سلاح بر دوش، فشنگ در جیب به سوی سایت اهداف‌پروازی حرکت کردند. هر بار دو فشنگ را همزمان داخل لوله سلاحشان قرار می‌دادند و با یک فریاد (هی) در میکروفن، پرنده به پرواز درمی‌آمد و آنها با مهارتی خاص بشقابک را هدف قرار می‌دادند. بعد از صدای بنگ، بشقابک به چند قسمت تقسیم می‌شد و دود بود که از لوله تفنگ خارج می‌شد.
۱۰ سال است که این خواهر و برادر ملی‌پوش همیشه در کنار هم تمرین می‌کنند و در اکثر مسابقات هم‌تیمی هستند. آنها چندی قبل در مسابقات جام جهانی اهداف پروازی طلسم مدال‌آوری را شکستند و تاریخ‌سازی کردند. برنز جام جهانی باکو اولین مدال جهانی این رشته در تاریخ تیراندازی ایران است. اولین مدال آسیا تراپ مردان نیز توسط این ورزشکار بدست آمده است.
مرضیه و محمدحسین پرورش‌نیا به واسطه پدر با سلاح آشنا و به آن علاقه‌مند شدند. آنها با همه سختی‌ها و مشکلات و البته گران بودن تجهیزات برای رسیدن به هدف خود تلاش می‌کنند. کسب سهمیه المپیک و ایستادن روی سکوی المپیک آرزوی این خواهر و برادر اصفهانی است و می‌گویند تا زمانی که به هدف خود نرسند سلاح را زمین نخواهند گذاشت.
این دو ملی‌پوش در اصفهان محل زندگی خود فضایی برای تمرین ندارند و برای آمادگی قبل از هر مسابقه مجبور هستند به سایت اهداف پروازی در مجموعه ورزشی آزادی تهران بیایند. این یکی از بزرگترین دغدغه‌های آنها است و امیدوار هستند روزی بتوانند این مشکل را حل کنند.
ساعتی را در سایت اهداف پروازی ورزشگاه آزادی با این خواهر و برادر ملی‌پوش همراه شدیم و آنها در کنار تمرین خود در مورد نحوه ورود به این رشته، مشکلات و اهدافشان صحبت کردند.
ویدئوی این گفت‌وگو را از این لینک تماشا کنید.
در ادامه متن گفت‌وگوی ایسنا با این خواهر و برادر ملی‌پوش تیراندازی را می‌خوانید.
*چگونه استعداد شما در این رشته کشف شد و دست به سلاح شدید و چه زمانی وارد تیم ملی شدید؟
مرضیه پرورش‌نیا : اولین بار پدرم ما را با این رشته آشنا کرد. پدر و پدربزرگم اهل شکار بودند و تفنگ داشتند. برادرم که کنار پدر این رشته را شروع کرد من کوچک بودم و نمی‌توانستم تیراندازی کنم اما رفته رفته که اشتیاق محمد را دیدم و او به تیم ملی راه پیدا کرد که من هم علاقه‌مند شدم و این رشته را از ۱۲ سالگی شروع کردم. البته اوایل خیلی زیاد هم از سلاح و تفنگ خوشم نمی‌آمد و تیراندازی را دوست نداشتم ولی اولین تیری که زدم همه چیز عوض شد. به این رشته علاقه‌مند شدم و آن را ادامه دادم.
محمدحسین پرورش‌نیا: من هم ۱۶ سالم بود که این رشته را همراه پدر شروع کردم. البته از همان کودکی با پدر برای تیراندازی می‌رفتم ولی ۱۶ ساله بودم که در اولین مسابقه شرکت کردم. تقریبا از همان سال هم به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم. از آن موقع تا حالا همیشه در این رشته تمرین کرده و مسابقه داده‌ام.
*پس می‌توان گفت اولین مربی شما پدرتان بوده است؟
محمد حسین پرورش نیا: بله پدر اولین مربی ما بود و هنوز هم در این راه به ما کمک می‌کند.
*از چه زمانی با هم خواهر و برادری تمرین می‌کنید و مسابقه می‌دهید؟
مرضیه پرورش‌نیا: من از سال ۹۳ به اردوی تیم ملی دعوت شدم و کم کم کار حرفه‌ای را شروع کردم و اولین مسابقه‌ام را دادم. از همان سال ۹۳ با محمد تمرین کردیم و مسابقه دادیم. البته اوایل مسابقات میکس برگزار نمی‌شد و فکر می‌کنم از سال ۲۰۱۷ ماده میکس اضافه شد. من و محمد در بیشترین مسابقه میکس با هم هم‌تیمی بودیم.
