وی افزود: مردم واکنشهای مختلفی به من نشان میدهند. برخی که نقشآفرینی من در «پس از باران» را دیده بودند، احتمال میدادند که من اصالتا شمالی باشم، درحالیکه من جنوبی هستم. گاهی پیش میآمد که یک پیرزن شمالی، به واسطه همین ذهنیت شروع میکرد به زبان خودشان با من صحبت کردن و فکر میکرد من متوجه زبانش میشوم. من هم مجبور میشدم گاهی شمالی صحبت کنم.
قمیشی درباره تفاوت فضای فیلمسازی امروز نسبت به دهههای ۶۰ و ۷۰ گفت: امروز تجهیزات فیلمسازی بهروز شده است و روزبهروز شاهد ورود امکانات بهتر به این حوزه هستیم. بهخصوص عوامل فنی راحتتر میتوانند به نتیجه برسند و این اتفاقات خیلی از مشکلات سالهای دور در فرآیند تولید فیلم را آسانتر کرده است. آن زمانها باید منتظر میشدیم تا نگاتیو به لابراتوار برود، تا بتوانیم نتیجه کار را ببینیم و خیلی وقتها هم مجبور به تکرار میشدیم اما امروز همهچیز دیجیتال شده است و در لحظه میتوان تصاویر را مرور و مشکلات را حل کرد. وی درباره حس امروز خود نسبت به دنیای بازیگری و اینکه آیا در صورت بازگشت به گذشته، مجدد فعالیت در همین حرفه را انتخاب میکند یا خیر هم گفت: واقعیت این است که ما شرایط دشواری را پشت سر گذاشتیم و شاید اگر به گذشته برگردم دیگر سراغ سینما نیایم. من به سینما علاقه داشتم اما اگر این آینده را پیشبینی میکردم، شاید تصمیمم عوض میشد. در مجموع شرایط سینما مساعد نیست و روزبهروز هم برای امثال من سختتر میشود. به همین دلیل میگویم اگر به گذشته بازمیگشتم سراغ مسیر دیگری برای فعالیت حرفهای میرفتم.
قمیشی افزود: شرایط بهگونهای است که معمولا مدیریت سینما تصمیماتی را بدون هماهنگی با قشر هنرمند میگیرد که خیلی از این تصمیمات مانع از فعالیت راحتتر ما در عرصه سینما میشود. در این شرایط طبیعتا هنرمند دلزده میشود. قطعا همه ما زمانی دلبسته سینما بودیم که وارد این حرفه شدیم و به همین دلیل هنوز هم آرزو داریم که شرایط برای کار بهبود پیدا کند. امروز بسیاری از هنرمندان در زندگی شخصی و معیشتی خود دچار مشکل هستند. حل این مشکلات در سینما، تلویزیون و بهتازگی شبکه خانگی، نیاز به سیاستگذاریهای درست دارد. هر مدیری که میآید، معمولا بهدنبال رفع مشکلات خودش است، نه مشکلات هنرمندان. به همین دلیل مشکلات مدام بغرنجتر میشود.
