به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه سازندگی وابسته به حزب کارگزاران در این‌باره، گزارش مطولی با عنوان «میوه برجام، بدون برجام» منتشر کرد و نوشت: «اتمام تحریم برجام به لطف برجام حاصل شد و این همان نکته‌ای است که ظریف در کنگره حزب کارگزاران به آن اشاره کرد که امروز به لطف خدا از سوی سازمان ملل هیچ تحریمی ایران را تهدید نمی‌کند».
روزنامه آرمان هم در حالی که چند روز قبل، فرا رسیدن تقویمی لغو تحریم‌های تسلیحاتی را به‌عنوان «گلابی‌های برجام» تیتر کرده بود، مجدداً در تیتر یک دیگری نوشت: رفع تحریم‌های تسلیحاتی مدیون ظریف و مردان اوست.
آرمان می‌نویسد: «شاید اگر از هر منتقدان منصفی درخصوص تلاش دستگاه دیپلماسی در دولت حسن روحانی برای حل مشکل پرونده هسته‌ای ایران پرسش شود جملگی این پاسخ را بدهند که مذاکرات ایران و کشورهای ۱+۵ در جهت رسیدن به توافقی پایدار مثل برجام بسیار مهم و قابل ستایش بوده و ایران حداقل در یک تا دو سال ابتدائی این توافق از ثمرات و دستاوردهای برجام استفاده کرده و اگر نبود بدعهدی آمریکا و خروج غیرقانونی و یکجانبه این کشور از توافق هسته‌ای شاید امروز هم ایران از ثمرات و مواهب برجام بهره‌مند بود. چندی پیش بود که پس از اتمام زمان تحریم‌های تسلیحاتی ایران و فعال شدن خودکار بند غروب برجام دبیرخانه شورای امنیت سازمان ملل طی یادداشتی به کشورهای عضو سازمان ملل متحد، پایان رسمی مقررات بندهای ۳، ۴ و ۶ ضمیمه ب قطعنامه ۲۲۳۱، شامل آزمایش‌های موشکی، محدودیت صادرات و واردات اقلام موشکی به ایران و همچنین تحریم‌های مربوط به توقیف اموال و ارائه خدمات مالی به افراد و نهادهای ایرانی تحت تحریم شورای امنیت را اطلاع داد. امری که رسما به پایان تحریم‌های تسلیحاتی ایران اشاره داشت. اقدامی که با تلاش محمدجواد ظریف و مردانش در دستگاه دیپلماسی دولت پیشین و هیئت مذاکره‌کننده رقم خورد و اگر نبود تلاش آنها امروز شاهد برداشته شدن تحریم‌های تسلیحاتی نبودیم».
این تظاهر به ذوق‌زدگی از جهات مختلف غیرواقعی و فاقد مابه‌ازا می‌باشد. نخست اینکه وعده بانیان برجام و بزک‌کنندگان آن در توجیه تعطیلی ۹۵ درصد برنامه هسته‌ای ایران لغو کامل و مطلق و بدون بازگشت تحریم‌ها بود نه لغو تحریم تسلیحاتی. به عبارت دیگر دولت روحانی تیم ظریف نرفتند مذاکره بکنند که تحریم تسلیحاتی را لغو کنند بلکه هدف و عده ادعایی لغو تحریم‌هایی بود که نه‌تنها کم نشد بلکه به بیش از دو برابر افزایش یافت.
ثانیاً با تأسف تمام باید نوشت که گنجاندن موضوع لغو تحریم تسلیحاتی در مذاکرات برجام و قطعنامه ۲۲۴۱ کلاهی بود که غربی‌ها سر طرف ایرانی گذاشتند و حال آنکه روسیه و چین در همان مذاکرات تاکید داشتند تحریم تسلیحاتی ایرا هیچ اعتباری ندارد و نباید در توافقات بیاید تا سپس به هشت سال بعد موکول شود. اما این هم هنر تیم مذاکره‌کننده بود که یک مانع اضافی در توافق گنجانده شود و عجیب اینکه در روز موعود، اروپایی‌ها درباره همین تعهد هم دبه کردند تا آن روی نکبت «اروپای خوب و دوست‌داشتنی» یک‌بار دیگر برای ملت ایران آشکار شود.
ثالثاً نکته مهم تر، رفتار متناقض مدعیان اعتدال و اصلاحات با برنامه نظامی و تسلیحاتی کشور است. آنها اکنون به‌خاطر خالی بودن دست‌شان درباره وعده‌های برجامی، لغو تحریم تسلیحاتی را جشن می‌گیرند و حال آنکه روزگاری نه‌چندان دور، برنامه نظامی و تسلیحاتی و موشکی را ضدتوسعه اقتصادی و مزاحم برجام وانمود می‌کردند! همین‌ها بودند که ادعا کردند تولید و آزمایش موشک، کارشکنی علیه برجام است و باید متوقف شود. حتی وقتی زبان غربی‌ها پس از گرفتن باج‌های برجامی درازتر شد و گفتند ایران باید برنامه‌های نظامی و موشکی را تعطیل یا واگذار کند، اینها هم شروع کردند به قلمفرسایی و خطابه‌های کسل‌کننده مبنی‌بر اینکه «موشک دوربرد می‌خواهیم چه کار» و «کشور مشکل پوشک دارد شما رفته‌اید سراغ موشک» و «برای رونق اقتصاد کشور و رفع موانع اجرای برجام، باید مذاکرات برجام ۲ و ۳ در زمینه قدرت نظامی و نفوذ منطقه‌ای ایران آغاز شود»، و «میدان ضد دیپلماسی و منافع ملی عمل می‌کند» و «روزگار آینده، روزگار مذاکره و گفتمان است و نه موشک» و نهایتاً آن کلمات عجیب مرحوم هاشمی که ۳۰ مرداد ۱۳۹۵ در اجلاس آموزش و پرورش گفته: «اگر می‌بینید آلمان و ژاپن محکم‌ترین اقتصاد دنیا را دارند، بعد از جنگ جهانی دوم از اینکه نیروی نظامی داشته باشند محروم شدند... نیروهای نظامی بیشترین خرج کشورهای در حال جنگ را می‌بردند و از این‌رو با این اقدام پول‌هایشان آزاد شد و به‌دنبال کارهای علمی و تولیدی رفته و اقتصاد دانش‌بنیان برای خود درست کردند، لذا دیگر آسیب‌پذیر هم نیستند. این راه در ایران باز شده و مطمئنم دوره دوم دولت روحانی می‌تواند ما را به آنجا برساند»!
شما بگویید جریانی که سایه توانمندی‌های بازدارنده نظامی و تسلیحاتی و موشکی را با تیر می‌زد، لغو تحریم‌های تسلیحاتی (آن‌هم روی کاغذ) را برای چه می‌خواهد به‌عنوان دستاورد فاکتور کند و اسمش را هم «لغو همه تحریم‌ها» می‌گذارد؟!