*چه زمانی اولین مدال را در این رشته گرفتید؟
مرضیه پرورش‌نیا: فکر می‌کنم ۱۴ سالم بود که در بازی‌های آسیایی نوجوانان مدال نقره گرفتم. حس خیلی خوبی بود که در شروع کار توانستم به مدال برسم.
محمدحسین پرورش‌نیا: من اولین مدال را در قهرمانی کشور و همراه پدرم گرفتم. سال ۸۹ بود که در بخش تیمی همراه پدر و یکی از دوستانم در قالب تیم اصفهان مسابقه دادیم و مدال گرفتیم. اولین مدال بین‌المللی را هم سال ۲۰۱۲ در قهرمانی آسیا جوانان قطر گرفتم. در آن مسابقه برنز بخش انفرادی و طلای تیمی جوانان را کسب کردیم که اولین مدال برون مرزی اهداف پروازی در کل تاریخ این رشته بود.
*پس می‌توان گفت بیشترین تاریخ‌سازی در اهداف‌پروازی را شما رقم زده‌اید؟
محمدحسین پرورش‌نیا: بله با کسب اولین مدال قهرمانی آسیا و اولین مدال جهانی این رشته تاریخ ساز شدیم. همانطور که گفتم اولین مدال آسیا را در سال ۲۰۱۲ قطر گرفتم و اولین مدال جهانی این رشته را نیز همراه خواهرم مرضیه در جام جهانی قزاقستان در میکس تراپ گرفتیم.
*در جام جهانی قزاقستان چقدر به کسب مدال امیدوار بودید و بعد از کسب مدال برنز چه حسی داشتید؟
مرضیه پرورش‌نیا: مسابقه که تمام شد من فکر نمی‌کردم که سوم شده باشیم حتی زمانی هم که از راند بیرون آمدیم فکر می‌کردم چهارم شده‌ایم. بعد سرپرست تیم به ما برای کسب سومی تبریک گفت ولی من هنوز باورم نمی‌شد. یک لحظه برگشتم و با دیدن سایت تمام خاطراتمان، آن از دست دادن‌ها، تلاش‌ها، امیدها همه همه جلوی چشمم آمد. تازه باور کردم و به خودم و محمد گفتم که بالاخره توانستیم این موقیعت خوب را بدست آوریم. آن موقع اشکم جاری شد، اشک شوقم برای شکستن طلسم بود. ما اولین مدال جهانی این رشته را بدست آورده بودیم.
محمدحسین پرورش‌نیا: بارها در مسابقات مختلف در بخش انفرادی من و مرضیه تا یک قدمی کسب مدال رفته بودیم. شاید همیشه با یکی دو بشقابک از مدال یا فینال بازمانده بودیم. حتی در میکس مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۹ خیلی خوب تیر زدیم اما با یکی دو اختلاف از مدال بازماندیم. خداراشکر در جام جهانی قزاقستان توانستیم اولین مدال را در این رشته کسب کنیم. کسب این مدال هم برای ما و هم برای کادر فنی، مسئولان فدراسیون و کل مجموعه تیراندازی خوشحال کننده بود.
*در دوران ورزش قهرمانی چه سختی‌هایی را پشت سر گذاشتید؟
محمدحسین پرورش‌نیا: کلا رشته تیراندازی تجهیزات محور است و حرف واقعی در این رشته را تمرین و تجهیزات می‌زند. فشنگ خوب، تفنگ خوب، بشقاب خوب، میدان تمرینی خوب همه و همه برای موفقیت در این رشته مهم هستند. ما در بخش تجهیزات تحریم هستیم و تجهیزات خوب خارجی به دست ما نمی‌رسد. البته که هر ورزشی سختی‌های خاص خود را دارد و در این رشته هم اینها کار را برای ما سخت می‌کند.
مرضیه پرورش‌نیا: همانطور که محمد گفت در این رشته تجهیزات خیلی مهم است. اهداف پروازی هم که رشته نوپایی است. در تهران فقط امکانات و شرایط تمرین وجود دارد. در شهرستانها زمین استاندارد نداریم و شرایط تمرین کردن سخت است. از طرفی هزینه‌ها روز به روز بیشتر می‌شود و علت اینکه افراد علاقه‌مند یا مستعد نمی‌توانند این ورزش را ادامه دهند همین است. عوامل زیادی وجود دارد که مسیر و راه را سخت کند. همین عوامل هم سبب نتیجه نگرفتن‌ها و کسب نشدن سهمیه المپیک می‌شود. امیدواریم بتوانیم این شرایط را کمی بهتر کنیم.
