تداخل دارو با غذا زمانی اتفاق می افتد که شما به همراه غذا یکی از داروهایی که در این مطلب آورده شده را مصرف کنید.پس برای جلوگیری از خطرات تداخل دارو با غذا با این مطلب از پارس نیوز همراه باشید.
این امری عادی است که از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا یک داروی تجویزی شما میتواند با سایر داروهایی که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشد. اما آیا تابه‌حال در مورد غذاهای بالقوه مشکل‌ساز پرس‌وجو کرده‌اید ؟ به نظر می‌رسد، تعداد انگشت‌شماری از میوه‌ها، سبزیجات، تنقلات و نوشیدنی‌های معمولی می‌توانند بر نحوه‌ی جذب یا متابولیسم داروها در بدن تأثیر بگذارند.
این موضوعی است که در صفحه‌ی رادار بسیاری از مردم دیده نمی‌شود. در واقع این اطلاعات را می‌توان در بسته‌ای که هنگام دریافت نسخه‌ی خود از داروخانه دریافت می‌کنید، یافت، اما ممکن است در تمام اطلاعات مکتوب ارائه شده گم شود و مطالعه نشود.
آگاهی از تداخلات بالقوه غذا و دارو برای افراد مسن بسیار مهم است. تحقیقات موسسه لاون نشان می‌دهد که ۴۲ درصد از بزرگسالان ۶۵ ساله و بزرگ‌تر در ایالات متحده پنج داروی تجویزی یا بیشتر را در روز مصرف می‌کنند که هنگام به خاطر سپردن نحوه‌ی مصرف هر دارو، مسائل را پیچیده می‌کند.
در برخی موارد مصرف یک غذای خاص میتواند اثربخشی یک داروی خاص را کاهش دهد یا به طور بالقوه سطح سرمی دارو را افزایش دهد. در موارد دیگر این ترکیب میتواند عوارض جانبی بد یا حتی خطرناکی ایجاد کند. به همین دلیل مهم است که همیشه از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا غذایی وجود دارد که میتواند با داروهایی که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشد.
در همین حال، در اینجا برخی از داروهای رایج و غذاها و نوشیدنی‌هایی که می‌توانند یک جفت مشکل ساز را ایجاد کنند، آورده شده است.
همچنین در پارس نیوز بخوانید : خوردن ژلوفن برای این افراد کشنده است!
گریپ فروت برخلاف سایر مرکبات حاوی ترکیبی به نام فورانوکومارین است که تغییراتی را در برخی داروها ایجاد کرده و از طرق مختلف با برخی داروها تداخل دارد. گریپ فروت سبب افزایش جذب داروهای استاتین (سیمواستاتین، لووستاتین و …) می شود. این داروها جهت کاهش کلسترول خون تجویز می شوند.
همچنین گریپ فروت و آب گریپ فروت می تواند با برخی از داروهای فشار خون و حتی داروهای بدون نسخه تداخل داشته باشد. آب گریپ فروت را با برخی از داروهای کاهنده فشار خون مصرف نکنید زیرا می تواند سطح این داروها را در بدن شما بالا ببرد و عوارض جانبی بیشتری ایجاد کند.
افزایش میزان استاتین خون سبب بروز عوارضی مانند درد عضلانی، افزایش آنزیم های کبدی و اختلالات کبدی می شود. به همین علت توصیه می شود که در صورت مصرف داروهای استاتین از مصرف گریپ فروت خودداری شود.
همچنین گریپ فروت سبب متابولیسم غیرطبیعی داروهایی مانند آنتی هیستامین ها، کنترل کننده های فشارخون، جایگزین های هورمون تیروئید و بلوکه کننده های اسید معده شده و می تواند منجر به کاهش یا افزایش میزان دارو در خون شود. بنابراین توصیه می شود در صورت مصرف این داروها از مصرف گریپ فروت اجتناب شود یا مصرف آن کاهش یابد.
داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K را مهار می کنند. مصرف مقادیر زیاد سبزیجات برگ سبز به علت داشتن ویتامین K می تواند سبب کاهش اثربخشی این داروها جهت جلوگیری از لخته شدن خون شود. به خصوص زمانی که دریافت سبزیجات به طور قابل توجه کاهش یا افزایش یابد، این مشکل تشدید خواهد شد.
بنابراین توصیه می شود که در صورت دریافت داروهای رقیق کننده خون، سبزیجات برگ سبز در مقادیر ثابت دریافت شده و میزان مصرف تغییر نکند.
غالبا در جانشین های نمک، سدیم با پتاسیم جایگزین می شود. بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که دیگوکسین دریافت می کنند و افرادی که مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) را به منظور درمان پرفشاری خون دریافت می کنند باید در مصرف جایگزین های نمک دقت کنند.
افزایش دریافت پتاسیم سبب کاهش اثربخشی داروی دیگوکسین و در افراد دریافت کننده مهارکننده های ACE سبب افزایش قابل توجه پتاسیم در خون می شود.
دیگوکسین به منظور تقویت عضلات قلب، کاهش ضربان قلب و دفع مایعات اضافی از بدن تجویز می شود. فیبر رژیم غذایی، به خصوص فیبرهای نامحلول مانند سبوس گندم می تواند سبب کاهش سرعت جذب دیگوکسین و کاهش اثربخشی دارو شود. توصیه می شود بیماران دارو را یک ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از وعده غذایی مصرف کنند.
تیرامین نوعی اسید آمینه است. مقادیر بالای آن در خون می تواند سبب افزایش فشارخون شود. برخی داروها مانند مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) که برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار می گیرند و داروهای مورد استفاده در درمان علائم بیماری پارکینسون سبب اختلال در تجزیه تیرامین می شوند.
همچنین خوردن شکلات و کره بادام زمینی با مصرف برخی داروهای مهارکننده MAO مانند Nardil (phenelzine) or Parnate (tranylcypromine) ) برای افسردگی می تواند خطرناک باشد.
به محتویات قرص های مصرفی خود توجه کنید. قرص هایی با نام های اکسیداز منوامین یا MAOLS در صورت ترکیب شدن با مواد غذایی غنی از اسید آمینه تیرامین می تواند به طور خطرناکی باعث افزایش فشار خون شود. فهرست غذاهای ممنوع شامل سوسیس، سالمون دودی شده، ترشی کلم برگ و سس سویاست.
توصیه می شود بیماران دریافت کننده داروهای مذکور از مصرف غذاهای حاوی تیرامین مانند شکلات، پنیر کهنه، گوشت دودی، هات داگ و محصولات تخمیر شده سویا خودداری کنند.
کلسیم فرآورده های لبنی مانند شیر، ماست و پنیر در معده و قسمت فوقانی روده باریک به آنتی بیوتیک متصل شده و با تشکیل یک ترکیب نامحلول مانع جذب برخی آنتی بیوتیک ها مانند تتراسایکلین و سیپروفلوکساسین می شود. به منظور جلوگیری از بروز این مشکل توصیه می شود آنتی بیوتیک ها یک ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از وعده غذایی مصرف شوند.
این توصیه در مورد تمام آنتی بیوتیک ها کاربرد ندارد. به عنوان مثال توصیه می شود به منظور جلوگیری از مشکلات معده مترونیدازول با آب یا شیر مصرف شود.
مصرف الکل همراه با داروها می تواند سطح دارو را بالا یا پایین ببرد.
مکمل آهن و روی با یکدیگر تداخل اثر دارند و هر کدام مانع از جذب دیگری می شوند.
افرادی که تحت درمان با وارفارین هستند نباید بیش از IU ۸۰۰ از ویتامین E استفاده کنند، زیرا سبب افزایش خطر خونریزی می شود و افرادی که تحت شیمی درمانی می شوند نباید از ویتامین E به صورت مکمل استفاده کنند.
