دانشمندان قبلاً ردیابی مستقیم اکسیژن را در سمت شب زهره کشف کرده بودند، و مدل‌های نظری مدت‌هاست نشان داده‌اند که اکسیژن اتمی باید در جو این سیاره وجود داشته باشد.
اکنون دانشمندان توانستند ردیابی مستقیم اکسیژن در سمت روشن و روز زهره را ثبت کنند. این کشف می‌تواند به محققان اطلاعات بیشتری درمورد جو زهره بدهد.
این کشف هیجان‌انگیز است، به‌ویژه به این دلیل که دانشمندان مدت‌ها در آرزوی کسب اطلاعات بیشتر درمورد «همزاد شیطانی زمین» بودند. جایی که زمین شاداب و سرسبز است، زهره منظره جهنمی دارد و سیاره‌ای داغ است که با ابرهای خفه‌کننده متشکل از کربن دی اکسید پوشیده شده است.
یک راه خوب برای درک زهره این است که یک محیط گلخانه‌ای با دمای متوسط 867 فارنهایت را تصور کنید. این محیط آنقدر داغ است که تمام کاوشگرهای ارسالی در عرض چند دقیقه ذوب شده‌اند. این ویژگی کسب اطلاعات بیشتر درمورد سطح زهره را دشوار می‌کند.
اما اکسیژن اتمی شبیه اکسیژنی نیست که تنفس می‌کنیم. بنابراین حتی اگر بتوانیم از گرمای شدید جان سالم به در ببریم، زهره سیاره‌ای نیست که بتوانیم در آن نفس بکشیم. درعوض، اکسیژن اتمی بسیار واکنش‌پذیر است و معمولاً به اتم‌های دیگر پیوند می‌خورد. این عنصر به شکل اتمی در ارتفاعات زیاد روی زمین فراوان است، اما به‌نظر می‌رسد در زهره بسیار فراوان‌تر باشد.
تشخیص مستقیم اکسیژن در روز زهره می‌تواند به ما اطلاعات بیشتری درمورد چگونگی ایجاد کربن دی اکسیدی که جو زهره را پر می‌کند، بدهد. بر اساس داده‌ها، دانشمندان بر این باورند که وقتی اتم‌های کربن دی اکسید به سمت روز زهره می‌روند، ازهم جدا می‌شوند و به اکسیژن اتمی و کربن مونوکسید تبدیل می‌شوند. با این‌حال، هنگامی که به سمت شب حرکت می‌کنند، مولکول‌ها دوباره به‌هم متصل می‌شوند و کربن دی اکسید ایجاد می‌کنند.
یادگیری بیشتر درمورد خواهر زمین به ما اطلاعاتی می‌دهد تا بهتر بفهمیم که چگونه زهره به گودال داغ و مرگبار امروزی تبدیل شد. و این می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از چگونگی تغییر آب و هوا و سایر اثرات جهانی که ممکن است ظاهر و عملکرد سیاره ما را برای هزاران سال آینده تغییر دهد پیدا کنیم.