*بیشتر با هم رفیق هستید یا رقیب؟
محمدحسین پرورش‌نیا: قطعا که با هم رقیب نیستیم. ما در میکس که هم‌تیمی هستیم و در انفرادی هم که بخش زنان و مردان از هم جدا است.
مرضیه پرورش‌نیا: البته بارها هم شده که داخل کشور در یک خط با هم مسابقه دادیم اما هیچ‌گاه رقیب هم نبودیم. اگر در فینال کنار هم تیر زدیم به یکدیگر قوت قلب داده‌ایم تا پشت به پشت هم خوب تیر بزنیم.
*شده در یک مسابقه یکی از شما دو نفر کار را خراب کند و تیرش به هدف نخورد و مدال از کف برود و بعد آن یکی غر بزند یا ناراحت شود؟
مرضیه پرورش‌نیا: من زیاد خراب کرده‌ام ولی هیچ‌گاه غر نشنیده‌ام. در قهرمانی آسیا ۲۰۱۹ محمد از ۷۵ هدف ۷۴ هدف را زد ولی من خوب تیر نزدم. آنقدر ناراحت شدم که تیراندازی من باعث شده بود که محمد هم از مدال باز بماند اما محمد وقتی از خط بیرون آمدیم چیزی به من نگفت. حتی نگفت چرا بهتر نزدی و تنها حرفش این بود که فدای سرت، اشکالی ندارد. هیچ وقت به من غر نزد. حتی در مسابقات قزاقستان هم من عملکرد خیلی خوبی نداشتم و تیرهای محمد بود که توانست ما را به مدال برنز برساند ولی باز هم غری نشنیدم که اگر تو بهتر می‌زدی رنگ مدالمان بهتر می‌شد.
*حالا بعد از کسب مدال جهانی چه توقعاتی از مسئولان دارید؟
محمدحسین پرورش‌نیا: امیدواریم مسئولان به خصوص مسئولان کمیته ملی المپیک حمایت‌هایشان از این رشته بیشتر شود. پیش از این در اهداف‌پروازی مدال جهانی نداشتیم. همیشه می‌گفتند مدال نمی‌گیریم حالا مدال جهانی هم داریم. امیدوارم حمایت‌ها بیشتر شود و بودجه بیشتری به این رشته تخصیص داده شود. باید زیرساخت‌ها درست شود. این موضوع مخصوصا در رابطه با شهرستانها که زمین‌های تمرینی استاندارد ندارند خیلی مهم است. همچنین در بخش اعزام‌ها هم به حمایت‌های کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش نیاز داریم.
*با توجه به اینکه شما در اصفهان زندگی می‌کنید آیا در اصفهان فضای استاندارد تمرین ندارید؟
مرضیه پرورش‌نیا: ما در اصفهان تمرین نمی‌کنیم چون شرایط و زمین تمرینی نداریم. متاسفانه هر موقع که مسابقه هست مجبوریم چند روزی زودتر به تهران بیاییم و تمرینات را اینجا انجام دهیم.
*در چند دوره از بازی‌های آسیایی شرکت کرده‌اید؟
محمدحسین پرورش‌نیا: یک دوره. من در دوره قبلی بازی‌های آسیایی یعنی جاکارتا حضور داشتم و مرضیه هم در بازی‌های آسیایی اینچئون مسابقه داد. مرضیه در این دوره شرکت کرد که دومین دوره حضورش در بازی‌های آسیایی است.
*بهترین رتبه‌ای که اهداف‌پروازی در بازی‌های آسیایی کسب کرده است چیست؟
محمد حسین پرورش‌نیا: تیراندازی به اهداف پروازی رشته تجربه محوری است. یعنی ورزشکار به مرور زمان و تجربه خود را ثابت می‌کند. در سنوات گذشته امتیازات خوبی در قهرمانی آسیا و یا جایزه بزرگ‌ها کسب کرده بودیم اما در بازی‌های آسیایی تا حالا مدالی نداشتیم. شاید بهترین عنوان برای آقای ابری است که چهارمی بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ قطر را دارد. متاسفانه تاکنون مدالی در این رشته کسب نشده است.
