به گزارش "ورزش سه" پرسپولیس در نیمه نخست مسابقه مقابل استقلال غیر از سروش رفیعی در مرکز زمین، محمد عمری را به عنوان مهاجم سایه، سعید صادقی را به عنوان هافبک آزاد و شهاب زاهدی را هم در نقش مهاجم نوک داشت که به این جمع بعضا دانیال اسماعیلی‌فر نیز به عنوان یک عنصر تهاجمی اضافه می شد.
در نیمه دوم با عقب رفتن دانیال اسماعیلی‌فر، نفراتی مثل میلاد سورگی، مهدی ترابی، امید عالیشاه و نبیل باهویی نیز که همگی عناصری تهاجمی بودند وارد زمین شدند اما گره کار پرسپولیس باز نشد.
با وجود چهار تعویض یحیی گل‌محمدی که دو تا از آنها بین دو نیمه و دو تای دیگر تا قبل از ربع پایانی مسابقه انجام شد، چهره پرسپولیس ظاهرا تهاجمی شده بود، اما تیم یحیی گل‌محمدی برای عقب راندن حریف و تحت محاصره قرار دادن ملوان تا ربع پایانی مسابقه مشکل داشت.
جالب اینکه پرسپولیس با احتساب 5 دقیقه وقت تلف شده تنها در بیست دقیقه پایانی موفق شد به لحاظ شکل فوتبالی نمایش نسبتا برتری ارائه دهد و حریف را تحت محاصره نگه دارد که از این برتری نسبی‌اش هم سودی نبرد.
نکته سوال برانگیز اما درباره عدم کارایی بازیکنان تهاجمی پرسپولیس مطرح می‌شود. اینکه چطور 9 عنصر تهاجمی پرسپولیس در نیمه نخست و نیمه دوم نتوانستند در خلق موقعیت به تیم‌شان کمک کنند یا با خلاقیت خود موقعیت خلق کنند.عجیب‌تر اینکه تنها شانس گل قطعی پرسپولیس با شوت وحدت حنانوف و نه بر اساس یک کار ترکیبی به دست آمد که این بازیکن هم جزء عناصر تهاجمی تیمش نبود.
