به گزارش اقتصادنیوز به نقل از فارس، مهدی شریفیان نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی، اظهار داشت: در موضوع توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی آنچه مهم است روندی است که منجر به توقف این اقدامات داوطلبانه شده است.
وی افزود: توافق هسته‌ای ایران و ۱+۵ موسوم به برجام یا همان برنامه جامع اقدام مشترک پس از مدتهای مدیدی مذاکره و با کش و قوس های فراوان در تیرماه سال ۹۴ به امضا رسید اما از همان ابتدا طرف آمریکایی به بهانه های واهی دست به نقض آن زد و یا روند خصمانه قبلی خود در قبال ایران را ادامه داد و با مصادره دارایی‌های ایران، تمدید تحریم‌های 10 ساله قانون داماتو و تصویب قانون کاتسا علیه ایران نشان داد اراده چندانی در تغییر رویکردهای خصمانه خود در قبال ایران ندارد و در نهایت این توافقنامه با خروج یک‌جانبه ترامپ در اردیبهشت ماه ۹۷ شرایط متفاوتی را از آنچه در زمان امضای آن وجود داشت فرا روی خود دید.
این نماینده مجلس ادامه داد: در همان زمان هم طرف اروپایی ما در این توافقنامه یعنی سه کشور آلمان، انگلیس، فرانسه و همین طورمسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا عدم خروج متقابل جمهوری اسلامی ایران از برجام را خواستار شدند و وعده دادند منافع کشورمان ناشی از این توافقنامه با ادامه حضور تامین شود.
وی تاکید کرد: ایران رویکرد سازنده خود را برای حل مسئله نشان داد و کشورمان تا یک سال بعد از آن هم به طور یک طرفه تعهدات خود در این توافقنامه را به انجام رساند ولی همانطور که جهان و سازمان های بین المللی هم شاهد آن بود، طرف اروپایی هم تحت تاثیر سیاست های دولت آمریکا نتوانست در راستای تامین منافع کشورمان به موجب برجام کاری از پیش ببرد.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی افزود: روند کاهش تعهدات برجامی هم که به موجب ماده 26 و 36 این توافقنامه در نظر گرفته شده است موضوع تازه ای نیست و از سال گذشته شروع شده اما شاید این اقدامات متناسب با آنچه به خصوص پس از خروج آمریکا در برجام رقم خورده نبوده است و باید اقدام درخوری انجام پذیرد و طرف های غربی برجام باید بدانند بدون تامین منافع مورد تعهد آنها در این توافقنامه برای ایران، عملا ادامه مسیر به شکلی نخواهد بود که کشورمان بیش از این متضرر شود.
وی با اشاره به اینکه در کشورمان اجماع کاملی در مورد نحوه برخورد با بدعهدی طرف های غربی برجام وجود دارد گفت: چنانکه پیش از این هم اشاره کرده ام پرداخت خسارات ایران، لغو کامل تحریم ها و راستی‌آزمایی این اقدامات، نباید به عنوان پیش شرط بازگشت آمریکا به برجام تلقی شود چرا که این موارد اساسا باید از طرف کشورهای غربی طرف برجام انجام می‌شد که به آن عمل نشده است و برای اینکه تا بازگشت آمریکا به برجام معنا پیدا کند این اقدامات حتما باید قبل از آن انجام پذیرد و بدون این معنا قطعا تعهد یک طرفه به یک توافقنامه بی مورد است.
شریفیان تصریح کرد: در موضوعات مختلف بین المللی آنچه برای کشور ما به عنوان یکی از مهم ترین کشورهای منطقه و جهان اهمیت دارد منافع ملی است. اگر تامین منافع ملی ایجاب می کرد که در شرایطی یک پروتکل به صورت داوطلبانه پذیرفته شود و حالا همان منافع ملی ایجاب می کند خروج از یک پذیرشِ داوطلبانه انجام شود و در این مورد بحثی وجود ندارد.
وی در پایان گفت: همانگونه که تاکید شده توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی به معنای خروج از برجام نیست و تنها پاسخی صریح، روشن و موثر به دولت هایی است که با بدعهدی و وعده های بی حاصل باعث ورود خسارت به ملت و کشور ایران شده اند.
