استارتاپ واردا اسپیس فضاپیمای بعدی خود را در استرالیا فرود می‌آورد. این کمپانی درحال حاضر با سازمان‌های مقررات‌گذاری آمریکا همکاری می‌کند تا کپسول فعلی خود را در صحرای یوتا در آمریکا فرود آورد.
نیروی هوایی آمریکا و سازمان هوانوردی فدرال (FAA) ماه گذشته درخواست واردا اسپیس را برای فرود اولین فضاپیمای خود در صحرای یوتا رد کردند.
دلیان آسپاروهوف (Delian Asparouhov) در مصاحبه‌ای گفت که این تصمیم ارتباطی با امنیت فضاپیمای آن‌ها، طراحی و تحلیل‌های آن ندارد. عامل اصلی این است که همزمان سه سازمان تحت چارچوبی باعنوان Part 450 کار می‌کنند.
آسپاروهوف می‌گوید که فضاپیمای آن‌ها از لحاظ تکنیکی تمام ملزومات Part 450 را برای ورود به جو زمین دارد. تنها مسئله این است که هماهنگی‌ها برای پنجره هدف برای آزمایش فضاپیما انجام شوند.
همزمان با تلاش این کمپانی برای همکاری با مقررات‌گذاران آمریکایی، واردا اسپیس به‌تازگی با کمپانی استرالیایی ساترن لانچ توافق کرده است که کپسول بعدی خود را در سال ۲۰۲۴ در محوطه تست کونیبا در استرالیا فرود آورد.
آسپاروهوف تأکید کرده است که این تصمیم واردا اسپیس به‌علت پیچیدگی‌های مقررات در استرالیا نیست. درواقع آن‌ها برای فرود آوردن کپسول خود در استرالیا نیز همچنان به مجوز بازگشت به جو FAA نیاز دارند. او می‌گوید که زمین‌های تست متفاوت دسترسی‌ها و منابع متفاوت و درنتیجه ظرفیت‌های منحصربه‌فرد دارند.
در دسترس بودن زمین برای فرود برای مأموریت‌های بازگشت به زمین بسیار حیاتی است. درحالی که پرتاب یک مأموریت را می‌توان به‌علت مشکلات متنوع چند روز یا حتی یک هفته به‌تأخیر انداخت، وقتی ماهواره‌ای عملیات بازگشت را آغاز می‌کند، به زمین باز خواهد گشت ــ چه مقررات‌گذاران مجوز بدهند، چه ندهند.
درنهایت، آسپاروهوف پیش‌بینی می‌کند که واردا حداقل سه یا چهار زمین فرود آماده در دسترس داشته باشد. همکاری با محوطه‌های فرود مختلف همیشه خط مشی این کمپانی بوده است، زیرا هدف آن‌ها این است که از سال ۲۰۲۶ به نرخ بازگشت یک بار در ماه برسند.
بار مقررات‌گذاری در روزهای گذشته اولویت اصلی شرکت‌های فضایی بزرگ بوده است. در هفته‌ای که گذشت، شرکت‌های اسپیس‌ایکس، بلو اوریجین و ویرجین گلکتیک از کنگره آمریکا درخواست کردند که منابع بیشتری به FAA اختصاص یابد تا درخواست‌های روزافزون مجوز فعالیت فضایی پوشش داده شوند. آن‌ها به قانون‌گذاران اعلام کردند که مقررات باید ساده‌تر شوند تا کمپانی‌های آمریکایی بتوانند قدرت رقابت خود را درسطح جهانی حفظ کنند.
