به گزارش همشهری آنلاین به نقل از آی‌اف‌ال ساینس، اما این سه ستاره، تنها ستارگانی ناپدید شده آسمان شب نبودند. در سال۲۰۱۹، پروژه‌ای با هدف بررسی ناپدید شدن و ظاهرشدن ستاره‌ها، در طول یک قرن مشاهدات، تلاش کرد فهرستی از تعداد ستاره‌هایی که در ۷۰سال گذشته از دید ناپدید شده‌اند، درست کند و حدود ۱۰۰ستاره که بدون توضیح مشخصی ناپدیده شده بودند را پیدا کرد.
پروژه VASCO (واسکو) تصاویر گرفته‌شده توسط رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده از سال۱۹۴۹به بعد را با تصاویر بررسی آسمان Pan-STARRS بین سال‌های ۲۰۱۰و ۲۰۱۴مقایسه کرد. نرم‌افزار مورد استفاده این تیم تحقیقاتی حدود ۱۵۰هزار منبع نور بالقوه که در سال‌های میانی ناپدید شده بودند را بررسی کرد.
با بررسی‌های متوالی آنها در نهایت حدود ۱۰۰منبع نور را به‌عنوان کاندید برای بررسی علل ناپدید شدن ناگهانی انتخاب کردند. آنها دریافتند ستارگان ممکن است مانند Betelgeuse کم‌نور شوند یا به‌عنوان یک ابرنواختر منفجر شوند و ساعت‌ها یا روزها درخششی پس از خود به جا بگذارند، اما معمولاً به سادگی از دید ناپدید نمی‌شوند.
یک توضیح احتمالی این است که آنها نتوانستند به ابرنواختر تبدیل شوند، در عوض در یک سیاه‌چاله فرو رفتند. با این حال، تصور می‌شود که احتمال این اتفاق یک در ۹۰میلیون است و بسیار نادر است و احتمالاً روشن نمی‌کند که چرا بسیاری از نقاط نوری از بین رفته‌اند.
مطالعه بعدی توسط تیم تحقیقاتی واسکو، با بررسی نامزدهای ناپدید شده بیشتر، نرخ کشف ابرنواختر ناموفق را کمتر از یک در ۶۰۰میلیون نشان داد. احتمالات دیگر می‌تواند ناشی از اشتباه عدسی گرانشی رصدخانه باشد، جایی که فضا-زمان توسط اجسام بسیار سنگین منحرف می‌شود، گاهی اوقات اجسام دوردست را بزرگ می‌کنند، یا سایر فوران‌های کوتاه نور مانند انفجارهای پرتو گاما که در بررسی‌های قدیمی‌تر ثبت می‌شوند. اجسام متحرک نزدیک‌تر، مانند سیارک‌ها نیز می‌توانند علت این ناپدید شدن باشند.
