خبرگزاری فارس-همدان: «همه چیز را فراموش کن، جز اینکه خیلی دوستت دارم»؛ این همان جمله‌ای بود که پشت شیشه‌های دودی و گل‌زده ماشین سفید زیر سایه درختان به پاییز نشسته به نوعروسش گفت.
گفت و او هم باور کرد و همه چیز را رها کردند، از دغدغه‌های جور و واجور گرفته تا هزینه‌های هنگفت؛ اما بغضی گوشه دل هر دو خانه کرده و گاه گاهی تا گلو بالا می‌آید و دوباره فروخورده می‌شود آخر نباید بغض عروس باران شود و بزک دوزکش برهم بخورد.
می‌دانید، اصلا بغض این روزها، حرف‌ها و برنامه‌ها، غم و غصه‌ها حتی شادی‌ها آمیخته است با فلسطین، بغضی که در دل همه مردم شهر لانه کرده و گاهی اشک و دمی با یک آه جانسوز فریاد می‌شود.
اصلا این روزها، روزمرگی‌ها همه آغشته است به دردی از جنس غزه و غمی با رنگ خون؛ حالا فرقی هم نمی‌کند در دفتر کار باشی یا مهمانی حتی خیره به شبکه خبر با تصاویر دلخراش، غزه و رود خونش لحظه به لحظه در یادت چنگ می‌اندازد.
گویی حال و هوای دل اهالی سراسر ایران هوای کرانه باختری است و بوی جراحت‌های پس و پیش در مشام‌ها پیچیده، گاهی این اندوه و حتما خشم راهپیمایی، فریاد و شعار می‌شود اما از تسکین آلام خبری نیست.
گاهی آذین ماشین عروس می‌شود، بعضی هم حمایت و همراهی‌شان را با شعر به نمایش می‌گذارند اما مگر این حجم از درد با شعر و کلمه ادا می‌شود، این حجم از ظلم که به مظلوم روا شده با شعارهای به آسمان رسیده عیان می‌شود.
این روزها انگار غزه و کودکانش، فلسطین و مادرانش، کرانه باختری و پدرانش تا همیشه تاریخ مظلوم شدند و ما ایرانی‌ها و صدالبته همه مسلمانان از درد به دنبال همدردی می‌گردیم، دردی که تا عمق قلب‌ها رسوخ کرده است.
دردی که زن و مرد و عروس و داماد نمی‌شناسد، دردی که طفل نوپا و نوجوان پرشر و شور نمی‌شناسد. دردی که همدردی‌اش پرچم می‌شود و روی ماشین عروس زوج خوشبخت می‌نشیند.
این روزها تک به تک حرف‌های واژه فلسطین سر زبان مردم است و اول و آخرش به ایستادگی و مقاومت و طوفان می‌رسد. این روزها پرچم‌های فلسطین گل ماشین عروس‌های ایران می‌شود.
و این یعنی فلسطینی‌ها غم نبینید که غمخوار دارید، غزه‌ای‌ها کم نیاورید که پشتیبان دارید؛ یعنی اهالی مظلوم دنیا بدانید اگر شده با نصب پرچمی آغشته به خون و لاله در کنارتان هستیم. اگر شده با یادی و شعاری و پرچمی هوای دلتان را داریم.
پایان پیام/89033/
