گودی کمر معمولاً در دوران بلوغ افزایش می‌یابد و گاهی اوقات تا اوایل یا اواسط دهه دوم زندگی آشکار نمی‌شود.
به گزارش رکنا ، نامتعادل بودن طول و قدرت عضله‌ها، برای مثال ضعیف بودن عضله‌های خم کننده مفصل ران یا همسترینگ، نیز یکی از علل بروز مشکل به شمار می‌آید.
اختلال‌ها و عارضه‌های دیگری نیز در ابتلا و رفع گودی کمر نقش دارند؛ آکندروپلازی (رشد غیرطبیعی استخوان‌ها و در نتیجه کوتاهی قد یا کوتولگی)، اسپوندیلولیستزی (سر خوردن رو به جلو مهره) و استئوپروز یا پوکی استخوان (بیماری استخوانی شایع که در آن تراکم استخوان در اثر ضعف استخوان کاهش و در نتیجه احتمال شکستگی افزایش می‌یابد) چند مورد از رایج‌ترین بیماری‌های دامن زننده به گودی کمر به شمار می‌آید.
چاقی، کیفوز یا قوز کمر (گردی غیرطبیعی انحناء مهره‌های قفسه سینه)، التهاب دیسک (التهاب فضای دیسک‌های بین مهره‌ای در اثر عفونت) و گودی کمر خوش خیم دوران نوجوانی نیز ممکن است به گودی بیش از حد کمر بینجامند.
گودی بیش از حد کمر یا هایپرلوردوز کمر زینی شکل و کمر فرورفته نیز نامیده می‌شود، اگرچه اصطلاح فرورفتگی کمر در مورد عدم هم‌ترازی و نابه‌هنجاری تقریباً معکوس حالت اندامی نیز به کار برده می‌شود که در ابتدا کاملاً شبیه لوردوز به نظر می‌رسد. گرفتگی عضله‌های کمر، بیش از حد بودن چربی احشایی و بارداری و همچنین نرمی استخوان و کمبود ویتامین D در کودکان نیز از علل رایج هایپرلوردوز به شمار می‌آید.
دکترمهــدی سعیدی آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
