چگونه هوش مصنوعی آینده فرزندان‌مان را شکل خواهد داد؟

فرارو- کلسی پایپر، روزنامه نگار امریکایی و از کارکنان سایت "وُکس" است جایی که او برای ستون Future Perfect می‌نویسد که موضوعات مختلفی را از دیدگاه نوع دوستی موثر پوشش می‌دهد. پایپر نگران خطرات فاجعه بار جهانی است و روزنامه نگاری را راهی برای عمومیت بخشیدن به این خطرات و پیشبرد علت رسیدگی به آن می‌داند. به طور خاص پایپر درباره این امکان بحث کرده که جامعه در پرتگاهی تاریخی زندگی می‌کند جایی که باید اقدامات فوری برای اجتناب از خطرات فاجعه بار جهانی انجام شود و این که آن خطرات چه پیامد‌هایی برای نوع دوستی موثر دارد. پایپر جزو اولین افرادی بود که نسبت به پاندمی کووید – ۱۹ واکنش نشان داد و در مورد خطر بروز یک پاندمی جهانی جدی در فوریه ۲۰۲۰ میلادی بحث کرد و اقداماتی مانند پوشیدن ماسک و فاصله گذاری اجتماعی را در مارس همان سال توصیه کرده بود.

به گزارش فرارو به  نقل از وُکس، خانواده من فقط چند روز دیگر منتظر به دنیا آمدن سومین فرزندمان هستند. به نوبه خود استقبال از یک نوزاد جدید فرصتی برای تامل در دنیایی است که او را به آن وارد می‌کنم. من هرگز با این دیدگاه که در بین برخی از افراد هم سن و سال من بسیار رایج است موافق نبوده ام که تغییرات آب و هوایی، جنگ، یا مشکلات اقتصادی باعث می‌شوند به دنیا آوردن فرزند کار اشتباهی به نظر برسد.

جهان امروز به عنوان یک کل غنی‌تر و امن‌تر از تقریباً هر لحظه در تاریخ بشر است. فکر نمی‌کنم بچه دار شدن در سال ۱۹۶۰ میلادی زمانی که خطر نابودی هسته‌ای بسیار بیش‌تر از حال حاضر بود شرارت بزرگی محسوب می‌شد چه برسد به دنیای امروز که مکانی فراوان تر، پذیرفته‌تر و امن‌تر از آن دوره برای پرورش فرزند است.

علیرغم آن که تغییرات آب و هوایی اکنون تهدیدی بسیار بزرگتر از آن زمان است این موضوع نیز نباید عامل تعیین کننده‌ای برای بچه دار شدن یا نشدن باشد. مخترعان تمام اختراعات و اکتشافاتی را انجام می‌دهند که به ما امکان می‌دهند سوخت‌های فسیلی را با پنل‌های خورشیدی جایگزین کنیم، جو زمین را تمیز سازیم و جهان را به مکانی بهتر و پایدارتر تبدیل کنیم.

جهان ثروتمندتر است نه فقیرتر، زیرا افراد بیشتری درگیر فرآیند اختراع و اکتشاف هستند. بنابراین، من با آوردن فرزند به دنیایی عمیقا ناقص مشکلی ندارم و یا به عبارت دقیق‌تر بسیار هیجان زده هستم. با این وجود، یک چیز وجود دارد که باعث نگرانی ام درباره آینده می‌شود و آن هوش مصنوعی است.

من فکر می‌کنم هوش مصنوعی این ظرفیت بالقوه را دارد که دنیای ما را بسیار بهتر کند و به یکی دیگر از محرک‌های رشد بهره وری، نوآوری، اکتشاف و پیشرفت‌های چشمگیر در زندگی مان تبدیل شود. من می‌خواهم ببینم هوش مصنوعی این ظرفیت بالقوه را برآورده می‌سازد و فکر می‌کنم این امری ممکن است. با این وجود، مسیری که در حال حاضر ترسیم می‌کنیم مسیری نیست که در آن به طور متفکرانه در نظر بگیریم که چگونه به یک فناوری فوق العاده قدرتمند و به شکلی بی سابقه خطرناک نزدیک شویم و به دقت بسنجیم که چگونه می‌توانیم نتایج خوبی از آن به دست آوریم. در عوض، وقتی صحبت از هوش مصنوعی به میان می‌آید گاهی اوقات احساس می‌شود که در درون یک پوچ گرایی مضحک زندگی می‌کنیم.

