به گزارش "ورزش سه"، در ميان تمام خبرهاى نااميد كننده، فشار شديد اقتصادى، حواشى مختلف، نگرانى ها براى فردا، دعواهاى زرگرى در ورزش، شكست هاى نااميد كننده، دسته بندى و جناح بازيها، معناى واقعى زندگى، عشق، اميد، تلاش، اراده، سخت كوشى، شور، هيجان، لذت، بى ادعايى، درس، اخلاق، همت، درخشش، غرور، سربلندى، توانمندى را قهرمانان بينظير و فوق العاده دوست داشتنى معلول، نقص و قطع عضو، نابينا و كم توان جسمى در بازيهاى آسيايى ٢٠٢٢ هانگژو رقم زدند.
تاريخ سازى بينظيرى كه ٢١٠ ورزشكار كاروان ايران در هانگژو با قرار گرفتن براى اولين بار در رده دوم جدول رده بندى بازيهاى پاراآسيايى با برترى در مرغوبيت مدال و كسب طلا نسبت به ژاپنى ها و ورزشكاران كشور كره جنوبى به دست آوردند.
بازيهاى پاراآسيايى از ٢٠١٠ گوانگژو در كنار بازيهاى آسيايى برگزار شد كه از سه دوره قبلى اين رقابتها ورزشكاران معلول و جانباز كشورمان دو بار در رده كلى چهارم و يكبار هم در رده سوم جدول رده بندى مدالها كار خود را به پايان برده بودند.
•به نتايج كشورمان در چهار دوره بازيهاى پاراآسيايى توجه كنيد
گوانگژو : ٢٧ 🥇، ٢٤ 🥈، ٢٩ 🥉، ٨٠ مدال ،چهارم
اينچئون: ٣٧🥇، ٥٢ 🥈، ٣١ 🥉، ١٢٠ مدال، چهارم
جاكارتا: ٥١ 🥇، ٤٣ 🥈، ٤٢ 🥉، ١٣٦ مدال، سوم
هانگژو: ٤٤ 🥇، ٤٦ 🥈، ٤١ 🥉، ١٣١ مدال، دوم
عملكرد قهرمانان و ورزشكاران معلول و جانباز كشورمان ستودنى است، آنهم با توجه به شرايط سخت جسمانى، كمبود امكانات رفاهى و قوانين حمايتى ويژه اجتماعى.
بى شك بالاترين قرارداد مالى اين قهرمانان بى ادعا به گرد پايين ترين قراردادهاى حرفه اى ورزشكاران غير معلول در سطح باشگاهى هم نمى رسد.
قهرمانانى كه قطعا در زندگى روزمره هم گاهى و برخى به شدت با مشكلات جدى روبرو هستند و شايد حتى به تنهايى هم نتوانند از پس كارهاى شخصى بر بيايند اما با تلاش و اراده ى خستگى ناپذير و آهنى براى همه ى اقشار جامعه بهترين الگو و انگيزه براى زندگى به شمار مى روند.
كاروان ٢١٠ نفره كشورمان در بازيهاى پاراآسيايى با عنوان فرزندان ايران و شعار ايمان، ايران، افتخار متشكل از ٨٢ ورزشكار زن و ١٢٨ ورزشكار مرد در شانزده رشته ورزشى به هانگژو اعزام شد و با دنيا دنيا مدال، عزت، افتخار و سربلندى به سرزمينمان برگشت.
كاش قدر اين سرمايه هاى بى بديل را بيشتر از بيش بدانيم، ورزشكاران، مربيان، داوران و قشر مظلومى از جامعه كه با هر نفس خود، با هر قدم خود، با هر تلاش خود راه درست زندگى كردن و اميد و سربلندى را به جامعه نشان مى دهند.
كاش بيشتر حمايت شوند، كاش امكانات ورزشى و رفاهى بيشترى به آنها هديه شود، كاش بودجه مطلوبى به اين بخش از جامعه اختصاص يابد، كاش مشكلاتشان حل شود، كاش به حرفهايشان گوش فرا داده شود، كاش ارج ببينند، فراموش نشوند و بيش از پيش مورد احترام و توجه قرار گيرند كه لياقتشان بسيار بيشتر از اين حرفهاست.
✍🏻 پوريا تابان