افرادی که آکنه های مقاوم و یا پسوریازیس دارند و از ترکیبات رتینوئیدی مانند آسیترتین ( زوریاتان ) و ایزوترتینوئین ( آکوتان ) استفاده می کنند، باید از مصرف ویتامین A به صورت مکمل ( موجود در مولتی ویتامین‌ها ) و همچنین منابع غذایی غنی از ویتامین A ( مانند جگر ) احتیاط کنند زیرا خطر مسمومیت دارویی وجود دارد.
برخی آنتی بیوتیک ها از جمله سیپرو (Cipro) به کلسیم، آهن و ماده معدنی دیگر در مواد غذایی حاوی شیر می چسبد. این امر مانع از جذب آنتی بیوتیک می شود و در نهایت توانایی بدن را برای مقابله با عفونت ها کاهش می دهد.
هنگامی که برای شما داروی ضدآکنه یا عفونت تجویز می شود، سوال کنید که آیا دارو جزو گروه تتراسایکلین ها یا فلوروکوینولونزFlouroquinolones است یا خیر ؟
در صورت مثبت بودن جواب، از مصرف شیر، ماست و پنیر ۲ ساعت قبل و پس از مصرف دارو پرهیز کنید. مصرف مولتی ویتامین ها همراه با ماده معدنی نیز می تواند تاثیر مشابهی داشته باشد. بهتر است درباره ساعت مصرف آن با پزشک مشورت کنید.
علاوه بر کافئین، شکلات نیز حاوی ماده محرکی به نام تیوپرومین است. ترکیب شدن این ماده و ریتالین در بدن می تواند منجر به رفتارهای غیرعادی و صرع شود. بهتر است به واکنش ترکیب شدن این دارو با شکلات توجه کنید. در صورت مشاهده واکنش، زمان بین مصرف دارو و مصرف شکلات را افزایش دهید. هرچه شکلات تلخ تر باشد، میزان کافئین و تیوبرومین نیز بیشتر است.
بین مصرف آب سیب، پرتقال و گریپ فروت و داروهای ضدحساسیت (فکسوفنادین) ۴ ساعت فاصله بیندازید. این آب میوه ها مانع از عملکرد پپتید می شود که وظیفه حمل دارو را از معده به جریان خون دارد.
بنابراین از مصرف این آب میوه ها هنگام مصرف آنتی بیوتیک هایی چون سیپرو یا لواکوین، داروهای تیروئید به نام سنتروئید یا داروهای آسم و حساسیت بپرهیزید.
بیمارانی که وارفارین (نوعی داروی رقیق کننده خون) مصرف می کنند برای پیش گیری یا درمان لخته شدن خون باید به طور منظم میزان مصرف ویتامین K خود را تنظیم کنند.
به این معنا که در مصرف سبزیجات برگ های سبز یا کلم بروکلی نباید تغییر به وجود بیاید زیرا ثبات میزان ویتامین K در خون نقش مهمی در لخته شدن خون ایفا می کند. اما خطر دیگر، مصرف همزمان دارچین و وارفارین است. دارچین دارای ترکیبی به نام کومارین است که خون را رقیق می کند وممکن است مصرف هم زمان آن با دارو به کبد آسیب برساند .
حتما شنیده اید که نباید آب گریپ فروت را با داروهای تجویز شده از جمله استاتین (کاهش دهنده کلسترول) مصرف کرد. لیمو و پرتقال همراه استاتین و داروهای دیگر مانند دکسترومتورفان تداخل ایجاد می کند. با راه یافتن دارو در جریان خون خطر بروز عارضه جانبی افزایش پیدا می کند.
کلسیم میتواند به داروهای مختلف از جمله آنتی‌بیوتیک های خاص و داروهای پوکی استخوان متصل شود و از جذب آن‌ها توسط بدن جلوگیری کند. این مسأله میتواند درمان را کم اثر کند.
برای جلوگیری از این تداخل، توصیه می‌شود که دارو را حداقل ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل یا دو ساعت بعد از خوردن هر غذای غنی از کلسیم (یا مکمل‌های کلسیم یا مولتی ویتامین‌های حاوی کلسیم) یا تا زمانی که داروساز توصیه کرده است مصرف کنید.
