خبرگزاری تسنیم نوشت: اولین دیدار رونالدو در ایران با مدیرعامل باشگاه رقیب بود! باور می‌کنید؟ همین قدر آماتور و غیر حرفه‌ای. اینکه رونالدو بازیکن بزرگ و چهره مشهوری است دلیل می‌شود که مدیران باشگاه پرسپولیس به فرودگاه بروند و به او فرشی نفیس هدیه کنند؟ پرسپولیس دقیقاً همین جا شکست خورد؛ مدیرعامل باشگاه به جای اینکه به اعضای تیمش روحیه بدهد و نیازها و خواسته‌هایشان را برآورده و مطالباتش را بدهد، ترجیح داد به فرودگاه برود و به رونالدو فرش ابریشم هدیه کند، اتفاقی بس عجیب و شگفت‌انگیز. این یعنی خودباختگی و از بین بردن اعتماد به نفس در تیم تحت مدیریت خودت. نتیجه خودباختگی، ترس است و نتیجه ترس، شکست.
ماجرا اما زمانی بدتر می‌شود که درویش از موقعیت خودش به عنوان مدیرعامل پرسپولیس سوءاستفاده کرده و دخترش را به عنوان مترجم به فرودگاه می‌برد تا در عکس یادگاری با ستاره فوتبال جهان تنها نباشد. مدیرعامل واکنش در توجیه این موضوع گفته است: «بخل و حسد تمام تار و پود خیلی‌ها را گرفته است. مدت‌هاست که هر وقت احتیاج بود از بچه‌هایم استفاده می‌کردم. خوشبختانه از آن خانواده‌هایی نیستیم که برای هر کدام از اعضای خانواده حقوق تعیین کنیم. از دختر خودم به عنوان مترجم کمک گرفتم. این اتفاق برای اولین بار رخ نداد و چندین بار تکرار شده بود ولی در گذشته دوربین نبود. به جهت اینکه خیلی‌ها برنمی‌تابند که سؤالی درباره فلسطین بپرسند، می‌خواستم مطمئن شوم و از دخترم خواهش کردم که بیاید و این پرسش را از طرف باشگاه از رونالدو بپرسیم. اتفاقاً رونالدو هم خیلی خوشحال شد و گفت من خوشحالم که از مردم فلسطین دفاع می‌کنم».
توجیهی عجیب که بیشتر توهین به مخاطبان و مترجمان است. یعنی در کل کشور یک نفر پیدا نمی‌شود که چنین سؤالی را از رونالدو بپرسد؟ یعنی درویش به مسئول روابط بین‌الملل باشگاه خودش که در کنارش حضور داشت هم اطمینان ندارد؟ چرا درویش برای بردن دخترش به فرودگاه از فلسطین مایه می‌گذارد و به دیگران توهین می‌کند؟ چگونه است که مدیر امور بین‌الملل باشگاه مذاکره با بازیکنان و مربیان خارجی را انجام می‌دهد یا در جلسات و محاکم قضایی بین‌المللی حضور پیدا می‌کند اما پای رونالدو که به میان می‌آید، دخترش، محرم اسرار می‌شود؟ وقتی مدیرعامل باشگاه اینگونه از خود بی‌خود می‌شود و رفتاری غیر حرفه‌ای انجام می‌دهد از سایرین چه توقعی می‌رود؟ ما قبل از حضور در چمن ورزشگاه آزادی به خودمان باخته بودیم. ما از خودمان و خودی ضربه خوردیم.
