او گفت: تاثیراتی که کارگاه نمایش و برخی هنرمندان آن بر آتیلا گذاشتند، او را به راهی رهنمون شد که به شکل تازه‌ای از تئاتر رسید و در تئاتر تجربی ثابت‌قدم بود و همراه خانواده‌اش در این حوزه بسیار کوشید. علاوه بر تئاتر، در دیگر حوزه‌ها هم کارهای ارزشمندی به انجام رساند. چند برابر عمرش کار کرد و از فعالیت‌های صنفی غافل نبود. در ادامه منوچهر شاهسواری بیانیه خانه سینما را خواند که در بخشی از آن آمده بود: «آتیلا سرشار بود از شور زندگی و هنر. او مثل یک کودک بازیگوش عاشق تجربه‌های تازه بود و از این طریق راه را برای بسیاری از جوانان دیگر هموار کرد.»
در بخشی دیگر این مراسم رضا کیانیان گفت: «من وقتی وارد شدم مجتبی میرتهماسب پرسید خوبی؟ گفتم خوبم و اگر خود آتیلا هم بود می‌گفت، خوب باشید چون باید کار کنیم. حالا، هم به ستاره می‌گویم، هم به خسرو و هم به همسرش فاطمه نقوی که خوب باشید. به قول آن شعر فروغ که می‌گوید «پرواز را به خاطر بسپار» و «پرنده مردنی است»؛ ولی راهش، تئاترش و نوع نگاهش همچنان هست. اگر او نیست ۱۰ تا آتیلای دیگر هستند که باید قدرشان را بدانیم.» پژمان بازغی، رئیس انجمن بازیگران سینما، نیز از پسیانی به عنوان هنرمندی یاد کرد که هرگز راحت‌نشینی را انتخاب نکرد و همواره در فعالیت‌های صنفی پیش‌قدم بود. در بخش دیگری از این برنامه آروند دشت‌آرای، کارگردان تئاتر، به عنوان نماینده نسل جوان حرف زد. او گفت: «آتیلا شبیه هیچ‌کس نبود؛ فقط شبیه خودش بود. تئاترهای او از فرسنگ‌ها فاصله معلوم بود. در تمام جزئیات رفتاری‌اش اصیل بود. آتیلای بازیگر مثل یک جعبه‌ابزار بزرگ بود با یک حضور جاندار. با اشتباه کردن بازیگری را یاد می‌داد. به ما یاد داد از اشتباه کردن یاد بگیریم و جرات و جسارت داشته باشیم.»
در ادامه رامبد جوان گفت: «آتیلا جانم با تمام غمی که دارم اگر از بین خصلت‌های تو بخواهم یکی را انتخاب کنم نترسیدن توست. ما می‌ترسیم، از هم، از قضاوت‌ها و از همه چیزهایی که در این روزها ویرانمان کرده؛ ولی تو نمی‌ترسیدی. تو به ما جرات دادی که خودمان باشیم.» سحر دولتشاهی نیز در این مراسم گفت: «آدم دو خانواده دارد؛ یکی که در آن به دنیا می‌آید و یکی دیگر که دنیا را با آن کشف می‌کند. آتیلا تو خانواده من بودی. من با تو راه رفتن را یاد گرفتم. چه اسم خوبی برای گروهت انتخاب کرده بودی؛ گروه تئاتر «بازی». تو بلد بودی با دنیا بازی کنی، با روزها و شب‌ها، رنگ‌ها و غذاها. همه‌چیز برایت هم خیلی جدی بود و هم خیلی شوخی. تو یک زمین بازی بزرگ دیگر هم داشتی؛ بازی دوستی که حالا می‌فهمم چقدر بزرگ بوده است.» محمد چرمشیر هم در این مراسم گفت: «تئاتر ایران روزهای تلخ کم نداشته ولی امروز، تلخ‌ترین روز تئاتر ایران است. تئاتر ایران خیلی بدهکار آتیلاست. آتیلا تئاتر ایران را با کثرت آشنا کرد در‌حالی‌که فقط یک شیوه برای اجرای تئاتر وجود داشت.»