ویتامین K یک عنصر ضروری در فرآیند انعقاد طبیعی خون (لخته شدن) است. وارفارین، یک ضدانعقاد که برای کاهش خطر لخته شدن خون استفاده می‌شود، با خنثی کردن ویتامین K عمل می‌کند.
از آن‌جایی که این ویتامین در غذاها یافت می‌شود، افرادی که وارفارین مصرف می‌کنند باید اطمینان حاصل کنند که به طور ثابت از غذاهای غنی از ویتامین K استفاده می‌کنند تا از نوسان بیش از حد ویتامین K در خون و افزایش ناگهانی یا کاهش اثر درمانی آن‌ها جلوگیری کنند.
غذاهایی که سرشار از ویتامین K هستند عبارت‌اند از سبزیجات سبز برگ (کلم، اسفناج، برگ چغندر، جعفری و غیره)، برخی میوه‌ها (کیوی، ریواس، زغال‌اخته)، سویا و جگر.
کافئین میتواند به روش‌های مختلفی با داروها تداخل داشته باشد:
پس با داروساز خود مشورت کنید که آیا کافئین میتواند با داروهای شما تداخل داشته باشد یا خیر.
برخی از داروهایی که برای درمان فشار خون بالا یا نارسایی قلبی استفاده می‌شوند، می‌توانند باعث افزایش غلظت پتاسیم در بدن شوند. مصرف بیش از حد پتاسیم میتواند منجر به مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا تپش قلب شود. سایر داروها، از جمله دیورتیک های خاص، می‌توانند باعث کاهش سطح پتاسیم خون شوند.
افرادی که از این داروها استفاده می‌کنند باید توصیه‌های پزشک خود را برای خوردن غذاهای غنی از پتاسیم مانند موز، سبزیجات برگ‌دار یا پرتقال دنبال کنند. بسته به وضعیت شما، پزشک ممکن است از شما بخواهد که مصرف پتاسیم خود را کاهش دهید، آن را در همان سطح نگه دارید یا آن را افزایش دهید.
اگر نیاز به نظارت بر میزان مصرف پتاسیم خود دارید، هنگام استفاده از چاشنی‌های جایگزین نمک مراقب باشید، زیرا ممکن است دارای پتاسیم بسیار بالایی باشند.
برخی از داروها باید همراه یا بعد از غذا مصرف شوند. در اینجا ۶ دلیل اصلی برای این موضوع ارائه شده است.
بهتر است برخی از داروهایی که باعث تهوع یا استفراغ می‌شوند بعد از غذا مصرف کنید تا این عوارض کاهش یابد. به عنوان مثال می‌توان به آلوپورینول و بروموکریپتین اشاره کرد.
برخی از داروها می‌توانند معده را تحریک کنند و مصرف آن‌ها با غذا این اثر را کاهش می‌دهد. چیزهایی مانند بیسکوییت یا ساندویچ یا یک لیوان شیر معمولاً کافی است. مثال‌ها عبارت‌اند از:
داروهایی به نام آنتی‌اسیدها برای جلوگیری از سوزش سر دل و رفلاکس اسید و سوءهاضمه مصرف می‌شوند که معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که اسید با ورود غذا به معده‌ی شما تولید می‌شود؛ بنابراین، این داروها اگر بلافاصله بعد از غذا یا در حین غذا مصرف شوند بیشترین تأثیر را دارند.
داروهایی مانند دهان‌شویه، نیستاتین مایع و ژل میکونازول برای برفک دهان یا زخم دهان باید بعد از غذا استفاده شود. این به این دلیل است که خوردن غذا دارو را خیلی سریع از بین می‌برد.
برخی از داروها برای جذب مناسب بدن به غذا در معده و روده نیاز دارند، مانند داروی HIV، ریتوناویر.
معمولا داروهای دیابت که از راه خوراکی هستند را باید در زمان صرف غذا مصرف کنید. این برای کاهش سطح قند خون بعد از غذا خوردن و جلوگیری از قند خون بسیار پایین (هیپوگلیسمی) است.
