خبرگزاری مهر؛ حمید شمسی: با وقوع تحولات کنونی در منطقه پس از عملیات طوفان‌الأقصی و متعاقب آن حملات و جنایات گسترده رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه و کشتار گسترده غیرنظامیان به‌ویژه کودکان فلسطینی، شاهد واکنش‌های مختلفی از سوی دولت‌ها و افکار عمومی جهان نسبت به این جنایات بوده‌ایم. نکته قابل توجه درباره این واکنش‌ها، تفاوت در کنش‌های مردمی و مواضع دولت‌ها در برخی کشورها و سکوت و دوگانگی نسبت به کشتار غیرنظامیان و نقض گسترده حقوق بشر از سوی رژیم صهیونیستی است.
در این چارچوب، ایتالیا از جمله کشورهایی است که علی‌رغم تجمعات مردمی در برخی شهرهای آن از جمله رم، میلان و بولونیا در حمایت از فلسطین و محکومیت جنایات صهیونیست‌ها، حمایت همه‌جانبه و کاملی از اسرائیل در سطح رسمی اتخاذ کرده است. جورجا ملونی نخست‌وزیر ایتالیا یک روز پس از آغاز درگیری‌ها طی تماس تلفنی با نتانیاهو همبستگی تام دولت ایتالیا با اسرائیل را اعلام و دفتر وی نیز با انتشار توئیتی از کار با همه شرکای بین‌المللی برای حمایت از اسرائیل خبر داد. آنتونیو تایانی وزیر امور خارجه ایتالیا نیز ضمن اعلام همبستگی خود با رژیم صهیونیستی بیان داشت هر تلاشی برای دفاع از «دولت اسرائیل» خواهد کرد. علاوه بر این، وزیر امور خارجه ایتالیا در تجمع حامیان صهیونیست‌ها در رم حضور یافت و در سخنرانی خود ضمن محکومیت حماس و بدون اشاره به علل و زمینه‌های عملیات طوفان‌الأقصی و جنایات و کشتار صورت گرفته توسط صهیونیست‌ها، حمایت علنی خود از رژیم را اعلام داشت. حمایت از رژیم صهیونیستی از سوی دیگر مقامات دولتی و حزبی ایتالیا از جمله متئو سالوینی معاون نخست‌وزیر، و رهبران احزاب دموکرات و ایتالیای زنده نیز ابراز شده است.
در چنین شرایطی، بررسی ریشه‌ها و چرایی مواضع ایتالیا در حمایت آشکار و کامل از صهیونیست‌ها علی‌رغم علنی بودن جنایاتی نظیر کشتار زنان و کودکان و حمله به اماکنی نظیر بیمارستان، کلیسا و مساجد ضروری است. این موضوع با توجه به شعارهای سیاست خارجی ایتالیا به‌ویژه ادعای حمایت از حقوق بشر و امنیت غیرنظامیان دارای اهمیتی بیشتر است و دوگانگی و استاندارد دوگانه سیاست خارجی این کشور را بازگو می‌کند. زیرا علی‌رغم شعارها و سیاست‌های اعلامی در سیاست خارجی ایتالیا، مقامات این کشور همچنان نسبت به کشته شدن چندین هزار کودک بی‌گناه در پی حملات رژیم صهیونیستی و حملات شنیع علیه مراکز درمانی و مذهبی سکوت کرده‌اند.
درباره دلایل حمایت افراطی دولت ایتالیا از رژیم صهیونیستی و دوگانگی و استاندارد دوگانه حاکم بر سیاست خارجی آن می‌توان به چند نکته اشاره داشت: نخست، پیروی و همسویی کامل سیاست خارجی ایتالیا از رویکردها و محورهای سیاست خارجی آمریکا عامل این امر است. دولت‌های ایتالیا به‌ویژه دولتی کنونی آن نشان داده‌اند درباره موضوعات مختلف بین‌المللی و بحران‌های جاری، همسویی کاملی با آمریکا داشته و تحولات اخیر فلسطین نیز از این امر مستثنی نیست.
دوم، رویکردهای دولت حاکم راست‌گرا و نزدیکی و پیوندهای احزاب عضو آن با رژیم صهیونیستی نیز در اتخاذ مواضع اخیر ایتالیا دارای اهمیت بوده است. نزدیکی رویکردهای حزب برادران ایتالیا (با عضویت شخصیت‌هایی مانند نخست‌وزیر و وزیر دفاع کنونی) و پیوند شدید متئو سالوینی نخست‌وزیر و رهبر حزب لگا با رژیم صهیونیستی از جمله نمونه‌های این امر است. دلیل سوم و شاید مهم‌تر، حاکم بودن استانداردهای دوگانه در سیاست خارجی کشورهای غربی از جمله ایتالیا درباره موضوعاتی مانند حقوق بشر و وضعیت زنان و کودکان است؛ در حالی که شاهد استفاده ابزاری و تأکید گسترده سیاست خارجی ایتالیا از موضوعاتی مانند حقوق بشر و وضعیت زنان و کودکان در رابطه با کشورهایی مانند ایران هستیم اما حاکمان ایتالیا نسبت به نقض گسترده حقوق بشر و کشتار زنان و کودکان در فلسطین نه‌تنها سکوت کرده‌اند بلکه از جنایات صهیونیست‌ها دفاع کرده و می‌کنند.
حنایِ سیاست یک بام و دو هوای حاکمان ایتالیا که ژست حمایت از حقوق بشر می‌گیرند، دیرزمانی است که در بین ملت‌ها به‌ویژه مردم غرب آسیا، دیگر رنگی ندارد. ایتالیا که در رقابت با انگلیس، فرانسه و آلمان قصد دارد جای پای خود را در غرب آسیا محکم و تثبیت کند، باید بداند با این سیاست‌ها، خود را در بین ملت‌های منطقه منفور می‌کند و دودِ حمایت از صهیونیست‌های جنایتکار، به چشمش خواهد رفت.