برخی از همان متخصصان هوش مصنوعی که می‌گویند ۱۰ تا ۲۵ درصد احتمال دارد کار آنان به پایان زندگی روی زمین منجر شود، با این وجود این کار را با سرعتی نگران کننده پیش می‌برند. برخی از مخالفان تلاش‌های ایمنی هوش مصنوعی می‌گویند که بشریت از بین خواهد رفت و هوش مصنوعی بر کهکشان تسلط خواهد یافت، اما اگر به اندازه کافی فلسفی درباره آن فکر کنید این چیز خوبی خواهد بود. دیگران زیر همین شعار ادعا می‌کنند که ما به راحتی می‌توانیم از ساختن هوش مصنوعی بیش از حد قدرتمند اجتناب کنیم اگرچه در عین حال با تلاش‌ها برای جلوگیری از ساخت هوش مصنوعی بیش از حد قدرتمند مخالفت می‌کنند. در نتیجه، این فراخوان ما خواهد که چگونه هوش مصنوعی آینده ما را شکل می‌دهد.

زمانی که پیش از مرخصی موضوعات مربوط به آخرین خبرنامه را بررسی می‌کردم سردبیرم از من پرسید که فکر می‌کنم هوش مصنوعی چگونه می‌تواند دنیایی را که فرزندم در آن متولد می‌شود را شکل دهد. پاسخ ام کوتاه بود: بسیار زیاد.

اگر چندین ماه است که چت جی پی تی را بررسی نکرده اید باید دوباره آن را امتحان کنید. چت جی پی تی اکنون می‌تواند متن را بخواند با صدای بلند با شما صحبت کند، کارتون بکشد و نمودار‌های بصری را تفسیر کند. بسیاری از محدودیت‌های فناوری روز به روز از بین می‌روند و این موضوع ارزش دیدن دارد.

نکته‌ای که من نسبت به آن اطمینان دارم این است که هوش مصنوعی به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و شرکت‌ها به صرف میلیارد‌ها دلار برای تلاش به منظور تولید محصولات هوش مصنوعی که نحوه زندگی و کار ما را تغییر می‌دهند ادامه خواهند داد. آن چه از آنجا به بعد اتفاق خواهد افتاد به ما بستگی دارد.

اگر به طور جدی و با بلوغ به هوش مصنوعی بپردازیم با درک این که یک فناوری که به طور قابل تصوری می‌تواند همه را زنده بکُشد اساسا متفاوت از هر نرم افزار جدید و جالب دیگری است شاید فرزند من و هر نوزاد دیگری که در سال ۲۰۲۳ میلادی به همراه او متولد شده باشد در جهانی بدون فقر و بدون ناامنی غذایی رشد کند جایی که دستیاران هوش مصنوعی آزادی‌های فردی مان را با ایجاد امکان حرکت در جهان برای همه فارغ از پیشینه هر فرد را فراهم می‌سازند و تقویت می‌کنند. با این وجود، اگر به هوش مصنوعی به عنوان پیروزمندانی که معتقدند هیچ چیز نمی‌تواند اشتباه پیش برود یا با این اعتقاد که هیچ چیز درست پیش نمی‌رود مواجه شویم آینده می‌تواند بسیار متفاوت باشد.

در عوض، با چنین برداشتی فرزندم می‌تواند در دنیایی بزرگ شود که هوش مصنوعی منجر به تمرکز چشمگیر قدرت شده و باعث از دست رفتن کنترل انسان بر اقتصاد و نظام سیاسی مان شده است جهانی که در آن انسان‌ها در تصمیم گیری‌های مهم هیچ دخالتی ندارند و با سرعتی ساخته شده که ما نمی‌توانیم درک کنیم. من آینده‌ای انسانی را می‌خواهم که در کنترل انسان باقی بماند جایی که مردم در آن تصمیم‌های معناداری بگیرند که در شکل دهی دنیای شان اهمیت دارد و جایی که ما از فناوری برای قوی‌تر کردن خود استفاده می‌کنیم نه برای آن که جایگزین مان شود. من می‌خواهم زندگی دخترم آسان، اما در عین حال معنادار باشد: سرشار از چیز‌های ناملموس مانند آزادی و فرصت و هم چنین سرشار از چیز‌های ملموس مانند غذای ارزان، آب و برق. خبر خوب این است که من فکر می‌کنم همه در نهایت این را می‌خواهند. ما فقط باید امیدوار باشیم که زمانی برای حل اختلافات عمیق خود در مورد بهترین راه برای پیگیری آن داشته باشیم.