به گزارش بهداشت نیوز، حمید پیروی، در پاسخ به این پرسش که چه کسانی در معرض خطر ابتلاء به اختلال‌روان هستند، گفت: افراد در معرض شرایط نامطلوب فقر، خشونت، ناتوانی و نابرابری بیشتر در معرض خطر ابتلاء به اختلالات روان هستند.
مسئول مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان اینکه در هر زمان، مجموعه متنوعی از عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی و ساختاری ممکن است برای محافظت یا تضعیف سلامت روان ترکیب شوند، اظهار کرد: بسیاری از عوامل خطر و محافظت از طریق تغییرات در ساختار و یا عملکرد مغز تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند.
دبیر اجرایی همایش تخصصی روز جهانی سلامت روان، با اشاره به نقش سیستم سلامت و حمایت اجتماعی در حفظ و ارتقا سلامت روان، گفت: سیستم‌های بهداشتی هنوز به اندازه کافی به نیازهای افراد مبتلا به اختلالات روانی پاسخ نداده‌اند و به میزان قابل‌توجهی در کمبود منابع قرار دارند. شکاف بین نیاز به درمان و ارائه آن در سراسر جهان گسترده است.
پیروی با بیان اینکه خدمات درمانی و یا مشاوره‌ای به مبتلایان اختلال روان هنگام ارائه اغلب از نظر کیفیت ضعیف است، خاطرنشان کرد: به عنوان مثال، تنها ۲۹ درصد افراد مبتلا به روان‌پریشی و تنها یک سوم از افراد مبتلا به افسردگی، مراقبت‌های رسمی از سلامت روان دریافت می‌کنند.
وی با بیان اینکه افراد مبتلا به اختلالات‌روان همچنین به حمایت اجتماعی از جمله حمایت در توسعه و حفظ روابط شخصی، خانوادگی و اجتماعی نیاز دارند، تصریح کرد: افراد مبتلا به اختلالات روان ممکن است برای برنامه‌های آموزشی، اشتغال، مسکن و مشارکت در فعالیت‌های معنادار دیگر به حمایت نیاز داشته باشند.
مسئول مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران، درباره اهمیت سلامت‌روان گفت: در سال‌های اخیر، نقش مهم سلامت‌روان در دستیابی به اهداف توسعه جهانی، همانطور که با گنجاندن سلامت‌روان در اهداف توسعه پایدار نشان داده شده است، افزایش یافته است.
پیروی با بیان اینکه افسردگی یکی از علل اصلی ناتوانی است، افزود: خودکشی چهارمین عامل مرگ و میر در بین گروه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال در جهان است. افراد مبتلا به بیماری‌های روانی شدید به علت شرایط جسمی قابل پیشگیری، زودتر از موعد حتی دو دهه زودتر می‌میرند.
وی خاطرنشان کرد: به رغم پیشرفت در برخی کشورها، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی اغلب نقض شدید حقوق بشر، تبعیض و انگ را تجربه می‌کنند. بسیاری از بیماری‌های روان را می‌توان با هزینه نسبتاً کم به طور مؤثر درمان کرد. با این حال شکاف بین افراد نیازمند مراقبت و افرادی که به مراقبت دسترسی دارند، همچنان قابل توجه است و پوشش درمانی مؤثر، بسیار کم است.
