سیدعلی رئیسی، نویسنده کتاب «دستخط درمانی» و هنرمند خوشنویس، در این رابطه به ایسنا گفت: متاسفانه استرس بر روح و جسم انسان تاثیرات بدی دارد. از پزشکان شنیدم که استرس بر قندخون، قلب، کلیه و ... تاثیرات نامطلوبی دارد. بر این اساس در دوره‌های آموزشی، تاثیر آن را بر هنرجویان امتحان کردم و نتیجه مطلوبی گرفتم.
رئیسی ادامه داد: ارتباط با هنر و یادگیری هنر مخصوصا هنرهای اصیل مانند خوشنویسی ایرانی و نقاشی و دیدن آثار هنری بر شخصیت و روح تاثیر ویژه‌ای دارد. همان‌طور که: ارسطو معتقد بود که نظاره‌گری آثار هنری، فشارهای روانی آدمیان را می‌کاهد. انسان وقتی مجذوب زیبایی می‌شود، فشارهای روانی بر دوش او کاهش می‌یابد. ارسطو از اصطلاح تطهیر روح استفاده می‌کرد. به زبان یونانی، آثار هنری انسان را کاتارسیس (پالوده) می‌کنند. کاتارسیس یعنی پالایش روحی. به نظر ارسطو، در حین نظاره‌گری یک اثر هنری، روح انسان پالوده می‌شود و ممکن است که این پالودگی روح، برای مدتی و یا مدت‌ها در انسان باقی بماند. ارسطو معتقد بود که تشویش (اضطراب یا دل نگرانی) و اندوه بر اثر مشق و یادگیری هنر مانند خط نستعلیق و نظاره‌گری آثار هنری از انسان زدوده می‌شوند.
نویسنده کتاب «دستخط درمانی» در توضیحی خاطرنشان کرد: دستخط درمانی تعارضات درونی را کاهش می‌دهد. در درون انسان، همیشه بین جنبه عقلانی و جنبه احساسی و عاطفی، نوعی تعارض وجود دارد. بسیاری از روانشناسان هنر معتقد هستند که تا وقتی انسان تحت تاثیر نظاره‌گری یک اثر هنری است، این تعارض درونی بین عقل او و احساس و عاطفه او به حداقل ممکن می‌رسد. چون رفع این تعارض درونی، مثبت قلمداد می‌شود، لذا ارزش داوری اخلاقی در این مورد، مثبت است و قدرت مشاهده‌گری و دقت و تیزبینی را در افراد افزایش می‌دهد.
این استاد خط اظهار کرد: افرادی که با خط نستعلیق، شکسته و آثار خوشنویسی و نقاشی سر و کار دارند، افراد تیزبین‌تری هستند و وقتی وارد دیگر عرصه‌های زندگی هم می‌شوند، قدرت تشخیص بیشتری دارند. نظاره‌گری آثار هنری که همان مشق نظری است و در کنار آن مشق عملی انسان را در جهت تشخیص و تمیز تفاوت‌ها و تقویت قوه‌ی تشخیص پرورش می‌دهد.
وی با بیان اینکه «دستخط درمانی و مشق خط ارتباط مستقیم با تخیل دارد»، افزود:
ما برحسب تجربه بر این اعتقاد هستیم که هنر موجب می‌شود انسان سلامت روانی پیدا کند و در این میان یکی از مواردی که حل و پیشگیری می‌شود استرس است. استرس می‌تواند محرکی برای شرایط و بیماری‌های مختلف باشد. ترشح هورمون‌های استروئیدی به نام گلوکوکورتیکوئیدها در بدن فردی که استرس دارد، افزایش می‌یابد. کورتیزول نیز شامل این هورمون‌ها می‌شود که به عنوان «هورمون استرس» نیز شناخته می‌شود.
این هورمون‌ها به طور معمول به تنظیم فعالیت سیستم ایمنی و کاهش التهاب کمک می‌کنند اما استرس مزمن می‌تواند موجب یک ارتباط نادرست بین سیستم ایمنی و محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ آدرنال شود. این تعاملی بین غدد آدرنال (فوق کلیوی)، غده هیپوفیز، و هیپوتالاموس است.در نتیجه، احتمال ابتلا به شرایط روانی و جسمانی از جمله خستگی، دیابت، چاقی، افسردگی و بیماری های مرتبط با سیستم ایمنی بیشتر می‌شود.
انتهای پیام