مرضیه پرورش‌نیا: البته یک چهارمی دیگر هم در بازی‌های آسیایی توسط زنان کسب شده است. تیم تراپ زنان در بازی‌های آسیایی اینچئون ۲۰۱۴ چهارم شد. بنابراین بهترین رتبه‌ها دو چهارمی در بازی‌های آسیایی است. (مرضیه پرورش‌نیا در بازی‌های آسیایی هانگژو نماینده ایران در تراپ بود که با کسب رتبه هفدهمی به کار خود پایان داد.)
*به نظر شما این رشته برای کسب سهمیه المپیک به چه حمایت‌هایی نیاز دارد؟ آیا کسب سهمیه امکان‌پذیر است؟
محمدحسین پرورش‌نیا: تجهیزات، تجهیزات و تجهیزات. تجهیزات برای ما یکی از اصلی‌ترین پارامترها البته در کنار برنامه تمرینی است. باید تجهیزات استاندارد، صحیح و اصولی داشته باشیم. کار حرفه‌ای ابزار حرفه‌ای هم می‌خواهد. در دنیای رقابت یک بشقابک شاید امتیاز مساوی را همراه داشته باشد و تیرهای طلایی تعیین کننده رنگ مدال شود. قطعا در این شرایط ما نیاز به تجهیزات استاندارد، امکانات، برنامه تمرینی خوب و البته حمایت مالی فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش برای اعزام به مسابقات داریم. مسابقات تیراندازی به اهداف پروازی در دو روز برگزار می‌شود و فراز و نشیب زیاد است. قطعا با این شرایط نمی‌توان گفت که قهرمان این رشته در المپیک یا بازی‌های آسیایی فلان ورزشکار است. شاید در سایر رشته‌های ورزشی بتوان حدس و گمان‌هایی داشت اما در اهداف پروازی اصلا حدس و گمانی نمی‌توان داشت. حتی اگر یک هفته قبل از المپیک یک ورزشکار قهرمان جهان شده باشد قطعا در المپیک قهرمان نخواهد شد چون در این رشته شرایط محیطی، نور، باد و خیلی پارامترهای دیگر تاثیرگذار است و شانس برنده شدن به همان مسابقه بستگی دارد و شاید به رقابت‌های قبل بستگی نداشته باشد اما قطعا تعداد حضور در مسابقات بیشتر شانس مدال‌آوری و کسب سهمیه را بیشتر می‌کند.
*چه هدفی را برای آینده ورزشی خود در نظر دارید؟
مرضیه پرورش‌نیا: من فکر می‌کنم که رویای همه ورزشکاران یک چیز واحد است و همه به طلای المپیک فکر می‌کنند. من هم قطعا این رویا را در سر دارم که بتوانم حضور پررنگی در المپیک داشته باشم و به مدال طلای المپیک برسم. امیدوارم بعد از کسب طلای المپیک بتوانم باز هم تکرارش کنم.
محمدحسین پرورش‌نیا: قطعا که هر ورزشکاری برای آینده خود هدف می‌گذارد و برنامه دارد. هدف من دست پیدا کردن به سکوی المپیک است و تا زمانی که به این مهم دست پیدا نکنم واقعا تیراندازی می‌کنم تا به هدفم برسم. خیلی هم برای هدفم مصر و مستمر هستم.
*خدارا شکر این رشته محدودیت سنی ندارد و می‌توانید شانس خود را در اداوار مختلف المپیک امتحان کنید.
محمدحسین پرورش‌نیا: بله همینطور است. مدال برنز المپیک ۲۰۲۰ توکیو را ورزشکاری حدودا ۵۸ ساله کسب کرد.
*فکر می‌کنید کسب سهمیه المپیک برایتان در کدام دوره محقق شود؟
محمدحسین پرورش‌نیا: ورزشکار یک هدفی برای زندگی حرفه‌ای و ورزشی خود می‌گذارد اما رسیدن به آن به عوامل دیگری هم بستگی دارد. قطعا هدف ما رسیدن به سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس است اما در این راه چقدر به هدفمان نزدیک شویم به عوامل مختلفی بستگی دارد. امیدواریم که این اتفاق بیفتد و تمام تلاش خود را هم برای پاریس می‌کنیم.
