همشهری آنلاین: زمانی که «شهرزاد» در شبکه خانگی توزیع شد، حدود ۱۲ تا ۱۴ میلیارد تومان هزینه اولیه برای ساخت، از محل فروش دی.وی.دی‌های سریال در تیراژ ۵۰۰ هزارتایی برای ۲۶ قسمت توانست بیش از ۳۹ میلیارد تومان فروش و بیش از ۲۵ میلیارد تومان سود خالص داشته باشد. آن زمان خیلی‌ها از امکان نمایش سریال در دیگر کشورها صحبت کردند؛ اما به نظر اتفاقی نیفتاد در حالی که کشورهایی چون ترکیه و کره‌جنوبی با فروش سریال‌های خود توانستند هزینه خوبی به دست آورند. سریال‌های ترکیه‌ای در ۱۹۰ کشور به نمایش در می‌آمدند.
صادر کردن سریال‌های نمایش خانگی علاوه بر درآمد زایی می‌تواند تاثیرات بلند مدت فرهنگی را در کشور مقصد داشته باشد و این ارزیابی مثبتی برای کشور خواهد داشت. امروزه کشوری مانند کره جنوبی و یا ترکیه چنان در تولید و تکثیر سریال‌های خود موفق بوده که خیلی‌ها مجذوب آن شده‌اند و حتی برای یادگیری زبان‌های کره‌ای و ترکی اقدام کرده‌اند.
عنوان شده که برخی از سریال های نمایش خانگی در شبکه های تلویزیونی و پلتفرم های ۱۵ کشور جهان در حال پخش است که بخش اعظم آن در کشورهایی چون ترکیه، کره‌جنوبی، برخی کشورهای آمریکای لاتین و ... به نمایش در می‌آید؛ موضوعی که بسیاری از کارشناسان می‌گویند: برخی از سریال‌های این شبکه ظرفیت نمایش در کشورهای دیگر را دارند و این موضوع می‌تواند به چرخه اقتصاد تولید سریال‌های شبکه نمایش خانگی کمک کند.
ایران در رقابت‌های جهانی
رحمان سیفی آزاد، تهیه کننده سینما و تلویزیون به همشهری می‌گوید: «سریال‌سازی در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی در این سال‌ها با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده و فراز و نشیب زیادی را پشت سر گذاشته و البته همچنان با آن روبه‌روست. خوشبختانه آثاری که کیفیت لازم را دارند و جنس موضوعات جهان یا منطقه شمول را دارند، باعث شده که بینندگان خود را در کشورهای مختلف به دست بیاورند. »
تهیه‌کننده فیلم «ماجان» در ادامه می‌گوید: «در حوزه کشورهای مسلمان ،سریال‌های نمایش خانگی که قصه‌های جذاب با پرداخت درست و حرفه‌ای و رعایت استاندارهای کارگردانی و بازیگری و... دارند؛ توانسته‌اند مشتری‌های خود را جلب کنند این اتفاق پای ایران را در حوزه سریال سازی در عرصه رقابت های جهانی باز کرده است.»
تهیه‌کننده «پریا» یادآور می‌شود: «ایجاد انگیزه برای گروه های سازنده می‌تواند مهمترین حسن باشد. همچنین باعث می‌شود سازندگان سریال‌ها برای درآمدزایی و گستردگی مخاطبان در انجام کارها و تولید سریال‌ها دقت بیشتری داشته باشند و به تلویزیون و شبکه نمایش خانگی محدود نشوند. داشتن بازار جهانی باعث می شود با قوت بیشتری در تولید هزینه کرد و برایش فکر کرد. همچنین وسواس بیشتری در تولید فیلمنامه و اثر داشته باشیم. »
مقاصد فرهنگی و درآمدزایی
سیفی‌آزاد همچنین تصریح می‌کند:«اتفاقی که هنوز گسترده نشده و اما طلیعه اش به وجود آمده را نمی‌توان نادیده گرفت؛ آثاری از پلفترم‌ها توانستند نمایش خود را در دیگر کشورها داشته باشند. به بازار کشورهای جهانی دست پیدا کنند این درآمدزایی باعث می شود علاوه بر منافع اقتصادی برای گروه سازنده باعث صدور المان ها و فرهنگ ایرانی به منطقه و جهان باشد. یکی از اهدافی که سریال‌سازی در همه جا دارد علاوه بر سرگرم سازی؛ در کشورهایی چون ترکیه هند و کره مقاصد فرهنگی و توریستی در پس آن نهفته است. افرادی با دیدن سریال‌ها به فرهنگ و جذابیت‌های محیطی و توریست علاقمند شوند و باعث می‌شود تبادلات فرهنگی شکل بگیرد. در کشور ما که فرهنگ غنی دارد و پشتوانه فرهنگی دارد و در عرصه مسائل اخلاقی و انسانی موارد زیادی برای عرضه دارد که متاسفانه محدود عرضه شده و محجور بودند برای جامعه جهانی می‌تواند جذاب باشد.»
مدیران از موقعیت امروز استفاده کنند
تهیه‌کننده «من مادر هستم» به حوزه مدیریتی در این زمینه اشاره می‌کند:«در حوزه مدیریتی دوستان باید این موضوع را یک فرصت بدانند و به آن بپردازند. اتفاق خوب این است که بینندگان دیگر کشورها؛ داستان های ما برایشان جذاب بوده و قراردادهای فرهنگی پذیرفته شده است ؛ نوع روابط و رفتارهای اجتماعی برایشان جذاب باشد. همه دست‌اندرکاران و سیاستگذاران باید فرصت را غنیمت بشمارند و آن را رونق بدهند. با انجام کارهای کارشناسی بتوانند نقاط قوت بالقوه شناسایی و بالفعل تبدیل شود و گسترش پیدا کند.این فرصتی برای عرصه وجه فرهنگی کشور به جهان است. به لحاظ سیاسی و اقتصادی هم برای کشورمان مفید است.برای یک مثال ؛ سال‌ها یک سفیر و کاردار فرهنگی باید تلاش کند با ایجاد برنامه های فرهنگی بتواند یک گوشه از ایران را معرفی کند اما یک سریال می تواند یک سریال که ارزش مادی هم دارد بتواند معرفی خوب و دقیق و اثر گذار را فرهنگ ایران امروز داشته باشد.»
