حاشیهنگاری خبرنگار اعزامی خبرورزشی از هانگژو؛ یکی از عادات جالب مردم کشور چین خوردن غذاهای مختلف و پختن آن با میوههای گوناگون است. اینجا میوههای معمولی و مرسوم - که در کشور ما هم یافت میشوند - هست، البته با تفاوتهای آشکار در ابعاد مثلا انگورهای اینجا هر خوشه ۲، ۳ کیلو وزن دارند و هر حبه آن اندازه یک نارنگی است!
به علاوه میوههایی که ما ایرانیها هیچ شناختی از آنها نداریم؛ از شکل ظاهری تا طعم و مزه این میوهها کاملا برایمان تازگی دارد. از برخی از این میوهها صبحانه درست میکنند، درست مثل همان نقشی که تخممرغ در املت دارد! البته سوای میوههایی که بهصورت خام و طبیعی پای ثابت هر میز صبحانه هستند.
این میوهها اسامی جالبی هم دارند؛ از دندان اژدها تا پتایا یا دانهول که البته اسم بینالمللی آنهاست و خود چینیها تلفظ جالب دیگری میکنند.
این میوهها با قیافههای جالب و ابعادی بزرگ در غذاهای مختلف صبحانه یا ناهار و شام حضوری پررنگ دارند و چینیها از میوهها به وفور استفاده میکنند اما شاید جالبترین مسئله خود میوهفروشی باشد!
در شهر بزرگی مثل هانگژو تعداد میوهفروشیها بسیار اندک است و باید کیلومترها رانندگی کنید تا یک میوهفروشی پیدا کنید!
اینجا نقش اصلی در رساندن مواد غذایی به مردم را هایپرمارکتها دارند. درون سوپرمارکت هر آنچه لازم داشته باشید میبینید اما اگر مثل ما دنبال مغازهای خاص برای میوه یا سبزیجات باشید، باید نصف روزتان را بگذارید و خیابانگردی کنید.
و جالب اینکه درون این مغازهها میوه را دانهای قیمتگذاری میکنند و اساسا چیزی به عنوان ترازو وجود ندارد! و البته که تکتک میوهها در بستهبندیهای زیبا و شکیل جا داده شدهاند طوری که شما از روی این بستهبندی آنها را انتخاب میکنید.
و البته روشهای مرسوم ما ایرانیها مثلا برای هندوانه اینجا اصلا کاربرد ندارد! چرا که نمیتوانید میوه را از بستهبندیاش باز و با آن ضربه بزنید تا ببینید صدای طبل میدهد یا نه!