*یکی از گلایه‌های تیراندازان اهداف‌پروازی تفاوت قائل شدن آنها با تیراندازان تفنگ و تپانچه است. این گلایه‌ها در چه مواردی است؟
مرضیه پرورش‌نیا: تعداد اعزام‌های ما نسبت به تفنگ و تپانچه کمتر بود که البته خداراشکر اکنون این موضوع حل شده و فدراسیون به چشم برابری به هر دو بخش نگاه می‌کند. امیدوارم که هر چقدر پیش می‌رویم این برابری هم بیشتر شود. از طرفی اردوهای ما مرتب نیست. قبل از جام جهانی قزاقستان در مرداد سال ۱۴۰۱ مسابقه داده بودیم. در این فاصله که حدود ۶ ماه می‌شد اردو و تمرین نداشتیم و چندین ماه از آمادگی دور ماندیم. همه اینها برای کسب سهمیه و مدال تاثیرگذار است. اگر بتوانیم برنامه‌های مرتب‌تر و تجهیزات بهتری داشته باشیم قطعا می‌توانیم همانند تفنگ و تپانچه به نتایج بهتری برسیم.
* مدرک تحصیلی شما چیست و آیا شغل و حرفه دیگری را در کنار ورزش دنبال می‌کنید؟
محمدحسین پرورش‌نیا: من فوق‌لیسانس عمران دارم. شغل دیگری ندارم و تنها تمرین و ورزش می‌کنم.
مرضیه پرورش‌نیا: من در رشته معماری تحصیل کرده‌ام و در کنار تیراندازی در بخش طراحی و نقشه داخلی ساختمان فعال هستم. اکنون که بیشتر وقتم در تمرین هستم اما به صورت دورکاری حرفه‌ام را هم پیش می‌برم. در اوقات فراغتم کار می‌کنم.
*اگر به عقب برگردید آیا ورزش دیگری را انتخاب می‌کنید؟
محمد حسین پرورش‌نیا: فوتبال را به صورت حرفه‌ای و در تیم‌های باشگاهی اصفهان دنبال کرده‌ام. همچنین در شنا فعالیت خوبی داشتم و در سطح استانی و قهرمانی فعالیت داشتم اما تاکنون فکر نکرده‌ام که رشته دیگری را جز تیراندازی به اهداف پروازی دنبال کنم.
مرضیه پرورش‌نیا: من هم همینطور. اگر به عقب هم برگردم باز هم همین رشته را دنبال می‌کنم. در تیراندازی تیر اول را که شلیک می‌کنی طوری به آن علاقه‌مند می‌شوی که دیگر نمی‌خواهی آن را رها کنی.
*نظرتان در مورد تفاوتی که بین پاداش ورزشکاران گذاشته می‌شود چیست؟
مرضیه پرورش‌نیا: این اتفاق مشهودی است. منظورم این است که همیشه حمایت‌ها به سمت فوتبال است. فوتبال خیلی طرفدار دارد و کودک و پیر جذب فوتبال می‌شوند. شاید به همین دلیل است که حمایت‌ها از سایر رشته‌ها خیلی کمتر از فوتبال است.
محمدحسین پرورش‌نیا: اگر از رشته‌های پر مدالی مثل شنا، تیراندازی و دوومیدانی حمایت شود قطعا تعداد مدال کاروان ایران در بازی‌های آسیایی و المپیک بیشتر می‌شود و قطعا در این شرایط نام جمهوری اسلامی، پرچم و سرود ایران بیشتر در میادین بین‌المللی به اهتزاز در می‌آید. قطعا می‌توان گفت اگر حمایت‌ها بیشتر شود مدال آوری هم بیشتر می‌شود.
*اگر مسئولیتی در ورزش کشور داشته باشید کدام دغدغه ورزشکاران را برطرف می‌کنید؟
محمدحسین پرورش‌نیا: قطعا زیرساخت ورزش شهرستانها چون نبود باشگاه‌های استاندارد در سطح کشور سبب می‌شود استعدادها جذب رشته‌ها نشوند.
مرضیه پرورش‌نیا: استعدادهایی که در خیلی از شهرها هستند اما از مسابقات و باشگاه‌های ورزشی دوراند.
*مهمترین آرزو شما برای خودتان و برای رشته تیراندازی چیست؟
مرضیه پرورش‌نیا: برای خودم رسیدن به سکوی المپیک و برای تیراندازی هم امیدوارم همه در این رشته به حق خود برسند. این رشته در مسابقات جهانی، المپیک و آسیایی خیلی پر مدال است و امیدوارم تعداد مدال‌هایی که سهم ایران می‌شود بیشتر و خوش رنگ‌تر شود.
