مجتبی گیوه‌چی شامگاه شنبه ۲۲ مهرماه در نشستی با عنوان "بررسی عملکرد مدیریت شهری در موضوع تخریب ساختمان تاریخی بیمارستان امام رضا(ع)" که در محل دفتر حزب کارگزاران سازندگی ایران-خراسان رضوی برگزار شد، با اشاره به اینکه روزانه ۳۰۰۰ نفر از ساختمان بیمارستان امام رضا بازدید می‌کنند، عنوان کرد: این ساختمان در سال ۱۳۱۳ ساخته شده است. بیمارستان امام رضا به نوعی هویت پزشکی مشهد را نشان می‌دهد. این بیمارستان با یک ساختمان بسیار زیبا از نظر معماری، نشانه شناسی، پدیدار شناسی و ایجاد خاطره معطوف شده و گره خورده است.
وی با تاکید براینکه بخش رادیولوژی اضافه شده به این بیمارستان، به همان نحو معطوف و هماهنگ با اثر است، تصریح کرد: ساختمان بیمارستان امام رضا(ع) جزو هویت شهری مشهد است. اگر قرار است توسعه‌ای اتفاق بیفتد باید سه وجه انسان، اقتصاد و محیط زیست را رعایت کنیم. معماری خانه فرهنگ است.
این فعال حوزه هویتی شهری و عضو سمن چهارسوی مشهد خاطرنشان کرد: این شیوه که شما پوسته را نگه دارید و فضای داخلی را تخریب کنید در دنیا مرسوم نیست.
گیوه‌چی در پاسخ به موارد مطرح شده مبنی بر ارزش هویتی و معماری فضای درونی بخش رادیولوژی بیمارستان امام رضا تصریح کرد: ما نباید بنا را تقلیل دهیم. برای اینکه تعیین کنیم یک بنا ارزش دارد یا ندارد، ما بزرگان متخصصی داریم که باید آن‌ها تعیین کنند بنا چه ارزشی دارد. هویت و فرهنگ یک دستگاه فعال با منشا مردم است.
وی در پایان با اشاره به فیلم مادرکشی، اظهار کرد: اگر ما از توسعه صحبت می‌کنیم و از توسعه پایدار می‌گوییم منظور توقف یا عدم توسعه نیست؛ بلکه توسعه باید اتفاق بیفتد.
ساختمان بخش رادیولوژی بیمارستان امام رضا برای بقا به تعریف کاربری نیاز دارد
مهدی ندایی، مشاور موسسه خیریه میزبانان خورشید نیز در این مراسم عنوان کرد: کنشگری اجتماعی در ایران به اقتضائات و روش‌های مختلفی است. جدای از فعالیت‌های سیاسی ما کنشگری‌های اجتماعی داریم. در موضوعاتی که قدرتمندان روی آن حساسیت ندارند کنشگری‌های اجتماعی، به شدت کار سختی است. این کار سخت باعث می‌شود بسیاری از حرف‌ها گفته نشود. اگر جنس کنشگری، درست و به موقع گفته نشود صدای آن شنیده نمی‌شود و تقریبا کنار گذاشته می‌شوند. در مورد بیمارستان امام رضا چندین جهت وجود داشت برای اینکه گروهی از خیرین که قصد داشتند بخشی را برای بیماران پیوند استخوان بسازند به یک منطقه مکانی برسند.
وی ادامه داد: بیمارستان‌ها به عنوان مراکز درمانی از لحاظ زیرساخت با سایر مراکز عمومی تفاوت‌هایی دارند. وقتی ما درباره موقعیت استقرار بیمارستان یا جابه‌جایی صحبت می‌کنیم تعداد زیرساخت‌ها و شبکه‌هایی که مرتبط با آن هستند پیچیدگی‌هایی دارند که به سادگی قابل حل نیست؛ مثلا در مشهد بیمارستان قائم، امام‌رضا و امدادی یک موقعیت ویژه درمانی و بهداشتی دارند. ما هر بیمارستان دیگری به صورت نوساز با زیرساخت‌های جدید بسازیم همچنان نمی‌توانند یک دهم بار بیمارستان‌های قائم و امام رضا را تحمل کنند. این بیمارستان‌ها همچنان بهتر از بیمارستان‌های جدید و با کیفیت بهتری در حال انجام خدمات هستند.
