15 اکتبر 2003، چین با پرتاب شنژو 5 وارد گروه انحصاری کشورهایی شد که به پرواز فضایی سرنشین‌دار دست یافته‌اند.
چین از سال 1999 چهار پرواز بدون سرنشین شنژو را انجام داد. این کشور پس از اتحاد جماهیر شوروی (روسیه کنونی) و ایالات‌متحده، سومین کشور در جهان شد که قابلیت پرواز فضایی انسان را دارد.
پرتاب در ساعت 09:00 انجام شد و فضانورد «یانگ لیوی»، سرهنگ و خلبان 38 ساله ارتش، تنها ده دقیقه بعد در مدار زمین بود.
نه راه‌اندازی و نه ورود مجدد به‌صورت زنده از تلویزیون پخش نشد، اما زمان آن به‌طور گسترده از قبل اعلام شده بود و اخبار در عرض چند دقیقه پس از هر دو رویداد در تلویزیون مرکزی چین ظاهر شد.
شنژو 5 تنها 21 ساعت پس از پرتاب، فرود آمد. فرود موفقیت‌آمیز بود و یانگ حدود 15 دقیقه بعد از کپسول بیرون آمد و برای اعضای تیم بهبودی دست تکان داد.
یانگ ارتعاشات غیرعادی را طی پرواز گزارش کرد که 120 ثانیه پس از پرتاب ظاهر شد و بسیار ناراحت‌کننده بود. درنتیجه اقدامات اصلاحی برای طراحی موشک حامل شنژو 6 انجام شد.
او همچنین طی پرواز مجبور به پوشیدن پوشک شد و درباره آن اظهار داشت:
«بهتر است در پوشک خیس نشوید... حتی کودک هم آن را دوست ندارد، چه برسد به یک بزرگسال.»
رسانه‌های چینی پرتاب را به‌عنوان یک پیروزی برای علم و فناوری چین و نقطه عطفی برای ناسیونالیسم چینی به تصویر کشیدند. در کشورهای سراسر جهان نیز از چین تمجید به عمل آمد.