محمدحسین پرورش‌نیا: قطعا آرزو دارم تیراندازی و خصوصا اهداف پروازی که خودمان در آن فعالیت می‌کنیم بهترین مدال‌ها و همچنین سهمیه المپیک را بدست آورد. این مهم برای همه مجموعه تیراندازی خوشحال کننده است. آرزوی من واقعا همین است.
*کسی که بیشترین آرامش را به شما می‌دهد چه کسی است؟
مرضیه پرورش‌نیا: موقع تیراندازی پدرم و زمان‌هایی که خیلی ناراحتم و حتی زمانی که ناراحت از خط بیرون می‌آیم مادرم بیشترین آرامش را به من می‌دهد. پدر تخصصی‌تر و مادر عمومی‌تر است. ولی واقعا پدر و مادرم می‌توانند به من خیلی آرامش بدهند.
محمد حسین پرورش‌نیا: همانطور که مرضیه گفت پدر و مادرم روحیه مضاعفی به من می‌دهند.
*دوری از هر دوی شما برای پدر و مادر باید خیلی سخت باشد.
مرضیه پرورش‌پرورش‌نیا: درست است. من و محمد تنها فرزندان خانواده هستیم. برای پدر و مادرم دوری از هر دوی ما با هم قطعا خیلی سخت است اما خوب وقتی می‌بینند برای کسب موفقیت تلاش می‌کنیم دوری را تحمل و ما را تشویق می‌کنند تا به اهدافمان برسیم.
*علاوه بر تمرین تیراندازی در روز چه کارهای دیگری را با هم انجام می‌دهید.
مرضیه پرورش‌نیا: همه کارهای ما با هم است. با هم تمرین می‌رویم و به خانه برمی‌گردیم. دور ورزشگاه آزادی با هم ورزش می‌کنیم و خیلی اوقاتمان را با همیم. در خانه هم کارهایمان را با هم انجام می‌دهیم. مثل دو دوست هستیم. با هم سفر می‌رویم، با هم مشورت و درد دل می‌کنیم. اگر یک روز هم را نببینیم جویای حال هم می‌شویم و دلمان برای هم تنگ می‌شود چون از همان ابتدا با هم رفتیم و آمدیم به هم عادت کرده‌ایم. حضور ما در کنار هم وقتی از خانواده دوریم قوت قلبی است.
*برای شروع رشته تیراندازی به اهداف‌پروازی چقدر باید هزینه کرد؟
محمدحسین پرورش‌نیا: یک نفر که بخواهد این رشته را شروع کند نیاز به تجهیزاتی مثل فشنگ، عینک، تفنگ، جلیقه، گوشی و .. دارد. بهتر است در مورد هزینه‌ها چیزی نپرسید چون در آن صورت مخاطبی دیگر جذب این رشته نمی‌شود. بستگی دارد که فرد در چه سطحی بخواهد کار کند. در سطح حرفه‌ای هزینه سلاحمان ۱ میلیارد، عینک ۱۰۰ میلیون و جلیقه ۲۰ میلیون تومان است.
مرضیه پرورش‌نیا: هزینه‌ها را نپرسید. ما روزی حدودا ۱۲۰ فشنگ استفاده می‌کنیم. هزینه هر فشنگ و بشقابک حدودا ۲۰ هزار تومان است. یعنی روزی ۲ میلیون و چهارصد هزار تومان. هزینه ها زیاد است و اختلاف تجهیزات ما با تفنگ و تپانچه خیلی زیاد است. اهداف پروازی نسبت به آن دو گران‌تر است و اصلا قابل مقایسه نیست.
حرف پایانی:
محمدحسین پرورش‌نیا: باید از سردار قربانی رییس فدراسیون تیراندازی تشکر کنیم. از زمانی که آمده به طور خاص نگاه ویژه‌ای به اهداف پروازی داشته و تمرینات مستمر برقرار شده است. حمایت‌ها به موقع انجام شده و امیدواریم که بتوانیم جواب زحماتی که او و مسئولان کشیده‌اند را بدهیم و خبرهای خوبی از اهداف پروازی بشنویم.
مرضیه پرورش‌نیا: من هم از سردار قربانی و مسئولان فدراسیون تشکر می‌کنم و امیدوارم بتوانیم اتفاقات خوبی را رقم بزنیم. همانطور که اولین مدال جهانی را گرفتیم اولین سهمیه المپیک و خیلی دیگر از اولین‌ها را برای اهداف پروازی رقم بزنیم.
انتهای پیام
