در صفحات ۵۶ و ۵۷ کتاب «تاریخ اجتماعی سینمای ایران» (جلد سوم: دوره اسلامی ۱۹۸۴ ـ ۱۹۷۸) نوشته حمید نفیسی آمده است: «با استفاده از فیلم خام ۱۶ میلی‌متری و تجهیزات قرض گرفته‌شده از استودیو تلفیلم رادیو و تلویزیون ملی ایران، داریوش مهرجویی و فیلمبردارش، شاهرخ مجیدی، از تظاهرات خیابانی، آتش‌سوزی سینماها، و زدوخوردهای خیابانی بین انقلابیون و نیروهای امنیتی، از جمله از عواقب جمعه سیاه، ساعت‌ها فیلم گرفتند. چنان که مهرجویی به من [حمید نفیسی] گفت، تلفیلم تمام فیلمها را ظاهر کرد، اما هرگز تدوین نشد یا به نمایش عمومی درنیامد، چراکه مهرجویی وقتی فیلمبرداری را تمام کرد، از نتیجه ناامید شده بود. مهرجویی اشاره کرد که در حال حاضر این فیلم‌های تاریخی در آرشیو رادیو و تلویزیون ملی ایران موجود است. در طول فیلمبرداری، گروه مهرجویی به کسانی برخورد می‌کردند که در حال فیلمبرداری از وقایع بودند، از جمله کامران شیردل. به گفته مهرجویی، همه داشتند فیلم می‌گرفتند. مهرجویی و [پرویز] کیمیاوی پیش‌تر با امام خمینی(ره) برخوردی فیلمی داشتند که شایان توجه است. در هنگام تبعید امام در نوفل لوشاتو، مهرجویی و کیمیاوی چند بار با ایشان مصاحبه کردند، در حالی که کیمیاوی فیلم می‌گرفت و مهرجویی مصاحبه می‌کرد: «پرویز با زدن دستانش به هم کلاکت فیلم را می‌زد. یک انگشتش را نشان می‌داد و می‌گفت: برداشت ۱. چون ما کاملا آماده نبودیم، مجبور بودیم کلاکت زدن صحنه را ۳ بار تکرار کنیم...»
این متن را همشهری آنلاین در آذر ۱۳۹۹ منتشر کرده است.
