به گزلرش "ورزش سه"، رئال مادرید باید لاس پالماس را می برد، به هر طریقی و با هر تعداد گل، کسب پیروزی حیاتی بود. به دو دلیل روشن. یکی، اینکه طرفداران رئال باخت دربی را فراموش کنند یا حداقل تلاش کنند اتفاقی که یکشنبه در متروپولیتانو افتاد را از یاد ببرند و دومی، بهره بردن از تساوی بارسا در مایورکا و عبور از این تیم در جدول.
رئال فعلا باید به رتبه دوم بسنده کند، اما شنبه در زمین خیرونا این فرصت را دارد تا صدر را پس بگیرد. برابر تیمی که فصل قبل 4-1 مقابلش شکست خورده بود؛ همان تیمی که الان صدرنشین لالیگاست.
خیلی زود مشخص شد که رئال چقدر با انگیزه است و با تشویق هواداران دقیقه به دقیقه اوج گرفت. در واقع این بهترین نیم اول رئال در ماه های اخیر بود. رئال فرصت های گلزنی فراوانی برای گلباران حریف داشت اما آلوارو، دروازه بان لاس پالماس، شبی جادویی داشت. مگر می شد آن همه موقعیت از دست برود؟ سرانجام براهیم دیاز در اخرین دقیقه نیمه نخست قفل دروازه را باز کرد.
براهیم پس از آن دو گلی که در ژانویه سه سال پیش در جام حذفی به یونیونیستاس زد، دیگر برای رئال مادرید گلی نزده بود. قبل از گل، او یک موقعیت خیلی واضح از دست داده بود، اما او نشان داد که در این رئال، سزاوار دقایق بیشتری است.
خوسلو هم مثل او مستحق دقایق بیشتری است. او موقعیت های گلزنی زیادی داشت که با بدشانسی از دست رفتند تا اینکه در نیمه دوم با یک ضربه سر تماشایی گلی را به ثمر رساند که باعث شد رئال مادرید مطمئن از برد، به چرت کوتاهی برود که همان افت مقطعی، برنابئو را خشمگین کرد.
طبیعی بود که برای عوض کردن روند بازی، وینیسیوس وارد شود. اینجا آنچلوتی به جزئیات جالبی هم توجه داشت.
کارلتو می توانست رودریگو را تغییر دهد که در این بازی نیز نتوانسته بود خوب کار کند و چند شانس خوب را از دست داده بود، اما خوسلو بیرون آمد که البته شایسته تعویض نبود. رودریگو از سوی آنچلوتی یک فرصت دوباره پیدا کرد تا روحیه از دست رفته اش را بازیابی کند ولی او آن را پیدا نکرد. رودریگو که پاس گل دوم را به خوسلو داده بود، تا پایان ماند که حداقل یک گل بزند اما باز هم خبری از گلزنی او نبود. رودریگو پس از هفته اول رنگ گل را ندیده و نشانی از ستاره درخشان فصول گذشته ندارد.
منبع:مارکا