مشاور موسسه خیریه میزبانان خورشید با بیان اینکه مراکز ویژه درمانی مثل مراکز پیوند مغز استخوان بخش بسیار خاصی هستند، تصریح کرد: در هر بخشی از مراکز پیوند مغز استخوان که بیماری بستری شود، بیمار، همراه بیمار و پرستار وی حق خروج از آن بخش را ندارند. بر همین اساس سیستم تهویه بسیار خاصی برای کنترل ورود و خروج هوا را دارا است.
ندایی افزود: با همه این اوصاف تیم به این نتیجه رسید که بخش رادیولوژی با توجه به اینکه در اواخر دهه سی به بیمارستان امام رضا اضافه شده، نمای آن مربوط به بیمارستان است و ساختمان آن دارای قدمت زیادی نیست موقعیت مکانی مناسبی برای مرکز پیوند مغز استخوان است؛ زیرا در پشت این موقعیت بخش بیماران سرطانی و همچنین بخش‌های دیگری نیز در اطراف وجود دارد که همه در ارتباط با سرطانی‌ها هستند و از آنجا که نیازمند دسترسی سریع به پزشکان در این بخش‌ها هستیم این موقعیت بسیار مناسب است. لذا در نهایت به این نتیجه رسیدند که با حفظ دیواره بیرونی بخش داخلی را تخریب کنند. قضایایی که بعد از آن با آن مواجه هستیم از تخریب بخش داخلی بیمارستان شروع شد و اخبار آن پیچید.
وی در رابطه با نحوه اطلاع رسانی‌ها ومشارکت مردم در خصوص اقداماتی که در خصوص بیمارستان امام رضا انجام شد، تشریح کرد: ما باید جامعه را به صورتی واقعی ببینیم. جامعه ایران، مشهد و فضای فرهنگی و تاریخی آن متاثر از برهه‌های متفاوتی است. اگر در حال حاضر کسی از من بپرسد اگر بخواهیم در مسیری توسعه ایجاد کنیم، آیا باید افکار عمومی را مطلع کنیم یا خیر؟ می‌گویم اطلاع‌رسانی در چنین برهه زمانی کار درستی نیست. زیرا تنها اتفاقی که می‌افتد این است که مسیر این کار مسدود می‌شود.
مشاور موسسه خیریه میزبانان خورشید اضافه کرد: ما در این کار علاوه بر اینکه حقوق انسانی را زیر سوال نبردیم سعی کردیم حداقلی از فرهنگ را نیز در این کار داشته باشیم و همچنین منفعت اقتصادی و سود را نیز در آن ایجاد کنیم. این مثلث به صورت معقول است اما کوچک دیده شده است.
ندایی در خصوص مواردی مبنی بر اینکه آیا حفظ پوسته در دنیا مرسوم است یا خیر، اظهار کرد: این کار حداقل کاری است که باید انجام می‌شد.
وی با اشاره به هویت به عنوان یکی از دغدغه‌های خود خاطرنشان کرد: برخی چیزها باید اولویت‌بندی شود. ساختمان رادیولوژی بیمارستان امام رضا که متاخر بوده و پوسته‌اش با ساختمان قدیمی این بیمارستان هماهنگ بوده است، از جهت درونی حائز ارزش‌های معماری، هویتی و خاطره‌ای نیست. اگر بشود چنین ساختمانی را بهسازی کرد و همچنان از آن استفاده کرد می‌گوییم این اولویت است؛ اما وقتی ساختمان شش سال است که رها شده و ممکن است به هر دلیلی از بین برود، اینکه همچنان بگوییم هیچ کاری نکنیم که هویت آن دست نخورد به نظر من عملا تیشه به ریشه هویتی می‌زنیم. جایی می‌توانیم در مورد هویت وباز پیرایی بنا صحبت کنیم که بشود از بنا دوباره استفاده کرد. این بنا برای بقای خودش هم نیازمند تعریف کاربری است.
انتهای پیام
