افشار اولین زن نوازنده در جهان است که درجه دکترای گیتار کلاسیک گرفت. روزنامه واشنگتن‌پست لیلی افشار را «فوق‌العاده معصوم، عالی و بی‌عیب‌و‌نقص و قابل‌توجه» توصیف کرده است. او همچنین به عنوان بهترین گیتاریست کلاسیک زن برنده جایزه «ارویل ایچ. گیبسن» شده و جوایز بسیاری در حوزه نوازندگی به دست آورده است.
لیلی سال ۱۳۳۸ در تنکابن به دنیا آمد. مادربزرگش نوازنده تار بود و پدرش آشنایی خوبی با ویولن و پیانو داشت. در ۱۰سالگی، وقتی تمرین گیتار یکی از بستگانش را شنیده، شیفته صدای گیتار کلاسیک شده بود: «سازهای دیگری مثل ویولن یا پیانو هم در خانه ما بود. پدرم پیانو و ویولن می‌زد. اما گیتار کلاسیک را که شنیدم، بیشتر از همه خوشم آمد. انگار همان لحظه عاشق صدای گیتار شدم. فردای همان روز پدرم با یک گیتار به خانه برگشت. یک معلم هم برای من گرفتند و بدون اینکه کسی از من بخواهد یا توقعی داشته باشد، هر روز تمرین می‌کردم. بابا می‌گفت، همیشه هم می‌گفت، پشتکار داشته باش تا به شهرت بین‌المللی برسی. اوایل یک معلم خصوصی داشتم بعد به هنرستان موسیقی رفتم و دوبار در هفته در کلاس‌های شبانه هنرستان موسیقی شرکت می‌کردم.»
بعد از تمام شدن دبیرستان، او برای ادامه تحصیل راهی آمریکا می‌شود و سرانجام رشته گیتارنوازی کلاسیک را در دانشگاه دنبال می‌کند. همان‌جا هم می‌ماند و نوازندگی و تدریس و زندگی را با هم و در کنار هم پیش می‌برد. تا اینکه یک بار از کسی ای‌میلی دریافت می‌کند که در آن نوشته: «خانم افشار! شما همه جای دنیا می‌روید اما به کشورتان سر نمی‌زنید. خیلی متحول شدم. یادم آمد من از بچگی دوست داشتم با گیتارم در سراسر ایران کنسرت داده و روی صحنه بروم.»
در زمان دولت سیدمحمد خاتمی سرانجام به ایران برمی‌گردد و در تالار رودکی روی صحنه می‌رود و متوجه می‌شود جا برای کار بسیار است. او تصمیم می‌گیرد به علاقه‌مندان گیتار کلاسیک آموزش بدهد و هر سال برای برگزاری کنسرت و آموزش راهی ایران شود. فقط به تهران اکتفا نمی‌کند، به شهرستان‌ها هم می‌رود: «در این سال‌ها شاگردانی داشته‌ام که حالا خودشان استاد هستند و درس می‌دهند. خیلی وقت‌ها دعوتم می‌کنند که برای آموزش به شهرشان بروم؛ از تبریز تا خرمشهر و اصفهان و...».