مکمل‌های آنزیمی که می‌توانند برای کمک به افراد مبتلا به پانکراتیت مزمن استفاده شوند، باید همراه با غذا مصرف شوند تا به بدن در پردازش وعده‌ی غذایی کمک کنند.
داروهای مختلف دستورالعمل‌های متفاوتی برای مصرف دارند. برخی به معده‌ی خالی نیاز دارند. برخی دیگر مصرف به همراه غذا برای جذب بهتر را توصیه می‌کنند. (و برخی دیگر برخی از ترکیبات غذایی مانند گریپ‌فروت و داروهای کلسترول را منع می‌کنند.) اما بهترین غذا برای مصرف قبل خوردن دارو چیست ؟
به گفته‌ی نیویورک تایمز، حدود دو ساعت پس از صرف غذا، معده‌ی شما خالی است. بنابراین اگر به شما دستور داده شده که داروی خود را با غذا مصرف کنید، باید این کار را ظرف یک ساعت پس از غذا انجام دهید.
در اینجا چند توصیه برای اینکه هنگام مصرف داروهایی که نیاز به غذا در معده دارند، آورده شده است. اما به یاد داشته باشید که همه افراد متفاوت هستند و اگر در مورد اینکه چه چیزی همراه با داروی خود بخورید نگرانی دارید، ایده‌ی خوبی است که با داروساز یا پزشک خود مشورت کنید.
همان‌طور که قبلاً اشاره کردیم، گریپ‌فروت میتواند با برخی از داروهای رایج تداخل داشته باشد، اما طبق گفته‌ی موسسه‌ی ملی بهداشت، سایر غذاها و آب میوه‌های مرکبات نیز می‌توانند تداخل داشته باشند. کراکر، برنج، نان، کره بادام‌زمینی و سایر غذاهای خنثی به خوبی معده شما را پوشش می‌دهند و هضم را تحریک می‌کنند، که به بدن کمک می‌کند تا داروی شما را به طور مؤثر متابولیزه کند.
مجله‌ی کالیفرنیا گزارش می‌دهد که در حالت ایدئال، داروهای خود را باید درست قبل، بعد یا در حین غذا مصرف کنید. اما گاهی اوقات این یک گزینه نیست، بسته به برنامه شما، روتین شما، یا دستورالعمل‌های داروی شما.
برای مثال، اگر داروی خود را درست قبل از خواب و زمانی که اشتهای زیادی ندارید مصرف می‌کنید، بهتر است چند کراکر یا یک لیوان شیر بخورید. فقط مقدار کمی غذا برای محافظت از معده‌ی شما هدف شماست.
ممکن است متوجه شوید که معده شما به شما اطلاع می‌دهد که غذای کافی برای سوخت و ساز راحت داروی بدنتان ندارد. بلافاصله پس از مصرف دارو همراه با غذا یا میان وعده، ۱۵ تا ۳۰ دقیقه صبر کنید تا احساس خود را بسنجید. تهوع یا ناراحتی احتمالاً نشان می‌دهد که باید کمی بیشتر بخورید. گرانولا، چوب هویج یا ماست را امتحان کنید.
باز هم، بهتر است با داروساز یا پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که هنگام مصرف دارو از چه چیزی اجتناب کنید (در صورت وجود). اما به طور کلی، این‌ها غذاهایی هستند که می‌توانند با داروهای رایج تداخل داشته باشند. این بدان معنا نیست که شما نمی‌توانید آن‌ها را بخورید! این فقط به این معنی است که شما باید ظرف دو ساعت پس از مصرف دارو از خوردن آن‌ها اجتناب کنید.
بسته به نوع دارو، خوردن گریپ‌فروت با برخی داروها میتواند شبیه به مصرف بیش از حد دارو باشد. بنابراین با پزشک خود تماس بگیرید تا در صورت داشتن هر گونه شک و تردید در مورد روتین داروی خود، کاملاً مطمئن شوید که در معرض خطر نیستید و اگر گریپ‌فروت صبحگاهی خود را دوست دارید، در مورد آن نیز با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است جایگزینی نیز برای شما تجویز شود.
