همشهری آنلاین:گروه خانواده-مژگان مهرابی:بچه ها وقتی خود را ناتوان در دوست شدن با همکلاسی می بینند، حس بدی پیدا کرده و گاها تمایلی به مدرسه رفتن نشان نمی دهند. چرا تصور می کنند، نقطه ضعفی دارند و به دلیل هم بچه های دیگر با او دوست نمی شوند. انسیه عادلی مشاور کودک و نوجوان در این باره می گوید: «برای همه پدر و مادرها سخت است از فرزند خود بشنود من هیچ دوستی ندارم. هیچ کس مرا دوست ندارد!
اغلب والدین در اولین گام فرزند خود را در آغوش گرفته و سعی می کنند او را آرام کنند. اما مهمتر این است که علت ناتوانی کودک یا نوجوان را در پیدا کردن دوست متوجه شوند. چرا همکلاسی پسرشان از صحبت کردن با او خودداری می کند؟ یا اینکه چرا دخترشان یک دوست در مدرسه ندارد تا با هم درس بخوانند؟
این مشکل به نداشتن عزت نفس کودک یا نوجوان برمی گردد. وقتی خود را ضعیف و با عیب می بیند. کودکان در هنگام تولد شناختی از خود ندارند اما هر چه بزرگتر می شوند از روی حرف دیگران خود را می سنجند. دختر شلخته، پسر تنبل و ... کم کم بچه باور می کند این صفات را دارد. بنابراین اعتماد به نفسش کم شده و خود را از دیگران دور نگه می دارد.
موضوع دیگری که باید والدین توجه داشته باشند، وقتی پدر و مادر ارتباط صمیمانه ای با کودک یا نوجوان ندارند، قطعا فرزند آنها مهارت های لازم برای صحبت کردن با دیگران یاد نگرفته اند. بنابراین بلد نیستند مخاطب خود را جذب کنند.»
