خبرگزاری فارس ـ ریحانه جلالی؛ اینجا فلسطین است، اینجا خانه می‌سوزد، جان می‌سوزد، شهر می‌سوزد، وطن می‌سوزد، کودک هفت روزه در قنداق می‌سوزد، دل جهانیان برای غزه می‌سوزد.
اینجا فلسطین است؛ اینجا چشم‌ها گریان است، خانه‌ها ویران است و فلسطین با تمام آلام و دردهایش، اما؛ آرام جان فلسطین است، از جان‌ها خون می‌بارد و نام فلسطین می‌روید.
اینجا کودک‌ها مادر می‌شوند و مادرها داغدار، اینجا فلسطین است و مردمانش به جرم دفاع از سرزمین مادری سال‌ها است که در آتش می‌سوزند. فلسطین! آشوب است، اما آرام جان مردمانش.
اینجا نوزاد 7 روزه را کفن می‌پوشند و پیرزن 70 ساله را لباس عزا! اینجا فلسطین است و خوراک مردمانش مشتی ویرانی و آتش و دود!
اینجا پدرها بی‌پسر می‌شوند و پسرها بی‌دختر، اینجا در سینه مادران خون است، اینجا فلسطین است، شب‌هایش نوای موشک و جیغ دخترکان و پسرکان دارد و خورشید روزهایش رنگی به سرخی خون و آتش و دود.
اینجا نفس‌ها بی‌وقفه بر سینه می‌کوبند و جان‌ها یکی پس از دیگری به پرواز در می‌آیند، اینجا اشک‌ها تاب ماندن در چشم‌ها را ندارند و حنجره‌ها دیگر قدرتی برای فریاد زدن!
اینجا عروسک‌ها هم در دستان پدران بی‌دختر شده تمنای سنگ دارند! تمنای جنگیدن، مقاومت کردن و ایستادن در برابر ظالمین بی‌مانند تاریخ!
اینجا خاکستر ویرانه‌های سوخته، دلهای سوخته، تن‌های سوخته، خانه‌های سوخته و کودکان و نوزادان سوخته در آتش، طوفانی می‌شود از جنس طوفان‌الاقصی.
اینجا نوزادنش در دامان آتش متولد می‌شوند، کودکانش در دامن مقاومت قد می‌کشند و جوانانش در دامن ویرانه‌ها می‌مانند تا بسازند و برانند.
اینجا نه از تشنگی مردانش را باکی است، و نه از گرسنگی زنانش را بیم، اینجا نه مردان از ویران کردن خانه‌هایشان می‌هراسند و نه مادران از تقدیم آرام جانشان برای فدایی شدن در راه وطن، اینجا پرچمش در تمام جهان بالاست!
اینجا نفس جوانان فلسطین طوفانی می‌شود از جنس طوفان الاقصی در راه آزادی، در راه مقاومت و ایستادن در برابر جور زمان.
اینجا تنها وحشتش بی‌مادر شدن کودکان است، دیدن صحنه‌هایی از سرهای سوراخ شده کودکان بر اثر بمب‌های فسفری، اینجا تنها وحشتش ....
اینجا آغاز و ختم ماجرا لمس تماشای جنایت است، اینجا تصاویر جنایت‌ها و بمب‌ها و کودک‌کشی‌های دشمنانش «شاعر» است و چشم‌های مردمانش تنها، «روای» آنچه بر این خاک می‌گذرد.
اینجا کودکان و زنان بی‌گناه شهید می‌شوند و خونشان ریشه می‌دواند در خاک فلسطین و غزه، در دنیا جز اینجا خبری نیست و اینجا ـ فلسطین»ـ تنها خبر این عالم است.
اینجا کودکان را گرسنه می‌کشند، پدران را کودک در آغوش به خاک می‌سپارند، تازه عروس‌ها را لباس سیاه بر تن می‌کنند و خانه‌های ویران شده را قابی در چشم جهانیان.
سرود سکوت چشم‌های گریان مادران و فریادهای خسته پدران، تن‌های پرپر شده کودکان و جوانان قصه‌ای پرغصه این شهر است.
فلسطین، از خون جوانانت لاله دمیده!
پایان پیام/
