چنین روبات‌هایی ممکن است به زودی به مدار یا حتی سیارات دیگر فرستاده شوند تا به فضانوردان در کارشان کمک کنند. در واقع ناسا ایده تبدیل شدن روبات‌ها به دستیاران فضانوردان را در سر دارد و می‌خواهد کاری کند که آنها کمک دست انسان در سفرهای فضایی ماه و مریخ باشند. شرکت آپترونیک (Apptronik) با طراحی این روبات کوشش کرده است سازگاری آن را برای انجام وظایف لجستیکی برجسته کند. آپولو که ۷۳ کیلوگرم وزن دارد، با هر بار شارژ توانایی چهار ساعت کار را دارد و می‌تواند هر دفعه ۲۵کیلوگرم وزن را جابه‌جا کند. بهره‌وری بالای این روبات در عملیات تجاری خرده‌فروشی، انبارداری و تولید در روی زمین، علاقه ناسا را برانگیخته است تا از آن در ماموریت‌های فرازمینی استفاده کند.
سازمان فضایی آمریکا اما خواهان تکامل و انعطاف‌پذیری بالاتر این روبات است؛ به نحوی که بتواند آن را در خدمت فضانوردانش قرار دهد. برای این منظور، ناسا چندین دهه تخصص خود در زمینه روباتیک را برای کمک به توسعه آپولو در زمینه‌هایی مانند روباتیک و اصول طراحی نرم‌افزار برای تعامل ایمن انسان و روبات به کار گرفته است. شان عظیمی، رئیس تیم روباتیک در مرکز فضایی جانسون ناسا در این‌باره می‌گوید: «با استفاده از تخصص ناسا در روبات‌های انسان‌نمای متحرک در پروژه‌های تجاری، با هم می توانیم به نوآوری در این زمینه مهم کمک کنیم.» روبات‌ها در حال حاضر به شکل فرودگرها، مریخ‌نوردها و حتی پهپادها در حال حاضر در جهان‌های فرازمینی فعالیت می‌کنند؛ اما این روبات‌های همه‌منظوره کاملا موضوع دیگری هستند. درواقع چنین روبات‌هایی می‌توانند کارهای خسته‌کننده یا خطرناک را در سطح ماه یا مریخ بسیار راحت‌تر و ایمن‌تر از یک انسان انجام دهند.
وجود چنین روبات‌هایی به فضانوردان و کارشناسان فضایی در زمین این امکان را می‌دهد تا بر فعالیت‌های علمی مهم‌تر متمرکز شوند. این روبات‌ها همچنین می‌توانند در بهره‌برداری و نگهداری تاسیسات معدنی و زیرزمینی در جهان‌های فرازمینی که می‌توانند منابع کانی و غیرکانی بومی را در محل استخراج کنند، یاریگر انسان باشند. فعالیتی که به‌طور چشمگیر هزینه این ماموریت‌ها را برای ناسا کاهش خواهد داد. از این گذشته یک زیستگاه انسانی ساخته‌شده از سنگ‌های کره ماه به مراتب از ساختن همان زیستگاه فضایی از بتنی که باید از زمین ارسال شود، ارزان‌تر تمام خواهد شد. از این جهت وجود روبات‌ها در ماموریت‌های آینده برنامه آرتمیس ناسا برای ایجاد حضور پایدار انسان در ماه و مریخ حیاتی است، پس طبیعتا تعجبی ندارد که ناسا به‌شدت مشغول پروژه‌های روبات‌سازی است. روبات انسان‌نمای فعلی ناسا، «والکری»، در آزمایش‌های امیدوارکننده ظاهر شده و آژانس فضایی ایالات متحده روی آن حساب ویژه‌ای باز کرده است. این در حالی است که ناسا همزمان با آن، پروژه موسوم به «کو-استار» را در دست اجرا دارد که کار اصلی آن طراحی روبات‌های تجاری برای حرکت روی سطح ماه و زیر سطح مریخ است.
این سازمان همچنین ماموریت «دراگون‌فلای» را هم برای نشاندن یک کاوشگر خودران روی سطح بزرگ‌ترین قمر زحل، تیتان، در سال۲۰۳۴ در دست اجرا دارد. کارشناسان می‌گویند سرمایه‌گذاری ناسا بر علم روباتیک می‌تواند به‌صورت غیرمستقیم منافع تجاری بلندمدتی برای عموم مردم داشته باشد. آنها برای مثال از فناوری رایانه‌های هدایت فضاپیمای آپولو صحبت می‌کنند که سرانجام به رایانه‌های شخصی میلیون‌ها نفر از مردم در سراسر جهان راه پیدا کردند. به گفته آنان، صرف‌نظر از اینکه سرانجام چه زمانی روبات‌های انسان‌نمای فضایی در مقیاسی انبوه مورد استفاده قرار خواهند گرفت، عزم ناسا برای پیشبرد فناوری روباتیک فضایی می‌تواند تاثیراتی قابل ملاحظه در آینده جامعه انسانی داشته باشد.
