20 نوامبر 1889، «ادوین پاول هابل»، ستاره‌شناس آمریکایی، متولد شد. او به‌عنوان بنیان‌گذار نجوم برون کهکشانی شناخته می‌شود و اولین شواهد از انبساط کیهان را ارائه کرد.
در سال 1919، «جورج الری هیل»، بنیان‌گذار و مدیر رصدخانه مونت ویلسون، به هابل یک سمت در این رصدخانه پیشنهاد کرد. هابل تا زمان مرگش در سال 1953 روی کوه ویلسون باقی ماند.
در سال 1923، او متغیرهای دلتا قیفاووسی را در سحابی‌های مارپیچی M31 و M33 شناسایی کرد. سپس به‌طور قطع ثابت کرد که آنها خارج از کهکشان راه شیری هستند.
تحقیقات او در مورد این اجرام، که او آنها را سحابی‌های خارج از کهکشانی نامید و منجمان امروزی آنها را کهکشان می‌نامند، به سیستم طبقه‌بندی استاندارد کهکشان‌های بیضوی، مارپیچی و نامنظم او انجامید و ثابت کرد که آنها به‌طور یکنواخت در فواصل دور توزیع شده‌اند. او در ادامه با استفاده از روش‌های مختلف، فاصله 24 سحابی خارج از کهکشانی را تخمین زد.
هابل فواصل کهکشان‌ها و انتقال به سرخ آنها را اندازه‌گیری کرد و در سال 1929 رابطه سرعت-فاصله را که اساس کیهان شناسی مدرن است، منتشر کرد. در دهه 1930، هابل در تعیین نرخ توزیع کهکشان‌ها و انحنای فضایی نقش به‌سزایی داشت.
هابل در سن 63 سالگی به علت سکته مغزی جان باخت و حالا رصدخانه‌ای که هابل در آن کار می‌کرد تلسکوپی با دوبرابر ابعاد بزرگ‌تر و چهار برابر قدرتمندتر را در خود جای داده است.
هیچ تشییع جنازه‌ای برای او برگزار نشد و همسرش هرگز محل دفن او را فاش نکرد.
