تیم فوتبال استقلال تهران در یک بازی جذاب و پرموقعیت که با حضور پرشور هواداران دو تیم رنگ و لعاب خاصی گرفته بود، موفق شد تراکتور تبریز را با دو گل شکست دهد.
صحبت‌های رد و بدل شده در کنفرانس خبری پیش از این مسابقه و در ادامه بیانیه‌ها و مصاحبه‌های رایج در فوتبال ایران از سوی دو باشگاه باعث شده بود تا بسیاری از فوتبال‌دوستان در این مسابقه هم نگران شکل‌گیری حواشی مهم‌تر از متن مستطیل سبز باشند و بیم گرفته‌شدن جذابیت مسابقه به واسطه فشار روی داوری و اشتباهات متعاقب آن را داشته باشند.
با این حال قضاوت کم‌نقص وحید کاظمی که تمجید هر دو سرمربی در انتهای بازی را به دنبال داشت، به بازیکنان دو تیم اجازه داد تا در طول مسابقه عملکرد قابل قبولی داشته باشند و در نهایت هم استقلال این مسابقه را برد اما بعید است خود هواداران تراکتور هم از شکل مسابقه و روند آن ناراضی باشند چرا که تیم آنها هم کم موقعیت گل خلق نکرد و شاید اگر ایستادگی قابل اعتنای حسینی در طول بازی نبود، آنها هم سهمی در گل‌های این بازی داشتند.
صحنه بیادماندنی از این مسابقه اما نه گلزنی بلانکو در اولین بازی در ترکیب ثابت یا بازشدن یک جا برای ایمان سلیمی در بین هواداران استقلال که به انتهای نشست خبری سرمربی این تیم در سالن کنفرانس ورزشگاه آزادی اختصاص دارد. جایی که جواد نکونام در پایان صحبت‌های خود و هنگام خروج از سالن، ناگهان شهاب، هوادار ویژه استقلال، را می‌بیند و برای لحظاتی شادی پس از پیروزی تیمش را با او شریک می‌شود.
جواد که مثل هر چهره بزرگ دیگری در فوتبال ایران، طعم محبوبیت، دوست داشته‌شدن و در چشم بودن را چشیده، آداب برخورد با هواداران را هم بلد است و در آن بین، ضمن گرفتن عکسی یادگاری با شهاب، از او برای حضور در تمرین روز سه‌شنبه یا چهارشنبه استقلال دعوت می‌کند.
هواداری که علاقه‌مندان به استقلال و دنبال‌کنندگان فضای مجازی او را با قهرمانی استقلال در لیگ بیست و یکم به یاد دارند؛ جایی که فرهاد مجیدی چندین بار در کنار او ظاهر شد و در تمرینات تیمش بارها میزبان او بود و حتی یک بار شهاب را با خود به نشست خبری هم برد.
اعجاز فوتبال آنچنان تا قلب شهاب رسوخ کرده که انعکاس آن را در چهره مظلوم و دوست‌داشتنی او می‌توان دید. هواداری که فصل گذشته هم به تمرین تیم مورد علاقه‌اش رفت و با ساپینتو که از قضا او هم یک سرمربی خونگرم بود، خو گرفت.
شهاب این‌بار خجالتی و باحجب و حیا در کنار نکو ایستاد و با او عکس گرفت تا اینکه یک بوسه از جواد بر سر این طرفدار حالا شناخته‌شده استقلال، یخ او را آب کرد تا چندکلمه‌ای هم با سرمربی تیمش حرف بزند: «من استقلال رو هرسال باید قهرمان ببینم.»
درخواستی سخت و البته محجوبانه که او به نمایندگی از همه هواداران استقلال با نکونام مطرح کرد و جواد در جواب گفت «ان‌شاءالله». قطعا نکونام خاطره این ملاقات کوتاه با هوادار متفاوت تیمش و البته حضور احتمالی او در یکی از جلسات تمرینی این هفته استقلال را تا پایان این فصل فراموش نخواهد کرد و یادش نمی‌رود که چه وعده‌ای به شهاب داده است.
اما شاید سمت دیگر تماشای این لحظات یک مسئولیت بزرگ و البته وظیفه عمومی را به دنبال داشته باشد؛ اینکه ارکان مختلف فوتبال ایران اعم از بازیکن، مربی و مدیر و صدالبته مسئولان ورزشی و دولتی و حاکمیتی، متوجه جایگاه و محبوبیت غیرقابل مقایسه فوتبال در بین آحاد مختلف جامعه باشند.
فوتبال زبان مشترک همه طرفداران ورزش و سرگرمی در ایران است. حتی آنهایی که به این ورزش علاقه ندارند هم قطعا به واسطه عشق بی حد و حصر یکی از اعضای خانواده یا دوستان‌شان به این پدیده اجتماعی بی‌رقیب، بی‌تفاوت نیستند. پس چه بهتر که اجازه دهند این ورزش برای دنبال‌کنندگانش جذاب و بی‌غل و غش بماند و فوتبال‌دوستانی که می‌خواهند نود دقیقه از کار و زندگی خود برای تماشای بازی تیم محبوب یا رقیب‌شان بگذرند، مدام در ذهن خود مصاحبه‌های سرمربی و بازیکن و مدیر مبنی بر وجود یک اراده و جریان خاص علیه تیم محبوب‌شان را از ذهن عبور ندهند و همه عشق و تمرکزشان به همان زمین‌های نه‌چندان سبز فوتبال باشد.
