به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ایرنا ، این قطعنامه سازمان ملل توانست رای مثبت ۱۸۷ کشور را بدست آورد درحالی که تنها آمریکا و رژیم صهیونیستی به آن رای منفی دادند. اوکراین به این قطعنامه رای ممتنع داد.
برونو رودریگز پاریلا، وزیر امور خارجه کوبا گفت که محاصره ۶۰ ساله آمریکا حقوق همه مردان و زنان کوبایی را نقض می‌کند.
وی ادامه داد: بر اساس تحریم‌های آمریکا, کوبا از خرید تجهیزات، فن‌آوری‌ها، تجهیزات پزشکی و داروهای مصرفی از شرکت‌های آمریکایی و شرکت‌های تابعه آن در کشورهای ثالث منع شده است و بنابراین این کشور مجبور است آن‌ها را با قیمت‌های گزاف از طریق واسطه‌ها خریداری کند یا آن‌ها را با داروهای دیگر جایگزین کند.
مجمع عمومی از سال ۲۰۱۲ به طور مداوم از آمریکا خواسته است که تحریم‌ها علیه کوبا را خاتمه دهد و قطعنامه‌های مشابهی را در این زمینه تصویب کرده است.
قطعنامه‌های مجمع عمومی از نظر قانونی الزام آور نمی‌باشند.
به گزارش ایرنا, دولت کوبا برای سی و یکمین بار، قطعنامه جدیدی با موضوع ضررهای اقتصادی ناشی از تحریم‌های آمریکا بر این کشور، به سازمان ملل متحد ارائه داده است.
ضرورت پایان دادن به تحریم‌هایی که آمریکا از سال ۱۹۶۲ بر این کشور کوچک کارائیب تحمیل کرده است، در سال گذشته نیز ۱۸۵ رای موافق، ۲ رای مخالف و ۲ رای ممتنع به دست آورد با این حال نه رای‌گیری سال گذشته و نه هیچ یک از ادوار نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل نتوانسته دولت آمریکا را متقاعد کند که از سیاست اجبار خود دست بردارد.
این سیاست یکجانبه که نقض آشکار حقوق بشر کوبایی‌ها است، در بیش از ۶ دهه محاصره اقتصادی، خسارت انباشته‌ای بالغ بر ۱۵۹ میلیارد و ۸۳ میلیون دلار برای این کشور به بار آورده است.
محاصره اقتصادی، تجاری و مالی تحمیل شده توسط آمریکا علیه کوبا با عمر بیش از ۶۰ ساله، طولانی‌ترین تحریم‌ها در تاریخ بشریت است که به بالاترین سطح، سیاست‌های غیر انسانی و فاقد مشروعیت واشنگتن در تحمیل رنج و گرسنگی و ناامیدی بر مردم این کشور کارائیب را به تصویر می‌کشد.
۶ دهه پس از فرمان امضا شده توسط جان اف کندی رئیس‌جمهوری وقت آمریکا و «تحریم تجارت با کوبا» ، «آرشیو امنیت ملی ایالات متحده آمریکا» ده‌ها سند از طبقه‌بندی خارج شده را منتشر کرد که نشان می‌دهد تحریم‌ها با انگیزه تحریک «گرسنگی، ناامیدی و سرنگونی دولت» فیدل کاسترو رهبر انقلابی کوبا آغاز شد. این اسناد همچنین فاش می‌کنند که انگیزه اولیه برای اعمال فشار اقتصادی، ایجاد «سختی» و «سرخوردگی» و «ناامیدی میان کوبایی‌ها» ، ممنوعیت انتقال «پول و تدارکات به کوبا به منظور کاهش دستمزدها، ایجاد گرسنگی، استیصال و سرنگونی دولت» بوده است.
