همشهری آنلاین- بهاره خسروی : آن زمان که تهران مثل امروز استخوان نترکانده بود و تعداد محله‌هایش کمتر از انگشتان یک دست بود، کارخانه در خارج از شهر قرار داشت تا اینکه به مرور و با گسترش امکانات شهری این کارخانه در دل شهر قرار گرفت و همین ماجرا باعث شد تا بوی ناخوشایند و سر و صدای آزاردهنده و تقابل تولیدات آن با عقاید مذهبی همسایه‌ها و اهالی اطراف کارخانه، به تهیه شکواییه‌ای بیانجامد و به مسئولان مربوطه منتقل شود و گلایه‌ها چنان بالا بگیرد که اهل محل جملگی به دنبال تعطیلی کارخانه باشند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سال ۱۳۳۲ با بالا گرفتن شکایت‌ها و جر و بحث‌ها، قانون انتقال کارخانه‌ها به خارج از شهر تصویب شد و بر اساس این مصوبه تا ۵ سال بعد بیشتر کارخانه‌های صنعتی تهران به خارج از شهر انتقال یافتند. البته آن زمان این کارخانه به محله مهرآباد جنوبی منتقل شد و بنای کارخانه به مغازه تغییر کاربری داد. مساحت اولیه کارخانه آرگو بیش از ۴۰۰مترمربع در دو طبقه بود. ساختمانی با لوگوی آرگو، دودکش بلند، تک پنجره مربعی بزرگ، دو در ورودی و خروجی، دالان‌های تو در تو و مرطوب، طاق‌های ضربی و حیاط بزرگ.
این ساختمان قدیمی در زمان پیروزی انقلاب اسلامی متروکه بود و سال ۱۳۹۵ به تملک بنیاد پژمان درآمد. این بنا در دو مرحله بازسازی شد و امروز تبدیل به گالری برای میزبانی از رویدادهای هنری شده است. کارخانه آرگو تهران یکی از بی‌نظیرین ترین معماری های دوران خودش را داشت به همین دلیل به علت طراحی خاصش سال ۲۰۲۲ همراه با دو پروژه دیگر ایرانی در فهرست جایزه معماری آقاخان جای گرفت و موفق به کسب جایزه آن شد. جایزه معماری آقاخان روی شیوه‌های بومی و اسلامی و معماری کهن و نوین توجه دارد. همچنین این بنا در سال ۲۰۲۲ توسط سایت دیزین که یکی از مهم‌ترین وب‌سایت‌های طراحی و معماری جهان است به عنوان یکی از طراحی‌های برتر دنیا معرفی شد.
