شاگردان حسین عبدی علی‌رغم نمایش درخشانشان در این تورنمنت، دیروز پس از تساوی در وقت قانونی، در ضربات پنالتی مغلوب مراکش شدند و از صعود به مرحله یک چهارم نهایی بازماندند.
گرچه پس از این اتفاق تلخ، باز هم حسین عبدی حرفه‌ای‌گری و با اخلاق بودنش را نشان داد و از مردم عذرخواهی کرد؛ کاری که مربیان ما به ندرت انجام می‌دهند.
ناگفته نماند که حسین عبدی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که خستگی ناشی از جابه‌جایی بازیکنان از محلی به محل دیگر عامل اصلی این نتیجه بوده است و به نظر می‌رسد با وجود خستگی بازیکنان چنین نتیجه‌ای بد هم نبوده است.
به هر حال تیم خوب حسین عبدی هم حذف شد و حسرت سهم دوباره فوتبال‌دوستان شد.
اما در تاشکند شاگردان امیر قلعه‌نویی مقابل ازبکستان کاتانچ دو نیمه متفاوت را به نمایش گذاشتند؛ نیمه اولی که با برتری دو بر صفر ملی‌پوشان و یک بازی زیبا همراه بود و نیمه دومی که فاجعه‌بار و پراشتباه بود و یک نمایش ضعیف از شاگردان قلعه‌نویی باعث شد پیروزی جای خود را به مساوی بدهد.
تیم ایران در نیمه اول یک بازی هجومی، تک‌ضرب و توام با پاس‌های دقیق انجام داد و به خاطر همین نمایش شجاعانه نیمه اول را با پیروزی پشت سر گذاشت.
اما در نیمه دوم ورق کاملا برگشت و دیگر خبری از آن تیم هجومی نیمه اول نبود؛ حتی بازیکنان ما با زحمت چند پاس به یکدیگر می‌دادند و پرس بازیکنان ازبکستان به قدری زیاد بود که بازیکنان ما به سرعت توپ را از دست می‌دادند. همین مسئله هم باعث شد تا شاگردان کاتانچ باخت را با تساوی عوض کنند.
ازبکستان در بین تیم‌های آسیایی یک تیم معمولی است و به عبارت بهتر نه قوی است نه ضعیف.
بی‌راهه نیست اگر بگوییم که این تساوی تلنگری بود برای فدراسیون فوتبال و شخص امیر قلعه‌نویی تا هر چه زودتر یک بازی تدارکاتی با یک تیم قدرت‌مند برگزار کنند و بازیکنان را وارد چالش کنند.
یادمان باشد که ما قرار است با غول‌های فوتبال دنیا بازی کنیم.
فرهنگ دانش| باشگاه خبرنگاران آزاد
