه قلب اروپایی منتشر شد، براساس بررسی وضع ۴۰۴ زن و ۱۶۹۳ مرد انجام گرفته است که بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۶ اولین حمله قلبی (سکته قلبی) را داشتند و در دو بیمارستان بوستون؛ یعنی بیمارستان بریگام و زنان و بیمارستان عمومی ماساچوست، بستری شده بودند.
آنها دریافتند که بعد از بستری در بیمارستان بر اثر حمله قلبی، زنان کمتر از مردان برخی از درمان‌های پزشکی را مانند آسپرین، بلاکرها، بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسی و استاتین‌ها در دوران پس از مرخصی از بیمارستان دریافت می‌کنند.
طی سکته قلبی، خون‌رسانی به قلب به طور ناگهانی معمولاً به واسطه ایجاد یک لخته مسدود می‌شود و توقف خون‌رسانی می‌تواند آسیب جدی به عضله قلب وارد کند.
درمان می‌تواند شامل آنژیوگرافی عروق قلبی باشد که در آن یک سوند برای تزریق رنگ به داخل رگ خونی وارد می‌شود تا بتوان این‌گونه با تصویر اشعه ایکس تنگی یا انسداد رگ‌های خونی را شناسایی کرد.
سپس معمولا برای باز نگه داشتن رگ خونی یا دور زدن قسمت مسدود با جراحی یک استنت در داخل رگ قلب قرار داده می‌شود.
پژوهش صورت‌گرفته نشان می‌دهد که زنان کمتر این درمان‌ها را دریافت کرده‌اند. ۹۳.۵ درصد زنان در مقابل ۹۶.۷ درصد مردان آنژیوگرافی عروق قلبی را دریافت کرده‌اند و در مقابل ۹۲.۶ درصد مردان تنها ۸۲.۱ درصد زنان استنت در داخل رگ قلبی‌شان قرار گرفته است.
پروفسور بلانکشتاین می‌افزاید: «در حالی که برای ارزیابی دلایل اساسی این تفاوت‌ها بین مردان و زنان به مطالعات بیشتری نیاز است، پزشکان باید تمام عوامل خطرناک قابل اصلاح را که ممکن است بر مرگ ناشی از حوادث قلبی عروقی و غیرقلبی عروقی تأثیر بگذارد، ارزیابی و در صورت امکان درمان کنند.
این می‌تواند در حالت ایده‌آل، قبل از حمله قلبی از آن پیشگیری کند یا پس از حمله قلبی عوارض را درمان کند.
برای درک بهتر عوارض حمله قلبی در سنین جوانی در میان زنان، نیاز به تحقیقات بیشتری داریم تا عوامل خاص جنسیتی را که ممکن است متضمن خطر بزرگ‌تری برای زنان در گروه مورد مطالعه ما بوده است، ارزیابی کنیم.»
زنان با وجود سن مشابه، کمتر از مردان دچار سکته قلبی می‌شوند (۴۶.۳ درصد برای زنان در مقایسه با ۵۵.۲ درصد برای مردان)، اما بیشتر به بیماری کرونر غیرانسدادی مبتلا هستند.
سکته قلبی جدی‌ترین نوع حمله قلبی است که در مدت زمان طولانی وقفه در خون‌رسانی ناشی از انسداد کامل عروق کرونر وجود دارد.
شایع‌ترین علامت هم برای مردان و هم برای زنان، درد قفسه سینه است که در تقریباً ۹۰ درصد بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه مشاهده شده بود اما احتمال بروز علائم دیگر مانند تنفس دشوار، تپش قلب و خستگی در خانم‌ها بیشتر بود.
دکتر مریسیا توئیت، استادیار پزشکی در کالج پزشکی و علوم کلینیک مایو در مینه‌سوتا در یادداشتی که همراه این مقاله منتشر شد به این نکته اشاره می‌کند که افسردگی در بین زنان در این مطالعه دو برابر بیشتر از مردان است.
وی می‌نویسد: «زنان جوان مبتلا به افسردگی شش برابر بیشتر از زنان بدون افسردگی دچار بیماری عروق کرونر قلب می‌شوند.»
این مطالعه نشان‌گر نیاز مبرم به مطالعه درباره بیماری‌های قلبی عروقی در جوانان به ویژه زنان و یافتن روش‌های بهبود و جلوگیری از مرگ در آنها است.
ما می‌توانیم با افزایش آگاهی درباره بیماری‌های قلبی و ترویج سبک زندگی متضمن سلامت قلب در جوامع خود در جهت رسیدن به این هدف تلاش کنیم. از جمله کارهایی که می‌توان کرد تعامل با سیاستگذاران و ترویج اقدامات پیشگیرانه اولیه یا ثانویه در اقدامات بالینی است. همچنین، طراحی مطالعاتی که تفاوت‌های جنسیتی را در نظر بگیرند، تسهیل در گنجاندن بیماران زن در آزمایشات بالینی و درخواست داده‌های مبتنی بر جنسیت هنگام بررسی مقالات ارسال‌شده به نشریات علمی و گزارش تفاوت‌های جنسیتی در تحقیقات منتشر شده از جمله دیگر اقداماتی است که به افزایش درک ما از این معضل کمک می‌کند.»
منبع: ایندیپندنت فارسی
