براساس بزرگترین مطالعه در نوع خود که ممکن است منجر به تولید یک آزمایش خون ساده برای پیشبینی شانس رسیدن افراد به سن صدسالگی شود، افراد که به صدسالگی رسیدهاند، از دهه شصت زندگی میزان پایینتری از گلوکز، کراتینین و اسید اوریک را در خون خود داشتهاند که این امر میتواند با زندگی طولانی آنها ارتباط داشته باشد.
دانشمندان در این تحقیق دادههای مولکولهای خون بیش از 44500 فرد سوئدی که بین سالهای 1985 تا 1996 تحت آزمایشهای بالینی قرار گرفتند را تا سال 2020 اندازهگیری و ارزیابی کردند. آنها بهطور خاص روی متولدین سالهای 1893 تا 1920 تمرکز کردند که در زمان آزمایش خون بین 64 تا 99 سال سن داشتند. به گفته دانشمندان، حدود 1200 نفر یا حدود 2.7 درصد از شرکتکنندگان این تحقیق به صد سالگی رسیدند.
سپس دادههای مربوط به این گروه با گروه دیگری که جوانتر از آنها بودند، مقایسه شد.
در این تجزیهوتحلیل 12 مولکول در خون تشخیص داده شده که با متابولیسم، التهاب و همچنین عملکرد کبد و کلیه مرتبط بودهاند و در مطالعات قبلی با پیری یا مرگومیر ارتباط داشتهاند. این مولکولها شامل کلسترول و گلوکز بهعنوان نشانگرهای متابولیسم، اسید اوریک بهعنوان نشاندهنده سطح التهاب، برخی آنزیمها بهعنوان نشاندهنده سلامت کبد و کراتینین بهعنوان معیاری برای سلامت کلیه میشود.
دانشمندان همچنین سطح آلبومین و آهن موجود در خون شرکتکنندگان را بررسی کردند. به جز یک آنزیم کبدی و آلبومین، تمام مولکولهای دیگر به گفته دانشمندان با احتمال صدسالهشدن یک فرد ارتباط داشته است.
به گفته آنها، افرادی که سطح کلسترول و آهن بیشتری دارند، در مقایسه با افرادی که سطح کلسترول و آهن موجود در خون آنها کمتر است، شانس بیشتری برای صدسالهشدن داشتهاند. بااینحال، وجود مولکولهایی از جمله گلوکز، کراتینین، اسید اوریک و آنزیمهای کبدی، شانس رسیدن به صد سالگی را کاهش میدهد و پایینبودن سطح آنها نتیجهای برعکس دارد.
محققان در مطالعه خود یادداشت میکنند:
«متوجه شدیم که در مجموع، افرادی که به صدمین سالگرد تولد خود رسیدهاند، از 60 سالگی به بعد، سطح گلوکز، کراتینین و اسید اوریک کمتری دارند. تعداد بسیار کمی از افراد صد ساله در اوایل زندگی خود، سطح گلوکز بالای 6.5 یا سطح کراتینین بالای 125 داشتهاند.»
این تحقیق در مجله GeroScience منتشر شده است و بزرگترین تحقیقی محسوب میشود که تاکنون برای اندازهگیری سطح مولکولهای مختلف خون متولدین 1893 تا 1920 انجام شده است. هرچند تفاوتهای یادشده در این مطالعه در برخی موارد ناچیز بوده است، اما محققان گفتهاند که یافتههای آنها میتواند به «ارتباط بالقوهای» بین متابولیسم، تعذیه و طول عمر اشاره داشته باشد.